woensdag 14 april-2010
Oi. Er zou oorspronkelijk ook een hoge Pools-joodse afvaardiging met president Kaczynski en zijn gevolg meevliegen. Die delegatie was van plan een kaddish te prevelen in Smolensk. Ter nagedachtenis aan de ruim 20.000 Poolse officieren en burgers die zeventig jaar geleden door de Sovjetskies afgemaakt werden. Maar de hoge kalotjes bleven thuis. Een heldere geest had namelijk de reis naar Rusland geplanned op de sabbat. En dan wordt er uitgerust. Was er nou gewoon sprake van blinde mazzel of heeft Odigo ook een vestiging in Warschau? Horen we misschien nog wel eens.

Je houdt het niet voor mogelijk. Journalist Richard Gutjahr was zo gelukkig om op 14 juli aanwezig te zijn bij de aanslag op de boulevard in Nice, waarbij 84 mensen de dood vonden en Bono goddank tijdig werd afgevoerd door alerte smurfen. Richard filmde de gruwelijke gebeurtenissen en keerde terug naar zijn woonplaats München. Daar viel hij niet meteen met seine Nase in der Butter, maar veel scheelde het niet. Ruim een week. Op de 22ste was Richard namelijk zo gelukkig om aanwezig te zijn bij de aanslag bij een MacDonald's in zijn woonplaats. En opnieuw kon hij boeiende plaatjes schieten. Nou zijn de wonderen de wereld niet uit, maar Richard deelt zijn woelige leventje met Einat Wilf. Een Israëlisch meisje uit de nabijheid van ex-premier en ex-minister Ehud Barak, lid van de Knesset en voormalige smurfin van de Mossad. Bewijst dat iets? Nee, maar je zal zo'n mazzel hebben.

Er werd wat afgefilmd in Nice. Toen de boulevard werd ontruimd met een vrachtwagen. We hebben het al gehad over die gozer van Gutjahr, die zijn leven bleek te delen met een voormalige smurfin van de Mossad (1). Maar de dag na de day before dook op Facebook nog een video van de ontruiming op. Geschoten door ene Silvan ben Weiss vanaf het terras van restaurant La Canne à Sucre. Een eenvoudige in Frankrijk wonende Joodse magazijnbediende als je het geloven mag. Maar mag je dat wel geloven als de zoon van de ouwe Weiss na wat snuffelwerk Sylvain Benouaich blijkt te heten, stevig zionistisch in elkaar hangt en een interessant verleden met zich meetorst? Zo was Sylvain jarenlang veiligheidsagent bij het wijnimperium van baron Edmond de Rothschild en daarna 12 jaar lang vertegenwoordiger van het Israëlisch Export Instituut onder leiding van de legendarische Mossadtopsmurf Rafi Eitan (2). Bewijst dat allemaal wat? Nee, maar je zal zo'n mazzelaar wezen. Stay tuned.

(1) Zie deel 1 dd. 24 juli 2016.
(2) Zie voor Rafi onder andere aflevering 42 van de serie “Cold Turkey” dd. 11 januari 2008 en aflevering 2 van de serie “Smokkelwaar” dd. 22 februari 2014.

Toch nog maar even in zijn achteruit. Naar aflevering 1 van 24 juli. Daarin kwamen we op de propjes met ene Richard Gutjahr, die de onuitsprekelijke mazzel had met zijn videocamera zowel aanwezig te zijn bij de ontruiming van de boulevard in Nice als de depopulariseringsactie bij een MacDonald's in München. Richard bleek zijn leven te delen met Einat Wilf. Een uiterst intrigerend meisje dat vorig jaar nog op Bibi's kandidatenlijstje stond voor het Israëlische ambassadeurschap bij de VN. Na haar werk voor de Mossad en de Knesset trad ze als Adjunct Fellow toe tot het Washington Institute voor Near East Policy (WINEP). Mag je het misschien niet eens zijn met de polletieke keuzes van het instituut, ieder zijn meug zei de boer. Lulliger wordt het als je weet dat WINEP een volle dochter van is AIPAC (American-Israël Public Affairs). En wie bij god niet meer weet waar die AIPAC voor staat kan terecht bij onze imposante serie “AIPAC en de leugenfabriek” uit het jaar 2004. Opnieuw, het zegt niks over die aanslagen in Frankrijk en München, maar hebben wij even mazzel dat we een goed geheugen hebben. Stay tuned.