donderdag 29 januari-2009
Krijgen ze daar bij het strategisch centrum van de NATO in Brunssum een paar weken geleden een brieffie van de hoogste militaire baas. Meneer Craddock. Wat hem betreft mogen de jongens en meisjes in Afghanistan alle drugsproducenten en -handelaren zonder pardon voor hun ballen schieten. Mocht daarbij per ongeluk een foutje worden gemaakt, jammer dan.
Die drugsjongens houden namelijk volgens de generaal de Talibanjers en de jongens van het schijthuis in de wedstrijd en daar wil meneer Craddock radicaal een eind aan maken. Alweer een lul die niet nadenkt, want wat was er volgens de hoogste watchdog van de VN op dit terrein gebeurd als Craddock zijn lang gekoesterde droom in vervulling had zien gaan? Dan waren er een heel stel banken gewoon in elkaar gemieterd. Bij gebrek aan liquide middelen (1). Goddank, dat er her en der nog wat drugsjongens de hand over hun hart streken en de banken van wat los geld voorzagen. Anders was het stevig misgegaan. Wouter of geen Wouter. En wie weet moet het in de nabije toekomst nog wel een paar keer gebeuren. Dus die meneer Craddock is gewoon niet lekker. Opzouten met die man. En Rommy als een speer terug naar Nederland. Voor er onverhoopt toch nog iets ernstigs gebeurt met een gezond bedrijf als de ING.

(1) Zie "Ook gij, Wouter?" van dinsdag jl.

vrijdag 30 januari-2009
Jaap de Hoep Scheffer gisteren zwaar over zijn plas. Door het uitlekken van generaal Craddock's natte droom: schiet in Afghanistan iedereen voor zijn ballen die ook maar iets doet in de drugshandel of daarvan verdacht wordt. Als schoothond pur sang was Jaap nog niet bezig om in het polletieke gedeelte van de Brusselse kermis een consensus te vinden voor het plan van zijn militaire baasje of hup daar lag de droom op de keien. Onze liefhebber van een lekker vroeg ontbijtje kondigde meteen aan op zoek te zullen gaan naar het lek.
Nou dan hoeft ie niet ver te zoeken. Vanochtend kwam het grootste dagvod van Nederland met het bericht dat Japie zijn baan indertijd te danken had aan de steun die Jan Peter Fruitvlieg had gegeven aan die Gleiwitzaanval op Saddammeke. De bron voor dat bericht? Richard Armitage. Een voormalige onderminister van Buza van de bende van Bush junior.
En... in de jaren zeventig een gewaardeerd lid van de club die in Vietnam de geheime Operatie Phoenix op touw zetten, waarbij duizenden en duizenden onschuldige Vietnamezen ge-apocalypsed werden. Die operatie werd gefinancierd uit de opbrengsten van een enorme drugshandel via buurland Laos. Uiteraard kan je niet met al die ondeugend verdiende flappen in je binnenzak blijven rondlopen. Dus verhuisde de overflow naar de apart daarvoor in Australie gevestigde Nugan Hand Bank. Later werd die poen ook nog gebruikt om de sjah van Iran te helpen bij het uitroeien van al het linkse gebroed in zijn land. Dat de sjah later rechts werd ingehaald door een bus mullah's was jammer, maar niet onoverkomelijk. Want ook daar viel best mee te dealen. Net als later met de boys van Osama's schijthuis in Afghanistan en Joegoslavie. Moeten we nog verder gaan? Sibel Edmonds? Huseyin Baybasin? Nee toch!
Goeie raad aan Jaap: hou je heel stil als je geschoren wordt. Vooral als je de kapper niet kent.

vrijdag 17 april-2009
Zo. Gaat die Richard Armitage, een tijdje de onderknuppel op het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken ten tijde van George Wacko, weer heftig uit de bocht. Zegt dat ie zijn fluit aan de wilgen had gehangen als ie had geweten dat er her en der uit naam van de Amerikaanse democratie gemarteld en gekeeld werd. Je vraagt je af of ie met dit "Ich habe es nicht gewusst" alvast zijn straatje schoonveegt voordat de Spaanse onderzoekrechter Garzon hem ook op zijn verlanglijstje zet. Naast de zes andere Schreibtischmorder uit de junta van Bush en Cheney. Want het lijkt ons sterk dat vriend Richard niks heeft geweten van al dat copycatten van Adolf's verzamelde werken. Per saldo was hij in de jaren zestig/zeventig ook al tot zijn huig betrokken bij ditzelfde soort apocalyps now-praktijken in Zuidoost-Azie. Om daarna in de jaren tachtig een dikke vinger in de Nicaraguaanse en Afghaanse pap te duwen tijdens het Iran/Contra-diner. Een echte gourmet dus, die Armitage en het was eigenlijk al een mega gotspe, dat ie in deze eeuw tot onderknuppel bij Buza werd verheven. Laat staan dat ie nu nog als buitenlandexpert af en toe voor de camera wordt getrokken. Zum Kotzen. Nog erger is dat zowel in de VS als in Spanje hoge mieters roepen dat je als het nou toch moet eigenlijk alleen de luitjes voor de kadi kan trekken, die daadwerkelijk dwarse baarden een uitgebreide Barbie-behandeling hebben bezorgd. Niet de jongens die hoog en droog in Washington het licht daarvoor op groen zetten. Met andere woorden: die processen in Neurenberg waren eigenlijk een vergissing. Hadden we niet moeten doen. Demjanjuk ja. Goering nee. Zoiets. Behalve natuurlijk als het om Servische stropdassen gaat. Daar hebben we nog een plekkie voor gereserveerd in Scheveningen.

zondag 8 november-2009
Een gezellig berichtje op de dag des Heren. Richard Armitage wordt het hoofd van de American Turkish Council (ATC). Wie? Richard Armitage. Dat is die gozer die begin dit jaar een paar jongens van de GPD een cadeautje bezorgde. Volgens hem had Jan Peter Fruitvlieg indertijd niet voor niks met de geallieerde Gleiwitz-inval bij Saddammeke ingestemd. Daarmee zorgde hij er namelijk voor dat Jaap de Hoep Scheffer bijna zes jaar lang baasje van de NATO mocht spelen. En Richie kon het weten, want hij was tussen 2001 en 2005 de Amerikaanse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken.
Later trok hij die bewering in, maar dat deed ie wel vaker. Zo beloofde hij volgens ex-president Musharraf dat de USA Pakistan terug zou bombarderen naar het stenen tijdperk als Mush geen steun verleende aan diezelfde polletiek in Afbaardistan. Was volgens Richard geen moer van waar. Had ie nooit gezegd. Inmiddels zijn delen van Pakistan al in de vroege Middeleeuwen beland. Ondanks de opgeeiste steun.
Een rakker dus, onze Richard. Dat werd ook weer eens duidelijk bij het navlooien van de Plame-affaire. Armitage bleek het lek te zijn. Die lekkage bracht niet alleen de CIA-loopbaan van het meisje Plame gierend tot stilstand. Ook haar coverfirma werd opgeblazen. Net toen ze ter plekke lekker bezig waren met het ontrafelen van een uit hoge lamstralen bestaand Amerikaans-Turks-Israelisch netwerk dat kwistig rondstrooide met moeilijk liggende negotie. Tegen even kwistige betaling. Hetzelfde netwerk trouwens waarover ex-FBI medewerkster Sibel Edmonds in diezelfde tijd begon te kraaien.
Zoals we al eerder in onze levendige kolommen hebben gemeld zat vriend Armitage al eerder in dit soort leutige handel. Met name in de drugs voor wapens. Eerst in Vietnam en later binnen de Iran/Contra. Als een barracuda in het water. Niet vreemd dus dat ie nu het opperhoofd van de ATC wordt. De Turkse zuster van de American Israel Public Affairs Committee (AIPAC). Ook al een club vol speurneuzen en ander ongerief. Zo zie je maar weer: je kan de whistle blowen tot je een ons weegt of de klokken luiden tot je een broer van Andre van Duin bent, de boeven maken de dienst uit. Maar toch gaan we door. Stay tuned.