zondag 28 augustus-2005
In 1989 was Dick Cheney, in wezen de belangrijkste component van het blindegeleidenkoppel dat verantwoordelijk is voor de huidige kolerezooi in de wereld, minister van Defensie van de regering Reagan/Bush. In dat jaar kreeg hij een rapport onder zijn snuffer van een jonge medewerker van het Pentagon, Richard Barlow. Conclusio van dat rapport: Pakistan was bezig met het in elkaar flansen van een muselmannen-atoombon.
Cheney vond het een vaginarapport, maar wist dat het waar was. Barlow voelde zich door zijn jongeheer gepierct toen er met zijn werkstuk niks gedaan werd en bleef aandringen op maatregelen, voor het te laat was. Maar het was al te laat. Want niet alleen waren de Paki’s al lekker op weg bij het kleien van een bommetje onder leiding van pappa Abdul Qadeer Khan, ze prolifereerden er toen ook al vriendelijk op los in de richting van andere gretige landen als Iran en Noord-Korea. Zoals veel later bleek. Toen Barlow door zijn aanhoudend gezeik allang was ontslagen.
Waarom kwam zijn rapport bij minister Cheney op een rotsige bodem terecht? Redelijk eenvoudig. De VS waren bezig F-16’s aan de Paki’s te verpatsen voor zo’n 1,4 miljard dollar en dan komt gehark in het Congres over een atoombom knap ongelegen. Bovendien was die verkoop ook strategisch belangrijk, omdat de Paki’s nodig waren als een korstje brood voor een mus na duizend vlieguren zonder catering. Zij vormden de belangrijkste schakel in de strijd die de CIA zij aan zij met de fanatieke baarden van de Taliban en Osama’s Al Qaida voerde tegen de Ruskies, die zonder te kloppen bij buurman Afghanistan waren binnengestommeld.
Eigenlijk was het nog erger: Reagan en Bush deden net of hun feestneuzen bloedden bij de zogenaamd stiekeme aankopen van heikele spulletjes die de Paki’s in de VS deden om verder te kunnen kleien aan hun fabriekje dat Allah zijn bom moest bezorgen. Al was het alleen maar om een middelvinger in de lucht te steken als hij toevallig Shiva, Brahma of hoe die Hindu-boys ook allemaal moge heten tegenkwam. Overigens werden die aankopen grotendeels betaald met de opbrengsten van de heroïne-handel. Maar als je in die jaren tachtig de commies een voet wilde dwars zetten kon je nog wel eens een scheve schaats rijden zonder ergens bij Bartlehiem door een bromsnor van het ijs te worden gehaald.
Die “laissez-faire”- houding was in het voorafgaande decennium al ontstaan in Nederland. De toen nog vrij jeugdige Abdul kreeg van al zijn vrienden die hij met name aan de TH in Delft had verzameld alle benodigde info en daadwerkelijke steun om aan het karwei in Pakistan te beginnen. En dan bedoelen we niet zwartepiet Slebos uit de kop van Noord-Holland die nu nog steeds achter zijn vodden wordt gezeten voor zijn aandeel in de uitverkoop van leuke nucleaire spulletjes. Wij bedoelen meer wetenschappers als Burgers, Brabers en Barendregt en ondernemingen als ingenieursbureau Comprimo, die in Pakistan een actieve rol hebben gespeeld om de kunst van het atoombom-kleien over te dragen. Tegen een redelijke vergoeding uit de heroïnepot. En blijkens de mededeling van ex-premier Lubbers op 9 augustus jl. onder het toeziend oog van de CIA.
Het zou interessant zijn om te weten of de drie brave wetenschappers en Comprimo op de hoogte waren van het meeneuzen van de Amerikaanse regenjassen. Of erger nog: of zij daarmee in contact stonden en er rapport aan uitbrachten. En of de bijzondere kamercommissie onder leiding van de huidige commissaris van de koningin Ter Beek ooit tegen dit soort narigheid is aangeblunderd in de ruim zes jaar die ze heeft besteed aan haar onderzoek naar de affaire-Khan. Kan iemand dat eens vragen? Christa van Velzen of zo.

maandag 7 november-2005
Dat we dit nog mogen meemaken. Al op 14 maart 1981 meldde De Volkskrant in een pagina-groot artikel “Wat Khan kon, kon Khan nooit alleen” dat knappe knipperbollen die ooit op de TH in Delft op goede voet waren geraakt met Abdul Qadeer Khan, de geliefde vader van de Pakistaanse atoombom driftig hadden geholpen bij de opbouw van zijn nucleaire pretpark in Kahuta. Drie van hen werden met naam en toenaam genoemd: professor Burgers, professor Brabers en dr. Barendregt, plus het ingenieursbureau Comprimo. Drie jaar later werd Abdul
in absentia officieel tot spion uitgeroepen tijdens een strafproces. En dat is ie in de internationale pers altijd gebleven.
Nou zijn wij een miniscule David vergeleken met de Goliaths van de msm (mainstream media), maar wij zijn in talloze artikeltjes over Khan (1) blijven roepen, dat iemand die oogluikend de snoepwinkel mag leeghalen nooit een dief kan zijn. En dat allerlei met zonnebrillen, gleufhoeden en regenjassen volgestouwde organisaties exact geweten moeten hebben wat de Paki’s aan het doen waren. Ondermeer van de knipperbollen die in Kahuta kind aan huis waren. Geen hond die ons serieus nam. Wat wil je, wij zijn maar ufologen, conspiracy-denkers.
Maar als de tekenen niet bedriegen kunnen we vanavond na bijna 25 jaar voorzichtig een flesje prik opentrekken. In het televisieprogramma Zembla zal namelijk meer dan een boekje opengedaan worden over de rol die zowel politiek Nederland als het Nederlandse bedrijfsleven stiekem hebben gespeeld bij de opbouw van Khan’s pretpark. Met medeweten van de BVD, cq. de grote broers uit Langley, die heel toevallig sedert de tweede helft van de jaren zeventig over een fors uit de kluiten gewassen filiaal in Pakistan beschikken.
De SP en Groen Links hebben nu al een parlementaire enquête op hun verlanglijstje gezet.
En nou zal het ons gruwelijk benieuwen of de jongens en meisjes van die partijen ook kennis hebben genomen van onze serie “Lubbers en de muzelmannenbom”, waarin dezelfde soort shit aan bod komt in een plot om ook Iran rechtstreeks aan een nucleaire uitgaansgelegenheid te helpen. We hebben er een hard hoofd in, maar je weet maar nooit.

(1) Tik op onze eigen zoekmachine de magische naam Khan in en bij Sesam, er gaat een wereld voor u open.

dinsdag 8 november-2005
En wij maar alle websites langs vanochtend om te zien of er nog wat reacties waren op de buitengewoon intrigerende uitzending van Zembla gisteravond. Het was te droevig voor woorden. Overal in de wereld grote smoelen over die klote Khan die met zijn nucleaire nering de boer is opgegaan in landen als Noord-Korea, Lybië en Iran. En dat we door diezelfde klote Khan straks met een stel islamitische of communistische verdwaalden worden geconfronteerd die lopen te jojo-en met een atoombom. Maar dat zowel de Nederlandse BVD als de grote broer in Langley de zaak gewoon hebben laten gebeuren, zoals Zembla gisteravond liet zien, heeft blijkbaar verder geen nieuwswaarde.
Dat de reactie van meneer Donner op Lubbers’ uitspraken over de invloed van de CIA op de Nederlandse rechtsgang in deze casus na gisteravond wel heel ongeloofwaardig is geworden? Geen nieuwswaarde.
Dat het proces tegen Khan in de jaren tachtig in wezen dus een staaltje windowdressing is geweest? Geen nieuwswaarde.
Dat die Kamercommissie van Relus ter Beek in de jaren tachtig gewoon voor J. Lul in de weer is geweest? Geen nieuwswaarde.
Dat we met zijn allen grotelijks zijn belazerd en de hele wereld nu dankzij de BVD en de CIA geconfronteerd wordt met een nucleaire dreiging? Geen nieuwswaarde.
En dat Henk Slebos de zwartepiet krijgt, terwijl de echte grote jongens dankzij het welwillende gedoogbeleid van de BVD en de CIA vrijuit gaan? Geen nieuwswaarde.
Jezus Christus. Wat een zootje.