zondag 18 augustus-2013
Met geheimschrijvers kan je beter voorzichtig omspringen. Twee Britse snipers van de Britse Special Air Service (SAS), sergeant Nightingale en soldaat N., hadden jaren geleden aan het eind van hun gig in Irak ieder een Glock en een zootje ammo gekregen van Irakese collega's. Als dank voor hun bijdrage aan het ontsaddammen van Baghdad en omgeving. Wat doen ze? Nemen die lorren mee naar huis. Daarmee maakten ze zich schuldig aan verboden wapenbezit, maar er mag wel meer niet. Wat ze nooit gedacht hadden gebeurde. In september 2011 werden ze verrast met een inval van een stel burgersmurfen. De wapens werden in beslag genomen en de twee sassers belandden tijdelijk achter een streepjesbehang. In afwachting van hun gang naar de kadi.
Eenmaal daar aangekomen kreeg soldaat N. twee jaar voor zijn broodmolen. Accepteerde hij. Dus die zit. Sergeant Nightingale kreeg kortgeleden eenzelfde strafje, maar ging begin augustus in hoger beroep. So far so good. Of bad. Invullen naar believen. Maar wat blijkt nu pas? De schoonouders van soldaat N. hadden naar aanleiding van de inval in 2011 en het opbergen van hun schoonzoon een brief geschreven aan de Metropolitan Police. Daarin beweerden zij dat prinses Diana in Parijs gekeeld was door een SAS-collega van N. En wanneer kwam die brief boven H2O? Tijdens de procesgang tegen de twee snipers. Meteen weer de hele reut over de dood van Do en Di in de frontlinie van de dagvodden. En snuffelsmurfen van de Met noodgedwongen weer op pad om uit te vlooien of er enige grond van waarheid zit in de beweringen van voornoemde schoonouders. Zucht.

dinsdag 20 augustus-2013
Stel je bent geestelijk verfrommeld teruggekomen van een geheime gig in Afbaardistandat en je roept op een posttraumatisch familiefeestje dat prins Friso helemaal niet per ongeluk onder een paar ton sneeuw terecht was gekomen, maar dat de avalanche in Lech was veroorzaakt door heren van jouw geheime unit. En stel dat een koppel op het spoor gezette burgersnuffelsmurfen daarna een wapen met een stoot ammo bij je aantreffen. Dan ben je het lulletje en kan je je trauma een plekje geven achter een traliebehang. Maar stel vervolgens ook nog dat je schoonouders een brief schrijven aan noem eens iets Mark Damesfiets, waarin ze reveleren aan jouw beweringen over het abrupte einde van Friso's reuzenslalom. Wat gebeurt er dan? Dan zouden onze hoge snorsmurfen naar alle waarschijnlijkheid in de wielsporen van Koos Alberts treden, die ooit de brieven van zijn geliefde rücksichtlos cremeerde.
Hoe fucking weird is het dan dat de brief van de schoonouders van de Britse soldaat N. wel aanzet waren tot een serieus onderzoek van de smurfenafdeling van de Met? (1). Nou, dat komt ondermeer omdat de schoonouders van N. er ook nog bij vertelden, dat de SAS-unit van hun beurse en uit de gratie gevallen oogappel over een box voor privé-acties beschikte. Daarin werden bij gelegenheid de naam, het adres en de details van het gewenste slachtoffer gedeponeerd. Plus het bedrag dat ermee te verdienen viel. Iemand die wel wat extra poen kon gebruiken nam de opdracht dan aan. Een soort Murder Incorporated, maar dan anders.
Mocht dit verhaal op waarheid berusten dan zou dat misschien ook een kilowattje meer licht kunnen werpen op de merkwaardige gebeurtenissen rond de dood van Dr. David Kelly en die van Gareth Willimas (2). En wie weet zelfs op het heengaan van Do en Di in een Parijse tunnel. Stay tuned.

(1) Zie de vorige boeiende aflevering over dit gebeuren dd. 18 augustus 2013.
(2) Beiden te vinden in ons bloemrijk archief via onze geoliede zoekmachine.

zondag 1 september-2013
Voor we verdergaan, even een verzoek. Leest u svp eerst dit even. Kan je zeggen laserstraal nou toch op met die onzin, maar Tomlinson's oude revelaties over de dood van Do en Di zijn weer helemaal hot. Door dat insulinebriefje van SAS-sergeant N.'s voormalige schoonouders (1). Zij het, dat volgens het nieuwe verhaal de lichtstraal die het ongeluk zou hebben veroorzaakt niet werd verzonden uit de befaamde Fiat Uno, maar vanaf de backseat van een voor de Mercedes opduikende motorfiets. Op dat vehikel zaten volgens snuffeljournaliste Sue Reid de heren X en Y. Beiden met een diplomatenpas rondronkende leden van de Britse nulnullenvereniging MI6, die bij gelegenheid mogelijk opereerden als uitvoerders van de firma The Increment ofwel De Toeslag cq. Het Toetje. Een begrafenisonderneming binnen de SAS die zelf voor de aanvoer van dooien zorgt en waarvan de werkzaamheden in de opruimingssector al eerder in deze nog minieme serie voorbijkwamen (2). Wie in is voor wat meer details kan hier terecht. Het is toch zondag. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 1 dd. 18 augustus 2013.
(2) Zie aflevering 2 dd. 20 augustus 2013.

maandag 23 september-2013
Het is net een zeepserie. Nou heeft die soldaat N. plotseling de poten genomen. Dat is die gozer die onlangs beweerde, dat het auto-ongeluk van Do en Di in die Parijse tunnel wel degelijk was veroorzaakt door een kunststukje van zijn ouwe makkers bij de SAS. Een laserstraal in de ogen van de chauffeur en hoppa. Soldaat N. moest eind deze week een getuigenis afleggen voor een clubje van recherchesmurfen en kennelijk zag ie dat niet zitten. Of hij was bang dat ie in de tussentijd ook verrast zou worden met een lichtstraaltje of iets anders ongelukkigs. Dat kan ook.
Pikant detail: de vluchteling heeft in 2008 prins William nog les gegeven in het rijden met het gas op de plank. Voor het geval ZKH in de toekomst eens een keer zonder chauffeur zit en hij ingehaald dreigt te worden door een Fiat Uno en twee lui op een brommer. Stay tuned.

dinsdag 15 oktober-2013
Die bef van Mohamed Al Fayed ziet hem al hangen. Naar nu pas is gebleken hebben handhavers van de Metropolitan Police ook de stiefvader van voormalig SASser N. door de wringer gehaald. En wat zei die goeie man? Dat N. ook hem had verteld, dat de SAS verantwoordelijk was geweest voor het ongeluk van Do en Di in Parijs. Dat brengt het aantal getuigen op drie. Volgens de bef is het daarmee echt tijd geworden, dat voornoemde handhavers zich vervoegen bij het SAS-hoofdkwartier om uit te vlooien welke personeelsleden ten tijde van het ongeluk in de Franse hoofdstad bivakkeerden. Want als je dat eenmaal weet kan je een stappie verdergaan. Doen de handhavers dat niet, dan sukkelt het hele onderzoek langzaam de berm in. En dat kan de bedoeling toch niet zijn. Of wel soms? Stay tuned.

zondag 15 december-2013
Je kan erover gniffelen. Maar bij de SAS is de pleuris uitgebroken. Aanleiding was het verhaal, dat een ruimploeg van deze Britse club van geheimschrijvers betrokken zou zijn geweest bij het fout parkeren van Di en Do's auto in een Parijse tunnel. Hebben we het niet eens over het juridische gesteggel rond de twee lidmaten die met die story kwamen aankakken. Er is meer. Ten tijde van dat kakken raakte generaal Jonathan Page, de dirrek van de SAS, namelijk very pissed off over het zoveelste sensationele gezeik over zijn geheime organisatie in de pers. Ten einde raad liet hij een aantal van zijn manschappen die op goede voet stonden met het journaille afleggen door neusjes van MI5. Ondermeer majoor A.B. en kapitein S.F., die in 2008 tijdens een missie van de Air Assault Brigade in Afbaardistan redelijke mik werden met een ingebedde teevee-journalist. Ook na terugkeer op homebase bleef dat contact in stand en toen er wat minder lollige berichten op de stoep werden gezet over de activiteiten van de Britse rausdausers in het land der baarden kwamen A.B. en S.F. onder verdenking te staan. Erger nog, ze werden naar binnen getrokken en kregen de full Monty. Ze zouden de Official Secrets Act aan hun dienstklossen te hebben gelapt. Beiden ontkenden en uiteindelijk moesten de neusjes hun ongelijk bekennen. De majoor had toen al een tijdje de SAS-deur achter zich dichtgetrokken en is ondertussen een juridische procedure begonnen tegen zowel zijn ruimploeg als generaal Page. Chickens come home to roost. En het verhaal over Di en Do? Dat ligt in het mortuarium. Stay tuned.