vrijdag 20 december-2013
Dat is effe snel. In reactie op de arrestaties van in totaal 51 lieden die worden verdacht corruptie en andere liefhebberijen, onder wie de zoons van drie ministers, heeft de Turkse premier Erdogan meteen een tikkie terug gegeven (1). Alle topsmurfen die betrokken waren bij die arrestaties hebben een verhuiswagen voor de deur gekregen. De betrokken heren, onder wie hoofdcommissaris Huseyin Capkin, kregen elders een postje toegewezen. Lijkt een beetje kinderachtig, maar heeft wel degelijk een taktische reden. Het onderzoek naar de affaire wordt daarmee extra bemoeilijkt, waardoor verjaring al gauw in zicht komt en het hele proces in de Bosporus belandt. Erdogan – Gülen: 1 – 1. Stay tuned.

(1) Zie onze berichtgeving van gisteren

donderdag 19 december-2013
Hij heeft er langzamerhand de balen van. Van vijftig jaar ouwehoeren om asseblieft bij de EU te mogen horen. Dus wat doet Recep Erdogan? Hij zoekt aansluiting bij de SCO aka de Shanghai Five: Rusland, China, Uzbekistan, Tajikistan, Kazakstan en Kirgizië. Logisch dat ie eilie krijgt in eigen land. Het begon al met een “spontaan” groen protest tegen het kappen van een zootje bomen ten behoeve van een winkelcentrum op het Taksimplein in Istanbul. De vooral jonge demonstranten vonden het een typisch voorbeeld van het groeiende despotisme van Recep aka “de Farao”. En ze kregen steun bij een ouwe buddy van de president, de door de CIA en allerlei enge Amerikaanse hulpinstituten gesteunde madrassenfabrikant Fetullah Gülen (1).
Maar niet alleen van buitenaf wordt er aan de troonpoten van Recep gezaagd. Ook van binnenuit. Zo zijn een paar dagen geleden zoons van drie ministers uit zijn kabinet door smurfen opgepakt onder beschuldiging van corruptie in de sector van land- en stadsontwikkeling en het smokkelen van goud. Daarnaast waren ook medewerkers van een paar ministeries en ene Mustafa Demir, burgemeester van Istanbul's Fatih-district en CEO van de staatsoutfit Halkbank, het haasje.
Die arrestaties maken het allemaal niet gezelliger voor Erdogan en het wachten is op Oekraiense toestanden. Niet aangevoerd door een bokser als Klytsjko, maar door een populaire voetballer: Hakan Sukur. En dan is matchfixing dichtbij. Maar de CIA staat voor niets. En zeker niet als er ineens een haar in de geopolitieke soep blijkt te drijven. Stay tuned.

(1) We hebben het al heel vaak gehad over deze Turkse kanenbraaier uit Pennsylvania. Dus stap op de zoekmachine en leef u uit.

maandag 23 december-2013
Ons verbaast het niks. Dat Recep Erdogan ervan overtuigd is, dat buitenlandse woelmuizen bezig zijn met het ondermijnen van zijn regering. Waar die muizen vandaan komen? Hij zegt het nog niet openlijk, maar een hele bups regeringsgezinde Turkse dagvodden wel. Die smakten afgelopen weekend het nieuws op de keien, dat de USSA achter de huidige narigheid zit. Met name ambassadeur Francis Ricciardone kreeg zure zult op zijn bord. Tijdens een babbel met een groep Europese collega's zou hij niet zo lang geleden namelijk verteld hebben, dat de USSA aan de Turkse regering had gevraagd om de banden tussen de Halkbank en Iran door te knippen (1). Ankara zou aan Washington hebben laten weten dat het een dikke kon krijgen. En wat zou Francis daarop hebben gezegd? “Now you're watching the end of an empire”.
Uiteraard heeft de USSA meteen laten weten dat die babbel nooit heeft plaatsgevonden en dat het cluppie van Erdogan op moet houden met die flauwekul. Die zou namelijk de bilaterale betrekkingen wel eens kunnen schaden. Klinkt onaangenaam en dat is het ook.
Wij hebben er al eerder op gewezen, dat Recep al een tijdje druk bezig was zijn land te “embedden” bij de Shanghai Cooperation Organization (2) en dat deed zeer aan de overkant van de plas. Daarnaast heeft ie in de afgelopen jaren het ouwe Turkse Gladionetwerk onthoofd en ook dat zal in Amerikaanse adelaarsnesten slecht zijn gevallen. Dat nu dus een corruptieschandaal zou worden gebruikt om Recep achterover te trekken hoeft niet meteen verwezen te worden naar de afdeling ufologie.
Inmiddels vallen er in de smurfleiding Tamirbosjes ontslagen. En de overgebleven cheffies hebben twee consignes gekregen: elk onderzoek dat het OM wil starten moet direct worden gemeld aan de opperste leiding en journalisten mogen niet meer worden toegelaten tot de smurfburelen. Of dat nou wijze besluiten zijn is de vraag, maar je moet toch wat doen als je stoel kraakt. Stay tuned.

(1) In aflevering 1 meldden wij al dat de Halkbank een staatsoutfit was en dat de CEO inmiddels in een eenvoudig kamertje van een staatshotel verblijft.
(2) De SCO is een politiek en economisch samenwerkingsverband tussen Rusland, China, Uzbekistan, Tajikistan, Kazakstan en Kirgizië.

dinsdag 24 december-2013
Hij heeft het natuurlijk niet gezegd. “Now you're watching the end of an empire”, Maar die gozer van Riccardione kan toch nog wel eens gelijk krijgen. Erdogan's empire wankelt. Wat begon met wat licht geruis in een bosje bomen in Istanbul groeit momenteel uit tot een volwassen storm in het centrum van de Turkse macht. En dat de Amerikanski's daarbij een voorname rol spelen moet zelfs duidelijk zijn in Hilversum en omstreken.
Het zit de stars ands tripes namelijk niet lekker dat de Turkse regering schijt heeft aan hun boycotmaatregelen versus Iran en via haar Halkbank allerlei leuke deals op poten zette met de ayatollah's. Dat gebeurde via de nu in een Turkse kruipruimte verblijvende Iraans/Azerbeidjaanse zakenpief Reza Zarrab, die tijdens zijn verhoren zou hebben gezongen dat hij in het veld was voor de in Dubai zetelende firma Sorinet van de Iraanse grootondernemer Babak Zanjani. Groot geworden onder het regime van Moshe Ahmadinejad, mede door het links en rechts uitdelen van leuke zakjes baksheesh. Zowel in Iran als daarbuiten.
Vooral Zanjani's stiekeme handel in olie voor goud zat Washington dwars, maar het kreeg zonder twijfel ook een afzakker van zijn overname van de naar verwarrende middelen riekende Turkse vliegtuigmaatschappij Önur Airlines (1). Met als vogelverschrikker ene Mahdi Shams. Een in Dubai residerende Iraanse bulkscharrelaar die namens Zanjani ook de Turkse vervoersgigant Ulusoy Varan overnam. En daarmee kom je al gauw aan het duistere logistieke netwerk dat de Amerikanski's hebben opgezet ten behoeve van het transport van Afghaanse lekkernijen. Kortom, Zanjani cs. zitten te grutten in enorme Amerikaanse belangen, geassisteerd door Erdogan en zijn cluppie. Dat schreeuwt om tegenmaatregelen en daar zijn we nu dan ook getuige van. Het wordt nog heel gezellig rond de Dardanellen. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 4 van de serie “The return of mr. Polly Peck” dd. 1 november 2012

maandag 30 december-2013
Opvallend. De huidige eilie in Turkije begon vorig jaar met een anonieme brief aan een handhaversbureel. Stond in dat er tot op het hoogste niveau geknoeid werd bij het in de liberale ramsh gooien van grond en de aansluitende uitgifte van bouwvergunningen. De kwestie Hooijmaijers maar dan een stukkie groter. Tot deze goldrush behoorde ook de bouw van een winkelcentrum op het Taksimplein in Istanbul. Precies op de plek van een toefje bomen. En u weet hoe dat afliep. Ineens bleken er een hele stoot groenen in Turkije te huizen en die liepen te hoop. Wat dacht Farao Recep de Eerste wel?
Wij refereerden al eerder aan het feit, dat de regering Erdogan de buik met vest vol had van alle eisen waaraan zij moest voldoen om tot het Vierde Rijk te worden toegelaten. En daarom een serieuze poging op de rails had gezet om lid te worden van de Chinees/Russische combine SCO. Uuuuuh, een NATO-land dikke krentenmik met die crypto-communistische concurrent? Over onze dead body. De hotemetoten in Brussel vielen bijna over elkaar heen om hun verontwaardiging te spuien over de manier waarop Recep en zijn bende de rechtsgang naar hun hand zetten om het corruptieschandaal over de vangrail te rammen. Hoe hypocriet kan je wezen? Als je alleen al denkt aan het identieke geklooi achter de schermen bij de Lockerbie-affaire word je misselijk. Om nog maar te zwijgen over hetzelfde soort corruptiegevallen in het meditterane territorium van de PIGS en het wegmoffelen van koterhopsaffaires in de hoogste Europese kringen.
En dan zit de NATO nog met haar door Erdogan naar een koelcel verwezen vertegenwoordigers van de Turkse deep state aka haar Gladiolen. Nou, daar wordt aan gewerkt. Vanuit de Farao's eigen AKP weerklinken vrije geluiden om de wet een kontje te geven en het mogelijk te maken dat de betrokken gladiotoren alsnog het recht krijgen om een revisie van hun veroordeling aan te vragen. Of ze in die partij ook weten waar de schoen in werkelijkheid wringt. Stay tuned.

donderdag 2 januari-2014
Yes! “Of ze in die partij ook weten waar de schoen in werkelijkheid wringt”. Zo maakten we een eind aan de vorige aflevering op 30 december van het vorig jaar. Met “die partij” werd de AKP van premier Erdogan bedoeld, waarbinnen geluiden opgingen om de op sterk water gezette Gladioleden juridisch een twee kans te gunnen. Om langs die onsympathieke weg te proberen de lucht uit de eilieballon rond de corruptieaffaire te persen. Uiteraard is dat niet voldoende. Dus wat boerde farao Recep de Eerste tijdens zijn nieuwjaarsspeech? Dat hij gas zou geven bij de besprekingen met Brussel voor aansluiting bij het Vierde Rijk!!
Nou zal die aansluiting nog wel even duren gezien de onderlinge meningsverschillen over jolige onderwerpen als rechten, vrijheden, justitie, veiligheid en het weer aan mekaar plakken van Noord- en Zuid-Cyprus. Maar het maakt nog eens duidelijk dat Erdogan en de zijnen exact weten wie de eerder genoemde ballon heeft opgeblazen. En waarom. Hoe het nu verder moet met de Turkse sollicitatie voor het lidmaatschap van de SCO (Shanghai Cooperation Organisation) is nog niet duidelijk. Want lid zijn van beide vehikels is net zo krom als een huwelijk van Mark Rutte met Kim Kardashian. Dus reken erop, dat er in de nabije toekomst nog heel wat demonstraties, rellen en koersdalingen zullen worden georganiseerd. Net zolang tot die op het oosten gerichte aspiraties van de baan zijn. Is die Erdogan nou helemaal besodemieterd! Stay tuned.

dinsdag 7 januari-2014
Gelukkig. Eindelijk een licht Nederlands tintje in dat Turkse polletieke gerotzooi. Komt zo: In 2012 had premier Erdogan tot vier keer toe een tête à tête met ene Yasin al-Qadi (1). Yasin was in een eerdere fase van zijn leven het baasje van Ptech (2). Een Amerikaanse it-firma die ondermeer het Pentagon, de FBI, de Secret Service, het ministerie van Justitie, de blauwe brievenbrigade, de douane en het Witte Huis in zijn klantenklapper had zitten. En als je dan ook nog ene Dick Cheney en ene Recep Erdogan tot je persoonlijke gappies mag rekenen, dan zit je gebamzaaid (3). Maar wat jammer nou, neusoperaties van de Feds brachten aan het licht dat vriend Yasin betrokken was bij de financiering van Al Schijthuis, de bedoening van Captain Caveman. Via een omvangrijk netwerk waarin ook de Canadese diplomatenzoon Mark Valentine figureerde, die zijn niet al te frisse bezittingen had gestald bij de Caraïbische spaarvarkens van onze eigen Johnny Deuss (4). Ook geen onbekende in het Midden-Oosten. Het duurde dan ook niet lang of Yasin's naam prijkte op het meest urgente Amerikaanse verlanglijstje van wanted Schijthuisleden. Zijn bezittingen in de USA en later ook in andere NATO-landen inclusief Turkije werden onder nul gebracht en Ptech kon een paar jaar later zijn deuren sluiten.
Werd Yasin bij de luxe vodden gegrepen en naar Guantanamo overgebracht voor het passen van een oranje overall? Met zulke vrienden? Forget it. Te beginnen bij 2007 werd zijn naam langzamerhand gezuiverd en in 2012 kon hij zijn handen definitief in onschuld wassen. In datzelfde jaar arriveerde hij tot vier keer toe met zijn vliegende privéspeeltje op de tweede luchthaven van Istanbul, waar alle securitycamera's op hold waren gezet. Yasin werd bij al die gelegenheden opgewacht door het opperhoofd van de presidentiële garde, die hem gauw gauw achter de douane langs loodste en overbracht naar het bureel van premier Erdogan. Waarover de twee ouwe gappies het hadden? Nou, allereerst over het ontdooien van Yasin's poen en vervolgens mogelijk over het financieren van de zware baarden in Syrië. Volgens kwaaie tongen via de Halkbank, die ook al betrokken was bij het riekende betalingsverkeer richting Iran en het middelpunt vormt in het huidige corruptieschandaal.
A fine mess dus voor Erdogan en het zal niet meevallen om die mess op te ruimen. Stay tuned.

(1) Als je dat schrijft als al-Kadi zal je geen bom onder je auto aantreffen.
(2) Als je dat schrijft als P-tech zal je geen drone voor je raam zien verschijnen.
(3) Tot die exclusieve vriendenkring behoorde ook Mohammed Sacirbey, de vroegere verloofde van prinses Mabel (zie ook: aflevering 40 van de serie “Cold Turkey” dd. 9 januari 2008).
(4) Zie aflevering 6 van de serie “Deuss en de Amerikanski's” dd. 7 juni 2011

Even terugpeddelen. Naar aflevering 4 van deze serie dd. 24 december 2013. Daar hadden we het over de Iraanse zakenpief Babak Zanjani. Die had samen met een paar in Dubai en Turkije residerende gappies wat om de Amerikaanse sancties heengerommeld met olie van de National Iranian Oil Company. Op zich niet zo erg, maar hij had op irreguliere wijze nogal wat poen in eigen zak gestoken en met die flappen een paar flinke Turkse vervoersvehikels overgenomen. Met als intermediair de Turkse Hakbank. Ging om een bedragje van in totaal 2,7 miljard dollar. Toen sloeg het noodlot toe. De Amerikanski's kregen lucht van het gerommel en pleegden een belletje naar Ankara. Dit keer niet voor een broodje döner, maar een broodje sanctie. Gevolg: een van Babak's gappies zwaaide een Turkse kerker in en ging al dan niet onder invloed van een natte handdoek en andere feestartikelen zingen als een kanarie na een voedersessie. Dat bleef in thuisland Iran, dat toen nog onder leiding stond van Mosje Ahmadinejad, niet onopgemerkt. Ook Zanjani verdween in een onderaards gewelf. Gisteren bereikte ons het droeve bericht dat ie wegens fraude ter dood was veroordeeld. Hij kan nog in hoger beroep, maar of in dit geval hoop doet leven is twijfelachtig. Nou kan je iets tegen de doodstraf hebben, maar de coulante manier waarop wij in het westen met grote flessentrekkers en banksters omgaan is weer een heel ander verhaal. Zo zie je maar, elke kanarie zingt zoals ie gebekt is. Stay tuned.

Vandeweek was er grote eilie over Bram Bakraoui. Die bleek door Erdogannef cs. op 14 juli vorig jaar op een vliegtuig naar Nederland te zijn gezet zonder dat iemand in de gordijnen sprong. Aanzienlijk minder eilie ontstond toen Reza Zarrab een week geleden vanuit Turkije naar Miami vertrok en daar na aankomst achter een streepjesbehang werd geplakt. Nou zijn er geen dooien bij gevallen en dus niet zo interessant voor de glazen tiet. Maar dat Reza unverfrohren op een vliegtuig naar Amerika kon stappen is niet van belang ontbloot. De vraag is namelijk of dat met medeweten van Erdogannef geschiedde of dat hem een kunstje is geflikt. Want Reza speelde een van de boeiende hoofdrollen bij een soort Iran-Contra affaire après la lettre, waarbij ondanks de vigerende Amerikaanse boycot Iraanse olie werd verhandeld tegen broodjes goud. Via spaarvarkens als de Postal Savings Bank of China, de Kunlun Bank, de Huaksi bank, de Bank of Baroda en de Turkse Halk Bank. Gaat niet zonder smeerolie, maar daar had Reza een flink voorraadje van. Het baasje van de Royal Holding was geen onbekende van farao Recep de Eerste, die hem ooit zelfs omschreef als een filantroop. Een filantroop die ook de zoons van drie ministers van de farao voorzag van goede gaven en daarmee voor een slechte pers zorgde (1). Het blijft dus speculeren over de achtergronden van Reza's trip naar Miami en de gevolgen ervan. Maar het is donders interessant (2). Stay tuned.

(1) Zie aflevering 4 van deze serie dd. 24 december 2013.
(2) Zie daarom ook het artikel “Corruptieschandaal van 2013 in Turkije gaat internationaal” van Peter Edel.

U zal er misschien niet van wakker schrikken. Maar maandagavond is Mehmet Hakim Atilla bij zijn witte boordje gegrepen. Op JFK Airport. Mehmet is een topdog bij de Turkse Halkbank en wordt ervan beschuldigd een dragende rol te hebben gespeeld bij een listige operatie waarbij de door de USSA uitgevaardigde sancties tegen Iran werden omzeild. Onder meer via een gigantische olie-voor-goud-operatie die in elkaar was gehangen door Reza Zarrab. Deze Iraans-Azerbeidjaanse zakenpief zou daarbij gul met steekpenningen hebben rondgestrooid. Niet in de een of andere hoek, maar ondermeer in de richting van hoge mieters in zowel Iraanse als Turkse kringen. Onder wie de toen nog als eenvoudig premier rondstappende Erdogannef. Bij het naar boven borrelen van de story riep snorremans dat het om een coup ging en zeilde Reza een Turkse kerker in. Later werd de zakenpief van alle blaam gezuiverd. Raakte hij daardoor de weg kwijt? Wilde hij de slechte smaak van dunne soep en harde stukkies brood vergeten? Is nog steeds onduidelijk, maar zijn volgende stap was een tripje naar de USSA en hoppa daar gierde hij opnieuw een kerker in. In afwachting van zijn proces dat binnenkort de rol verschijnt. Hij wordt juridisch onder andere bijgestaan door Rudy Giuliani en Michael B. Mukasey. Allebei aanhangers van The Donald. Michael's zoon is zelfs een van de kandidaten voor de positie van New York US Attorney, nadat die stek eerder deze maand vacant was geraakt door het ontslag van Preet Bharara. En rara, wie leidt het onderzoek in de Zarrab-affaire? Preet! Dit uiterst curieus geschuifel is een teken aan de wand, dat het hier om een verrekt delicate affaire gaat. Vandaag is de Amerikaanse minister van Buitenlandse Tirannosaurus Rex Tillerson toevallig (hihi) in Ankara. Het zal ons benieuwen of hij door Erdogannef wordt omgedoopt in Rex von Ribbentrop. Stay tuned.

Het wordt steeds gekker. Eerst Reza Zarrab in een Turkse kerker. Hij had drifig bij lieden die ertoe doen met bakshish rondgestrooid om een handeltje olie voor goud op de rails te houden. Daarmee overtrad hij wel het Amerikaanse embargo inzake Iran, maar in die periode had dat nog geen invloed op zijn luxueuze leven. Kunt u allemaal teruglezen in deze serie. Reza had niet eens zoveel streepjes op de Turkse kerkermuur gezet of hij belandde weer op de kinderhoofdjes. Want bakshish ach en schijt aan de USSA werd steeds populairder. Zowel in Turkije als in Iran. Tot beide landen vandeweek zelfs verklaarden onderlinge handel af te rekenen in elkaars valuta en de dollar mee te sturen met de voddenboer. Hoe het zat zat het, Reza vertrok op een onzalig moment naar de USSA en belandde in maart 2016 ook daar in een kerker. De Amerikanski's wilden graag weten welke hoge jongens in Turkije en Iran bakshish van Reza hadden gekregen. Om dat verhaal later tijdens een nummertje retoriek voor de kadi in de gelijkgeschakelde msm te laten zakken. Vond met name Erdogannef geen riant vooruitzicht en die wierp in de loop van de tijd dan ook een Amerikaanse hemelpiloot en een paar Turkse functionarissen in Amerikaanse dienst achter een zware deur met een luikje voor de dunne soep en een homp hard brood. Op beschuldiging van contacten met de PKK en Gülen naar keuze. De USSA over hun zeik en wat gebeurt er uiteindelijk? Er wordt stiekempjes onderhandeld over een uitruil van de betrokken kerkerbewoners. Plus de in vrijheid levende Gülen. Zoals de zaken er nu bij hangen zal dat laatste in Washington niet serieus worden genomen. Maar die kerkerbewoners... waarom niet? Al was het alleen maar om de onderlinge betrekkingen een pietsie te verbeteren en Turkije terug te krijgen in het NATO-hok. Stille diplomatie. We love it. Stay tuned.

Vandeweek heeft ie gezongen. Reza Zarrab. In een van de rechtzalen van de Grote Appel. Een bekende aria trouwens. Die verhaalde over een geheime goud-voor-olie-deal tussen Turkije en Iran eerder deze eeuw. Daarbij had Reza zowel in de ene als in de andere hoek lekkers rondgestrooid in de vorm van valutamoppen. Ondermeer bestemd voor rakkers rond sultan Erdogan die na ontvangst van voornoemde moppen meteen hun geraas staakten. Desondanks kwam de affaire naar buiten en Reza voer met volle zeilen een Turkse kerker binnen. Zijn verblijf daar duurde niet lang, maar veroorzaakte wel een deuk in zijn zelfvertrouwen. Om die te herstellen vertrok hij na wat somber dubben met zijn gezinnetje naar Disneyland in Florida en liep daar niet Mickey of Donald in de armen maar figuren uit Justitieland. Want de USSA was helemaal not amused dat Reza de boycott van Iran aan zijn maatje 45 had gelapt voor een paar zakken met zilverlingen. Vandaar dat ie vandeweek voor een Amerikaanse kadi verscheen en zijn bekende aria ten gehore bracht. Nou kunnen we u verzoeken terug te bladeren in deze serie, maar gemak dient de mens en daarom verwijzen we u naar dit artikel. In het vertrouwen dat u ondanks de Brexit nog wel bereid bent een artikel in het Engels te verorberen.
Dat naar aanleiding van Reza's aria ook in Turkije de stormbal is gehesen moge blijken uit het feit dat de sultan en zijn volgelingen plotseling de arrestatie hebben geeist van een ouwe CIA-agent die ook bij ons een paar keer in het licht van de koplampen heeft gestaan: Graham Fuller (1). Ins en outs daarover? Halen we even voor u uit het vriesvak. Alstublieft. Verder nog iets? Nee, daar zijn geen kosten aan verbonden, maar een fleurige bijdrage aan de Stichting De Stelling onder bankrekeningnummer NL35INGB0005349231 zou buitengewoon welkom zijn. Stay tuned.

(1) Ondermeer in de series “Bombs away” en “Man? Paard?”