woensdag 21 juli-2010
Herinner je je deze nog? In de jaren tachtig en begin negentig van de vorige eeuw hield ons smurfencorps zich onledig met de infiltratie van avontuurlijke im- en export-ondernemingen die in verwarrende middelen deden. Op de Amerikaanse manier: door via stromannetjes op te treden als koper cq. verkoper en hele partijen in de markt te laten zakken. Dat leidde tot ernstige ongelukken en Maarten van Traa schonk de methode dan ook aan een kringloopwinkel, ging op verder onderzoek uit en sneuvelde bij een auto-ongeluk voor hij schokkende info uit de intrigerende categorie staatsgeheimen over hoge jongens binnen het justitieel apparaat op de keien kon gooien.
Hoe ging dat aan de overkant van de grote plas? Prima, dank u. En nog steeds. Maar met een goeie reden. Alle stiekeme activiteiten die met geen mogelijkheid door de beugel kunnen worden gewurmd worden nog steeds gefinancierd met de opbrengsten uit de handel in narigheid. Daar hoort ook de ausradierung van de concurrentie bij, want de wereldprijs van de desbetreffende genots- of geweldsartikelen moet natuurlijk niet in elkaar kakken. En mocht het nodig zijn dan houd je samen met je ondeugende collega's de nodige banken in de lucht. Want stel je voor dat je op een onbewaakt ogenblik ineens wat van je geparkeerde meloenen kwijtraakt als die banken onverhoopt in elkaar sodemieteren.
Tuurlijk gaat er ook wel eens een de mist in. Neem bijvoorbeeld de Venezolaanse emeritus generaal Ramon Guillen Davila over wie wij dit fleurige artikeltje mochten baren op 6 februari 2009. Of wat dacht u van de gevluchte Kyrgizische kroonprins Maksim Bakiyev, die nu in Londen zijn poen zit te tellen? Maar over het algemeen mag de CIA niet klagen.
Hoe dit ook verder zij, het brengt ons bij de vraag hoe het er tegenswoordig bij ons voorstaat. Was bijvoorbeeld de uitspraak van VN-drugsbaasje Antonio Maria Costa dat ten tijde van de bancaire crisis in 2008 de liquiditeitspositie van de banken op de been werd gehouden door het cashgeld van de grote jongens uit de avontuurlijke wereld ook van toepassing op banken als de ING, de RABO, de ABN/AMRO en Fortis? (1). U daar ooit iets over vernomen? Nee, wij ook niet. Misschien gebeurt dat nog eens als Rutte klaar is gekomen.

(1) Zie het artikeltje "Dope" van 5 mei jl.

donderdag 22 juli-2010
Wat betekent "sayan"? Volgens het snuffelhandboek is dat "helper". Helper van wie?
Van Israëlische snuffelsmurfen. En dankzij de diaspora hebben die smurfen bijna overal in de wereld wel sayanim. Wat moeten we ons van die hulp voorstellen? Nou, de ene sayan zorgt voor stiekeme huisvesting als er een snuffelsmurf op reis wordt gestuurd. De ander zorgt voor wat zakgeld. Weer een ander zorgt voor vervoer. Of voor het bakken van pannekoeken die de bewuste snuffelsmurf toevallig lekker vindt. Zulke dingetjes dus. Meestal in de praktische sfeer. Maar er zijn ook ernstiger vormen denkbaar. Zoals assistentie bij het opzetten van ondeugende zakelijke vehikels, financieel goochelwerk en niet te vergeten politieke beïnvloeding.
Wat dat laatste betreft: een paar jaar geleden werd de Franse president Sarkozy nog als een sayan dans le soleil gezet door het niet onaanzienlijke mainstreamvod Le Figaro. De batterij van dat verhaal liep snel leeg, mede door de veel leukere stories rond Sarko's liefdesleven. Je weet hoe dat gaat in de mainstream-wereld. Maar je zal toch op dat niveau een sayan hebben. Da's effe lekker.
U voelt hem komen. Nu Ruud Lubbers is aangetrokken om te kijken of een regeringscombi tussen VVD, PvdA en CDA tot de mogelijkheden behoort en (a hell of a) Job Cohen al heeft geroepen dat ie daar niks in ziet, kan de rattenvanger van Venlo zich opnieuw warm lopen. Nu voor een gesprek met de ouwe Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen en Billenzaken om te zien of ze Verhagen zo belubberd kunnen krijgen om ja te zeggen tegen een lawaaicombi van VVD, PVV en CDA. Is Geert Wilders een sayan? Je zou het haast zeggen. Maar mocht dat niet zo zijn, hij is in ieder geval wel met Israël getrouwd. En of we daar nou meteen de vuvuzela voor moeten blazen is zeer de vraag. Want wat zijn de gevolgen? Het woord is aan Maurice de Hond.