beursmalloten

Moeten jullie ook zo lachen wanneer er op radio en televisie breeduit gepraat wordt over beurswinsten en -verliezen, dollarkoersen en halfjaarlijkse bedrijfswinsten? Notabene de meest gedigitaliseerde beroepsgroep van de wereld, beurshandelaren, beroepsspekulanten en geldwolven, krijgen het nog voor elkaar dat aan het eind van de nieuwsberichten hun geldverzamelhobby aan de orde komt. Al die miljoenen mensen die nog nooit van hun leven een dollarbiljet in handen hebben gehad, een aandeel niet kunnen onderscheiden van een plakplaatje en rond de helft van de maand hun inkomen op hebben gemaakt, worden kompleet gek gemaakt met beursstatistieken. Je dacht toch niet dat beurshandelaren ook maar iets hebben aan al die informatie? Die zitten namelijk dag en nacht live aan de computerschermen gekluisterd om onder enorme stress direkt te kunnen reageren wanneer er ook maar ergens op deze wereldbol een financieel schandaal losbreekt. Onmiddellijk nadat bekend is geworden dat er weer een politikus fraude heeft gepleegd of steekpenningen heeft aangenomen of weggegeven floepen de digitale noodmeldingen over heel de wereld. Wanneer wij de nieuwslezer/es de dollarkoers van vandaag bekend horen maken kan ie goed alweer vele malen in waarde gedaald of gestegen zijn. Wat een onzin! Of nee, het is eigenlijk geen onzin, het maakt duidelijk hoe zeer wij allen konsument geworden zijn met geen ander machtsmiddel in handen om de gekte tegen te houden dan de televisie uit te zetten. Wat moeten wij, uitkeringsgerechtigden en minimumloners, met de bedrijfswinsten van Philips of Unilever?! Ons realiseren dat hoe meer mensen er uit gegooid worden hoe hoger de winstcijfers zijn? Meehuilen met de yuppies wanneer er een zogenaamde beurskrach is? Of ons gelukkig prijzen dat we zó weinig geld hebben waardoor we niet net als al die zenuwachtige malloten zijn, die hun fysieke en emotionele gezondheid op het spel zetten door dagelijks twaalf uur of langer naar een beeldscherm vol cijfertjes en statistieken te turen? Waarmee de dagelijkse beursberichten toch ook nog positief kunnen werken...

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 280, 16 december 1994