Mumia Abu-Jamal
Mumia Abu-Jamal is op dit moment 41 jaar, een voormalig Black Panther en een linkse journalist die in de VS ter dood is veroordeeld. Afgelopen zaterdag, 12 augustus, was in verband hiermee onderandere een manifestatie & demonstratie in Amsterdam georganiseerd. Aangezien dit net na onze kopijsluiting was weten we niet hoe druk het is geweest en of hij wel of niet dodelijk geïnjecteerd is op de fatale datum donderdag 17 augustus 1995, de dag dat dit Kleintje verschijnt. Mumia's integriteit en zijn aandacht voor de strijd van de onderdrukten leverden hem erkenning op als de "Stem der Stemlozen". Rond 1980 werd hij het doelwit van het politiekorps van Philadelphia en van burgemeester Frank Rizzo. Bij een schermutseling met de politie raakte Mumia Abu-Jamal gewond en een (blanke) agent gedood. Hoewel meerdere getuigen de dader hebben zien wegrennen en een moordwapen nooit gevonden werd, verklaart de politieleiding Mumia nog diezelfde nacht tot 'copkiller'. Na een twee dagen durend proces veroordeelde de jury (voornamelijk blanken) hem, waarna rechter Alfred Sabo die bekend staat als "the hanging judge' Mumia de doodstraf oplegt. Mumia mocht zichzelf niet verdedigen en belangrijke getuigen werden niet gehoord. Sindsdien (1982) zit hij in de dodencel en vecht Mumia voor zijn leven, dat wil zeggen een nieuw en eerlijk proces. Wil je weten over hoe het er nu voorstaat, neem dan kontakt op met Solidariteitsgroep Politieke Gevangenen, Postbus 3782, 1001 AN, Amsterdam 020.6824387 E-mail:
Een stukje tekst van Mumia Abu-Jamal uit zijn goedlopende boek 'live from death row'. "Tranen en staal kunnen de kracht van liefde niet stoppen. Ondanks dat het systeem juridische illusies opwerpt om het leven te splijten en te verdelen, delen wij, de gekooiden, lucht water en hoop met jullie, de nog niet gekooiden. Wij delen met jullie dezelfde adem. Zoals John Africa ons leert, al het leven is verbonden. De meest diepgaande verschrikking van gevangenissen wordt gevormd door de afstompende dag-tot-dag gebeurtenissen, die van dagen maanden maken, van maanden jaren en van jaren decennia. Gevangenschap is een seconde-tot-seconde aanslag op de geest, een dag-tot-dag vernedering van de persoonlijkheid, een benauwende paraplu van ijzer en steen die seconden omzet in uren en uren in dagen. Ingesloten binnen een psychische kokon van negativisme, de slechte zal slechter worden en voedsel bieden aan het duivelse uitschot. Zij die vertrapt zijn zullen verder vertrapt worden, en de grotendeels afgedwaalden worden uitgewrongen. Lege onproduktieve uren vervallen tot jaren van niets. Dit is het verwrongen gezicht van 'de correcties' in dit leven, waar niemand wordt gecorrigeerd, waar niemand er beter uitkomt dan dat zij er in gingen. Dit is het gezicht van 'de correcties' die onderwijs onthoudt aan diegenen waarvan het geschatte percentage analfabeten 60% bedraagt. De zielsverdovende, geestdodende eentonigheid die elke dag een echo van de vorige maakt, die elke gedachte of hoop op groei uitbant, maakt de gevangenis tot een verblijfplaats van de geestelijke dood welke het is voor meer dan een miljoen mannen en vrouwen; vastgehouden in kerkers van de hel. Welk sociaal belang wordt gediend bij ongeletterde gevangenen? Welke sociale verbetering zit er in onwetendheid? Hoe kunnen mensen 'gecorrigeerd' worden wanneer tijdens hun gevangenschap hen onderwijs wordt onthouden? Wie profiteert (buiten de gevangenisleiding) van domme gevangenen?"
Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 288, 18 augustus 1995
