Skip to main content
  • Archivaris
  • 288

Meebetalen

Het Boulevardgebeuren in Den Bosch is weer afgebroken en de organisatie kijkt terug op een geslaagd theaterfestival. Even was Den Bosch landelijk bekend toen de Boulevard zelfs het journaal haalde en daarna werd het weer stil in de vaart der volkeren. Inmiddels is op een andere lokatie in Den Bosch het kermisgebeuren losgebarsten. Zij die nog geld overhadden na betaling van de hoge entreeprijzen op de Boulevard kunnen zich nu voor veel geld kotsmisselijk laten draaien in zogenaamde attrakties of met dollartekens in de ogen in Taiwan geproduceerde plastic prullaria in ontvangst nemen wanneer ze in een van de kermistenten de hoofdprijs hebben gewonnen. Van hieruit gefeliciteerd!
Het aantal speelmogelijkheden in deze stad tussen werelden is ongekend, en met een volle beurs kan je ook nog de godganse dag en avond op een van de vele terrassen doorbrengen. Op de trottoirs struikel je over de terrasstoelen en -tafels waar een zongebruind publiek, net voor de derde keer terug uit Kreta, de Costa Brava of Renesse, zich tegoed doet aan dure Belgische bieren, Griekse salades of Mexicaanse taco's. 'Kan ik even afrekenen?' 'Dat wordt dan 47 gulden'. Geef zo'n zonnebloem van 50 piek en laat de rest maar zitten.
Het geld kent geen waarde wanneer je het in voldoende mate tot je beschikking hebt, je na drie maal Kreta per jaar nog wel acht voorstellingen op de Boulevard kunt bijwonen en je vijftien keer misselijk kan laten draaien in zo'n turbogeval op de kermis. Als het maar gezellig is... De BLOS doet er netjes verslag van, het Brabants Dagblad plaatst een leuke kleurenfoto, en alles is koek en ei, rozegeur en maneschijn, geen vuiltje aan de door smog vergeven luchten en geen wolkje voor de huidkanker brengende zon. Genieten is het devies, genieten en geld uitgeven, want dat speelt geen rol.
De kommissie sociale zaken van de gemeenteraad buigt zich over de nieuwe algemene bijstandswet. Die moet 't onmogelijk maken in de toekomst met je inkomstenbriefje te sjoemelen. Die 't je onmogelijk maakt om zonder inkomenskonsekwenties van je buren een stukje pleepapier te lenen. Die 't je mogelijk maakt om eens per dag een maaltijd (sober, maar rechtvaardig) te nuttigen. En die een persoonlijk begeleider voor je regelt die toezicht houdt op je uitgaven- en sollicitatiepatroon. Vooral niet teveel eten, genieten, uitgaan, drinken en o wee als we je op Boulevard of kermis aantreffen in plaats van in de bieb waar je de personeelsadvertenties mag spellen.
De direkties van de woningkorporaties berekenen alvast het budget van volgend jaar en de stijging van de huren per 1 juli 1996. Ingekalkuleerde huisuitzettingen als onderdeel van een sobere doch rechtvaardige balans. De PNEM berekent hoeveel een kilowattuur volgend jaar gaat kosten, dus mocht je je vinger in 't stopkontakt willen steken omdat je 't allemaal niet meer ziet zitten dan zijn de kosten tenminste gedekt. Voor 't openzetten van de gaskraan geldt hetzelfde: de kost gaat voor de baat, ook voor posthume rekeningen zijn oplossingen. De gemeente beslist welke TV-kanalen er volgend jaar weer door de kabel uitgebraakt mogen worden, daarin vooral rekening houdend met 't entertainmentkarakter, niet moeilijk doen, of in ieder geval laten zien dat anderen 't nog altijd moeilijker hebben dan jij. En mochten die anderen 't niet moeilijker hebben, dan zullen onze multinationals ze wel een handje daarbij helpen. Dat alles live gebracht door Endemol, 24 uur Veronica en je maar buigen over de vraag of je nou dit of Music Factory op 6 moet zetten. De wereldproblematiek gereduceerd tot de afstandsbediening.
Geen dag gaat voorbij zonder rekords bij de halfjaarcijfers. Uit lucht kan men geld maken, alleen jammer dat de aandeelhouders soms zo flauw reageren en niet voor een nieuw rekord op het Damrak willen zorgen. Nieuwe rekords worden wel gevestigd in de Europese achtertuin waar niemand meer de oorzaken kent van 't uiteenvallen van Joegoslavië. Grote stromen vluchtelingen gaan van Bosnië naar de veilige enklaves, naar Servië, naar Krajina, van Srebrenica naar Bihaj of Zepa of Sarajevo of hoe al die andere god- en allahvergeten plaatsen ook mogen heten waar onze korrespondenten ijverig sfeerplaatjes schieten die vervolgens in ontwikkellaboratoria bedorven worden. Dan maar weer een Novibspotje om de tijd te doden of een oproep om toch vooral beroepsmilitair te worden. En dan? Lekker als vredeshandhaver naar zo'n oorlogsgebied, waar je als beroepsmilitair ook nog het recht hebt op een kudde psychologen en therapeuten en je ongegeneerd in je broek mag schijten en roepen 'ik wil terug naar mammie' als er iemand drie kilometer verderop per ongeluk een kogel afschiet.
Intussen rijden de macho's met hun turbogeluidsinstallaties, auto's met open raam, arm relaxed naar buiten, een handje losjes aan het stuur, rondjes over de Markt om vooral hun minderwaardigheidskompleksen te kompenseren. Even wat schreeuwen naar de meiden op het terras geeft de extra kick, en daarna maar weer snel een slok lauw bier naar binnen werken om nog meer te durven. Je moet je vooral onderscheiden van de ander, dus nog meer lawaai maken, nog meer schreeuwen, nog meer laten zien dat voor jou poen geen probleem is, nog meer borstharen hebben en nog ruiger overkomen.
Iedereen kan op een terras gaan zitten, iedereen kan naar de Boulevard, naar de kermis, de sociale dienst, of de woningkorporatie. Wie er oog voor heeft ziet dat de maatschappij hardgrondig naar de verdommenis is. Dat je geïnfekteerd wordt met de speeltjes, of ze nou auto, kermis, Boulevard of tv met afstandsbediening heten. Dat je de duimschroeven worden aangedraaid als je de pech hebt van een uitkering te moeten leven of in een huurhuis te moeten wonen. Je kan op een terras gaan zitten en een biertje drinken, of zo goedkoop mogelijk op vakantie gaan, of je op je kamer terugtrekken en voor je uit, of naar het plafond, gaan zitten kijken. Je kan je eigen weed gaan telen en je omhullen met een groene waas. Je kan meeorganiseren aan de Boulevard, proberen iets extra's bij te verdienen door de kermis mee op te bouwen, lege flessen gaan stelen en ze voor het statiegeld inleveren, je als Pool uitgeven en asperges gaan steken, je kan van verveling ijsberen gaan witten of zuurkool uit de war halen of trachten macaroni recht te buigen. Dat alles kan je, mag je, we leven immers in een vrij land en je hebt immers je eigen verantwoordelijkheden.
De kommissie sociale zaken vergadert door over de herziene ABW, de woningkorporatie gaat voort met de balans voor volgend jaar. Jij zit lekker op het terras, de zon schijnt, het is mooi weer, dat blijft de komende weken zo, ga naar de Zuiderplas, als er niet te veel algen of mikroben zijn ga je lekker het water in, je borstharen zullen ervan groeien, je huid zal ervan kleuren, trek een open overhemd aan en loop 's avonds over de Boulevard, of de Kermis, of Den Bosch op de stoere toer. Het zal jouw tijd wel duren.
Voor honderdduizend vluchtelingen in Joegoslavië zijn de eerste dekens, tenten en voedselpakketten aangekomen. Ja, ze gaven eindelijk toestemming aan het eerste vliegtuig om te landen. Wat?, zijn de vluchtelingen alweer doorgevlucht? Geen nood, we weten ze wel te vinden, wij zijn van de hulp zonder grenzen. Ons gironummer is 999. Had je nog wat over na de Boulevard, de kermis, het terras? Leuk om in het journaal te zien hoe zo'n moslimomaatje gaat slapen onder een deken waar jij misschien aan hebt meebetaald. Toch?

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 288, 18 augustus 1995