donderdag 2 september-2010
Door al dat gezever van Herr Klink zijn we lelijk achterop geraakt met het boetseren van een kabinet, dat eindelijk tegemoet zal komen aan ons gezonde Volksempfinden. En volgende week wordt het ook weer drie keer niks, want op 9/11 moet ons Geert naar New York om de bouw van die Ground Zero-moskee tegen te houden. Samen met zijn Pamela.
Oh, nu we het toch over Pamela hebben. Ze kreeg deze week de volle laag van collega Mark Hosenball in Newsweek. Was allemaal zo schandelijk, dat we het hier niet zullen herhalen. Pam kan zich trouwens zelf wel verdedigen. Komt ie:

"Het is duidelijk dat links probeert tweespalt te zaaien binnen de anti-jihad beweging. Ze willen dat ik afstand neem van de dappere strijders tegen de Islamitische suprematie. Maar dat gaat niet gebeuren. Als ik in Engeland zou wonen dan zou ik zeker actief zijn in de JOODSE DIVISIE van de England Defence League (1). Leden van de EDL zullen onze rally tegen de Ground Zero Islamitische Suprematie moskee bijwonen (kom ook)."

Dus we kunnen vuurwerk verwachten. En als het nodig is gaat gewoon de beuk erin. Die moskee komt er niet. Over our dead body! Da's effe wat anders dan al dat geouwehoer in Ivo's achterkamertje. Go for it Geert!

1. Voor de heilige strijders van de EDL zie het artikeltje "Achterlijk" van maandag jl.

maandag 6 september-2010
Nog een paar nachtjes slapen en ons blondje uit Venlo staat bij Ground Zero. Neerland's hoop in bange dagen gaat dan samen met Pamela Geller aka the Shrieking Harpy de muslims even onder uit het zakje friet geven. Vooral die vuile extremistische volgelingen van Captain Caveman die onder andere verantwoordelijk waren voor het naar de kloten helpen van Larrie Silverstein's bezittingen op Manhattan. Ten koste van ruim 3000 mensenlevens. Hoe die fanatieke baarden zo fanatiek zijn geworden zal Geert er niet bij vertellen. Misschien weet hij het niet eens. Even iets ter lering en vermaak.

"... Meer dan 100.000 islamitische militanten werden tussen 1986 en 1992 getraind in Pakistaanse kampen onder toezicht van de CIA en MI6. De training was in handen van de Britse Special Forces (SAS) die de latere Al Qaida- en Talibanstrijders vertrouwd maakten met het maken van bommen en andere smerige kunstjes. De topjongens kregen hun opleiding in een CIA-kamp in Virginia. De operatie kreeg de naam Cyclone en werd voortgezet tot lang nadat de Sovjet Unie in elkaar was geklapt" (1).

Dat laatste lijkt vreemd, maar is het niet. De westerse plannenmakers wilden namelijk wel een kilootje continuïteit voor hun geld. Het zou bijvoorbeeld wel lekker wezen als de eeuwenoude invloed van Moskou in de Kaukasische landen ook naar Allah werd geholpen. Al was het alleen maar vanwege de bodemschatten. Er moest dus gezorgd worden voor een extremistische Nachwuchs in Afbaardistan en Pakistan. Hoe ze dat deden? Dat deden ze zo. Opletten Geertje.
Met hulp van de USAID (Agency for International Development) werd door de universiteit van Nebraska-Omaha een leesboek ontwikkeld voor de kindertjes van de baardstrijders. In samenspraak met hun ouderlingen. Kostte 43 meloen dollar. Maar een paar tonnetjes verwarrende middelen op de markt smakken en je hebt de kosten eruit. Het boek stond vol met militant-islamitische teksten en daarop aansluitende educatieve plaatjes. Leuker nog, de kinderen leerden zelfs tellen met afbeeldingen van tanks, raketten en landmijnen. Twaalf tanks, zevenentwintig raketten, achtentachtig landmijnen. Die leerzame boekjes zijn nog steeds in gebruik. En wij maar lullen over de schadelijke invloed van sommige teeveeprogramma's op de tere zieltjes van onze koters. Vind je het dus gek, dat we nu zitten met een paar generaties baarden die bereid zijn voor Allah en vaderland hun leven in te zetten? Al dan niet onder regie van westerse plannenmakers.
En daar staan ze dan straks. Geertje, Pamela en meer van dit soort kermisgasten. Om de bouw van een islamitisch cultureel centrum in de buurt van Ground Zero te voorkomen. Te treurig voor woorden. Stay tuned.

1. Zie het boek "The road to 9/11" van professor Peter Dale Scott, University of California Press, 2007.