vrijdag 5 april-2013
En wij maar sappelen met zijn allen. Dankzij een stel collega's in de snuffeljournalistiek die zich verenigd hebben in de ICIJ (International Consortium of Journalists) en zich in de afgelopen maanden stilletjes het schompes hebben gewerkt weten we nu dat een enorme collectie rijke stinkers 25000 miljard euro in verschillende belastingparadijzen de garage in hebben gereden. Naar schatting. Hoe bedoelt u crisis? Twee jongens van ons dagvod Trouw hebben ook meegedaan aan dat ICIJ-onderzoek en de eerste neerslag daarvan vonden we hier. Compleet met en paar zware kluifjes. Opvallend is wel dat er onderscheid wordt gemaakt tussen zware jongens die hun irregulier verworven poen op allerlei eilanden en in postzegelstaatjes hebben weggestouwd en de nette pakken die soms mede namens hun firma de blauwe brievenbrigades in hun land het bos in stuurden. Vinden wij op zijn minst wat krom, want wij met zijn allen hebben nauwelijks nog te vreten om bijvoorbeeld banken binnen hun spouwmuur te houden, terwijl die pakken worstelen met het probleem waar ze nu weer eens zullen gaan dineren.
Vooralsnog hebben we nog geen rijke Nederlandse stinkers mogen waarnemen in Trouw. Wel een van de facilitaire bedrijfjes die de rijke stinkers keurig begeleiden naar het paradijs: Equity Trust in Amsterdam. Jammer, dat onze collega's niet even hebben verwezen naar de site van Kleintje Muurkrant. Want in dit artikel wordt even flink uitgepakt over het verleden van dat ellendige kantoortje. Van BCCI tot Steffi Graf, van Suharto tot Rifat Assad, van de handel in verwarrende middelen tot de handel in verrijkt uranium. Dat artikel dateert uit 2001. Wat is er inmiddels veranderd? Geen reet. Stay tuned.

zondag 7 april-2013
Tot u toe blijven de bijdrages van de twee Nederlandse ICIJ-leden bij het dagvod Trouw aan de koele kant. Zo schreven ze vandeweek dat ING en ABN-AMRO wat dure klantjes hebben geholpen bij het vinden van de weg naar het paradijs. Maar volgens de betrokken spaarvarkenhoeders zijn ze netjes binnen de internationale voorschriften gebleven. Net als hun buitenlandse collega's. Wie die klantjes waren weten de twee Trouw-boys trouwens wel, maar ze vinden het waarschijnlijk een beetje zonde om in dit vroege stadium al in aanvaring te komen met allerlei gebefte en/of handlangers van het ministeriële handhavingsduo Ivo en Fredje en blijven daarom liever nog even op hun troefkaarten zitten.
Elders is er al driftig met namen gejokerd. Voor ons is bijvoorbeeld leuk om te weten dat de zich in Londen ophoudende Russische geldwolf Vladimir Antonov de nodige poen op een schateiland heeft begraven. Want Vladje kwam prominent voor in onze serie “De baas van Saab”. Samen met onze bloedeigen Spykerfakir Victor Muller. Hoe de wegens een giga-bankfraude op een Lets verlanglijstje terechtgekomen Antonov aan zijn geheime plekje op voornoemd eiland is gekomen vermeldt de story (nog) niet. Maar de gids zou zomaar het in Londen gevestigde Pendragon Management geweest kunnen zijn. Een illusionistische onderneming van de Nederlandse jurist en voormalig luchtmachtsmurf Gerard Kelderman. En dan is er nog de good old Equity Trust uit Amsterdam, dat in 2009 zo goed was om de Londense toverdoos Commonwealth Trust Limited over te nemen. Omdat CTL steeds verder wegzakte in het schandaal rond het eveneens vanuit Londen opererende Hermitage Capital Management en de 230 meloen dollar aan Russische overheidsgelden. Beter bekend als de Magnitsky-affaire, naar de in een Moskouse kruipruimte overleden bef. Equity Trust en de Magnitsky-affaire, hmmmm lekker. Maar zonder twijfel serveren de jongens van Trouw daarover binnenkort meer. Stay tuned.

dinsdag 9 april-2013
Elke kluif is er één. En je bent als journalistiek snuffelaar en waakhond van de democratie al een obese bofkont als zo'n buitenkansje een keer per maand op jouw bord terechtkomt. Dus als op een dag de kluiven in een container je erf worden opgereden moet je je toch op zijn minst afvragen wie de afzender is, waarom hij jou zo verwent en wat voor kluiven het eigenlijk zijn.
Die vragen bestormden ons al toen we een paar jaar geleden begraven werden onder een berg diplomatieke Wikileaks en dat gebeurde vorige week opnieuw nadat de voorlopers van een complete himalaya aan geheime data over blauwe brievenhaters en ordinaire kapers scheuren in ons hok veroorzaakte. Het natuurverschijnsel werd ons aangereikt door ICIJ, een internationaal consortium van snuffeljournalisten met hun hoofdkwartier in Washington. Van wie krijgen deze collega's hun kluiven? Daar zwijgen ze over en misschien weten ze het ook niet. Maar door wie worden zij gesteund? Nou, de ICIJ werd in 1997 op de wereld getrapt door het Center for Public Integrity. En wie zaten bij dat integere vehikel achter het stuur? De Ford Foundation, de Open Society van vriend Soros, de Mac Arthur Foundation, de Rockefellers, Bernstein & Co en meer van dit soort armoedzaaiers. En wie zijn de donors van de ICIJ? Opnieuw de ouwe werkgever van prinses Mabel van Oranje zu Wisse Smit en bijvoorbeeld de Packard Foundation. Allemaal instellingen en kanebraaiers die op redelijk goeie voet staan met de Amerikaanse geheime smurfenorganisaties.
Tot nog toe blijven de berichten over onverlaten die hun schatten op allerlei eilandjes en in postzegelstaten hebben begraven beperkt tot topluitjes uit allerlei landen buiten de USSA en Israël. Zonder twijfel zal daar straks wel wat verandering in komen om het niet al te gek te maken. Maar de kans dat de ICIJ bovenstaande goeie gevers naar de poten zal vliegen is net zo klein als de fluit van Putin bij het zien van een paar halfblote dames uit de Oekraïne. Kortom, helemaal lekker als je een zootje lekkere kluiven krijgt toegeworpen. Zeker als je honger hebt. Maar je wordt naar alle waarschijnlijkheid wel gebruikt voor een heel smerig doel. Stay tuned.

woensdag 10 april-2013
Geheel volgens de planning vervolgt de ICIJ zijn jacht op rijke stinkers buiten de Amerikaanse en Israëlische landsgrenzen. Vandaag konden we het nodige tot ons nemen over Indonesische klootzakken die miljarden hebben weggezet op de Cook eilanden. Een belangrijk deel daarvan ging over de familie Riady. En dat deed ons toch wel deugd, want die familie komt ook in onze annalen voor. In het artikel "Beatrix en de Temple of Doom" dd. 21 september 2000. Heerlijk hapje. Moet u lezen. Stay tuned.

zondag 14 april-2013
Verwacht je het nodige vuurwerk van die twee ICIJ-boys van het dagvod Trouw, komt het zwerfhondenblaadje van Sjuul Paradijs met de scoop, dat Margriet en Pieter het fiscale voorbeeld van valseluchtzangeres Christina (1) hebben gevolgd. Via een stichting die wordt bestuurd door trustkanjer TMF weet het prinselijk paar de winst op vermogen buiten de klauwen van de Blauwe Brigade te houden. Is helemaal kosher volgens de RVD, maar is de RVD wel kosher? Overigens laat De Telegrof na om te vermelden, dat TMF de moeder is van de Amsterdamse Equity Trust, dat bijvoorbeeld tot zijn kruintje betrokken was bij de BCCI-affaire. De Pakistaanse schandaalbank die onder leiding stond van Agha Hassan Abedi, een lidmaat van prins Bernhard's beruchte 1001 Club (2). Ook de appeltjes van Oranje vallen nooit ver van de boom. Stay tuned.

1 ) Vgl. het corresponderende artikel in Trouw dd. 5 oktober 2000.
2 ) Geef onze zoekmachine een kickstart, voer Abedi in en u kan weer even vooruit.