dinsdag 24 januari-2006
Het is bijna zo ver. Als alles volgens planning verloopt begint Iran in maart met een eigen oliebeurs, waarbij niet de dollar maar de euro als betalingsmiddel zal fungeren. Op termijn een doodklap voor Bushieland.
Tot de beginjaren zeventig werd de dollar geschraagd door een bunder goud in Fort Knox. Toen raakte door de waanzinnige oorlog in Zuidoost-Azië de waarde van de groene flappen in ongerede en moesten de Yanks de gouden standaard loslaten.
Om te voorkomen dat hun bretels zouden knappen wendden zij zich tot de Saudis en wisten voor elkaar te krijgen dat die voortaan hun olie uitsluitend tegen dollars zouden verhandelen. De OPEC volgde dat voorbeeld en zo was de dollar voorzien van een nieuwe dekking: olie.
Dat ging goed tot die verrekte Snorremans aan het einde van de vorige eeuw aankondigde om die afspraak op de belt van Baghdad te lazeren en over te zullen stappen op de euro. De gevolgen waren desastreus, voor Irak. Maar de dollar was gered.
En dan nu Iran. Mocht de beurs van start gaan en de handel in Iraanse olie inderdaad in het teken van de euro komen te staan, dan zullen de cliënten geneigd zijn om een flinke portie dollars terug te bezorgen bij de Amerikaanse uitgever. Das niet gezond voor de koers en uiteindelijk ook niet voor de Amerikaanse economie. Maar ook landen die toevallig wat leninkjes hebben uitstaan in de VS zien hun geest al zweven. En mocht een figuur als Chavez besluiten om het initiatief van de baarden te copiëren, dan lopen we met zijn allen straks een goeie kans bedelend de kost te moeten ophalen.
Iran hoeft dus eigenlijk geen kraan dicht te draaien om het Westen duidelijk te maken dat het beter een lager toontje kan aanslaan in de discussie over zijn atoomprogramma. Overigens een programma dat Iran allereerst in staat moet stellen om aan de toekomstige behoefte aan energie te kunnen voldoen. Per slot houden we hier om die reden ook Borssele in de vaart, want eens raken de olie- en gaskoeken op en regeren is vooruitzien niet waar? En wij kunnen misschien onze noordelijke toendras nog voldouwen met koolzaad, maar of dat achter Teheran ook zo welig zal tieren is twijfelachtig.
Kortom, we zitten met een een duivels dilemma met maar één simpele oplossing: oorlog. Henk, pak je kruisraketten. Te wapen.
- Datum: .