maandag 9 februari-2004
Nu we toch zo lekker bezig zijn: De Telegraaf meldde vanochtend dat journalist Ton Biesemaat zware druk zou hebben uitgeoefend op Jan Heitink, de 81-jarige (ex-?) agent van de Franse inlichtingendienst en Telegraaf-coryfee. Die druk leverde van de zijde van de oude baas de erkenning op dat hij in 1981 in Parijs een kopie van de brief van Bernhard aan Adolf had gelezen. Welke zware middelen zou Biesemaat hebben gebruikt om ouwe Jan over de streep te helpen? Ging hij over tot lijfelijk geweld? Stuurde hij een anthrax- cq. een kogelbrief? Nee, hij speelde zwaar op Jan’s geweten. Herinnerde hemdaarbij aan alle oorlogslachtoffers en zou daarbij zelfs vermeld hebben dat zijn vader als kapitein van een onderzeeër voorgoed in de golven was verdwenen. De goede man is nog alive and kicking en heeft het edele beroep van kapitein nooit uitgeoefend. Waar zo’n hype al niet toe leidt. Wat bijvoorbeeld te denken van het verhaal dat Pieter Broertjes, de huidige hoofdredakteur van De Volkskrant en het Nederlands Genootschap van Hoofdredakteuren, de zoon zou zijn van een hele hoge militair bd. Een vriend van prins Bernhard, die af en toe bij Broertjes senior op bezoek kwam. In die tijd was junior nog een uiterst linkse student in Utrecht. Maar als hij hoorde dat de prins bij pa op bezoek kwam placht Pieter zich naar het ouderlijk huis te reppen om de prins de hand te kunnen schudden. Het zou voor een deel verklaren waarom Bernilo nou juist de Volkskrant koos voor zijn hartekreet en niet zijn geliefde Telegraaf. Het is wat hè, zo’n hype.

woensdag 11 februari-2004
Als we ons niet vergissen maakte de vader van Volkskrant-opperhoofd Pieter Broertjes carrière bij de cavalerie. In de rang van ritmeester was hij in de jaren vijftig een tijdlang de rechterhand van generaal B.R.P.F. Hasselman. In die periode chef staf van de Nederlandse krijgsmacht en ook nog een paar jaar voorzitter van het Military Committee van de NAVO. Mogelijk dat in die periode de vriendschap ontstond tussen de ritmeester en de inspecteur generaal van de Nederlandse krijgsmacht, prins Bernhard. De Franse geheimagent en Légion d’Honneur-lid Jan Heitink gaf in 1992 als zijn mening dat vriend Hasselman voor WO II Nederlandsemilitaire geheimen had doorgesluisd naar Berlijn. En verder:
“Ik kan mij voorstellen dat buitenlandse –geallieerde- inlichtingendiensten, zoals de Amerikaanse CIA of de Franse of Britse Inlichtingendienst, met nogal vreemde blikken de gang van zaken achter de Nederlandse schermen proberen na te gaan. En dan ben ik niet verbaasd wanneer een medewerker van zo’n inlichtingendienst -nu al lang niet meer in Nederland- op een goede dag mij opbelt vanuit Berlijn met de woorden: “Jan weet de regering bij jou wel dat er iemand tussen hen verblijft die hier in de registers van de Stasi voorkomt? Nog wel met een lijntje naar Frankfurt a.d. Oder!” Wat betekent dat hij ook contacten met de KGB onderhield. Nee, dan ben ik niet verbaasd. Hoogstens verdrietig. Want de ene zaak is officieel nog niet opgelost, of de volgende dient zich aan.” (*)
Dat laatste heeft betrekking op het afsluiten van het onderzoek naar de vooroorlogse strapatsen van Hasselman door professor Lou de Jong dat deze in 1975 in opdracht van de Tweede Kamer had ingesteld en waarbij de generaal kosher werd verklaard. Case closed.
Leuk hè, zo’n hype rond de prins. Kunnen we weer eens wat ouwe koeien aan de beademing leggen.

(*) zie het artikel “De duistere wereld van generaal b.d. Hasselman” in Het Parool van zaterdag 29 augustus 1992.