Skip to main content

Vantevoren is er heel wat juridisch en journalistiek gesteggel geweest over een stel foto’s van "onderwereldbankier" Willem Endstra. Mochten ze nou wel of niet als slagroom dienen bij artikelen in De Telegraaf en Quote over zijn listen en lagen? Nou, dat mocht uiteindelijk. Het Telegraaf-artikel zit nog in de pijplijn, dat van Quote staat in het december-nummer. In wezen weinig wol. Op een uitzondering na: de uitspraken van René Coltof, de "capo" van Endstra’s organisatie in het buitenland. Een paar quotes:
" En we doen wat met Paolo Berlusconi, de broer van de premier, een heel groot project van 375 miljoen euro op Sardinië. Nu Silvio premier is, behartigt zijn broer de familiebelangen" (..) " En natuurlijk de vierhonderd villaatjes aan het Lago Maggiore. We hebben daar totaal geen concurrentie. Aan het Como-meer verrijzen nu tweehonderd appartementen, terwijl je daar normaal helemaal niks mag bouwen. Dan merk je het voordeel van Berlusconi. Hahahaha!".
En over de bezoekjes van Coltof en Giovanni Endstra aan Italië: "Dan is Willem heel bescheiden. Gewoon een bord spaghetti van een tientje, daar houdt Wim van. Een goudeerlijke man. Meneer Berlusconi vindt meneer Endstra een heel fijne vent... Dat soort mensen checkt echt wel met wie ze zaken doen".
Oh, zeker. Dat staat vast. Over Silvio gaan al sinds zijn opkomst verhalen over zijn lidmaatschap van de beruchte Loge P2, zijn contacten met de mafia, zijn naar corruptie riekende activiteiten op zakelijk gebied, zijn gesjoemel met de boeken van zijn ondernemingen etcetera. Gesjoemel met de boeken? Silvio’s broer Paolo heeft in september jl. een straf aan zijn broek gekregen van 1 jaar en 9 maanden wegens het vervalsen van de boeken, corruptie, het belazeren van publieke instellingen voor zo’n 75 miljoen dollar, het aftappen van fondsen tussen 1989 en 1996 en meer van dat moois. Als baasje van de firma Simec. Die straf was tot stand gekomen na koortsachtig overleg met Justitie en het storten van 49 miljoen euro op de bankrekening van de staat. Daardoor wist hij er met een lage straf vanaf te komen en hoefde hij niet naar het gevang. Bij straffen minder dan drie jaar is dat namelijk gebruikelijk in Italië. Dus om nou te zeggen dat de uitspraken van René erg verstandig zijn, nou nee. Zeker niet in het licht van de uitspraken van John Mieremet, Dominee Bruinsma’s laatste Mohikaan. Maar och, wie doet je wat met Silvio aan het stuur in Rome en een zootje ongeregeld in Den Haag. Hahahahaha!

  • Datum: .

In de jaren zeventig “leende” Silvio Berlusconi van een tot aan de dag van vandaag onbekend gebleven Italiaanse bouwondernemer een paar miljoen voor het weven van zijn eerste netwerk van zo’n 34 echte bedrijfjes en facades. Vrijwel direct na de installatie werd in dat netwerk met in het midden Berlusconi’s financieringsmaatschappij Fininvest in hoog tempo een bedrag van rond de 250 miljoen euro van duistere herkomst rondgepompt. Het zou afkomstig zijn geweest van de Siciliaanse mafia met wie Silvio in contact zou zijn gebracht door Marcello dell’Utri, een Siciliaanse zakenman. Marcello en Silvio werden vrienden voor het leven.
Dankzij zijn lidmaatschap van de loge P2 was het verkrijgen van enorme bankkredieten voor Silvio verder een fluitje van een lire en eind jaren zeventig maakte hij zijn entree in de mediawereld. Met alle gevolgen die we nu kennen. Uiteraard hield de huidige Italiaanse premier bij zijn opmars naar zowel de zakelijke als politieke top zijn handen niet schoon. En maakte vijanden. Maar Dell’Utri zorgde ervoor dat Silvio en niet te vergeten diens broer en stand-in Paolo buiten schot bleven. Soms letterlijk. Zo huurde hij een tuinman annex stalknecht in die bij Berlusconi thuis meer in de gaten hield dan de hoofdstellen en de tuinkabouters. Hij behoorde tot het corps killers van de mafia en belandde uiteindelijk door wat slordig opereren in de bajes. Dell’Utri werd overigens voor zijn diensten altijd keurig beloond door zijn steeds machtiger wordende vriend. In zijn hoogtijdagen rond vier miljoen euro per jaar. Maar of hij daarom zat te springen is twijfelachtig. Volgens de in 1992 vermoorde onderzoeksrechter Borsellino waren er namelijk sterke aanwijzingen dat Dell’Utri ook wat slordige duiten verdiende aan de drugshandel.
Begin jaren negentig begon het beschermende politieke schild rond Berlusconi scheurtjes te vertonen. Hij verdedigde vooruit en ging zelf de politiek in. En Dell’Utri volgde hem. Via deze move waren zij tot nu toe in staat om alle aanvallen op hun positie van de zijde van het gerecht met allerlei trucs te pareren. Onderwijl paste Paolo op de winkel en legde in dat kader contact met de Nederlandse zakenlieden René Coltof en Willem Endstra (zie aflevering 1). Met deze niet van mafiageuren vrije Italian Connection traden de twee vastgoedondernemers in de voetsporen van de legendarische koning van de Amsterdamse Wallen “Zwarte Joop” de Vries. Wiens rijk later werd overgenomen door een conglomeraat waarbinnen Endstra’s zakenpartner Willem Holleeder nog steeds een niet uit wissen rol speelt. Voor de zegening van hun Italiaanse initiatief brachten Paolo, Willem en René zelfs een ontroerend bezoekje aan de Paus. Coltof vanuit zijn Rolls Royce: “Dat soort mensen checkt echt wel met wie ze zaken doen... Hahahaha”. Zijn wij nou zo dom of is hij nou zo slim?

  • Datum: .

Zoals we gisteren al uit de doeken deden staan Silvio en Paolo Berlusconi, de nieuwe zakenpartners van Willem Endstra en René Coltof, sedert de beginjaren zeventig via Marcello dell’Utri in verbinding met de Siciliaanse mafia. Oké, ten bewijze daarvan voerden we een mafiose tuinman op. Maar er is wel even meer. Marcello en zijn eveneens in het Berlusconi-netwerk opgeklommen broer Alberto doen namelijk uitgebreid zaken met de voor zijn eigen gezondheid al jaren in het Zuidspaanse Marbella verblijvende Felice Cultrera. Een streek overigens, waar ook heel wat Nederlanders van reputatie hun U-bochtbeleggingen plegen en hun niet geheel koshere handel drijven. Hoe dit zij, Felice is een topper in zijn branche. Wapenhandel, drugshandel, casino’s, diamanten, dinerowasserettes, roept u maar. Daarbij nauw samenwerkend met de familie van Nitto Santapaola, die onlangs in Venezuela op nogal ruwe wijze afscheid nam van haar boekhouder Lilo Lauricella (zie “Lilo en de narcostaat” van 12 november jl. ). Daarnaast onderhield Cultrera warme connecties met de in de Nederlandse scene niet onbekende Saro Spadaro, die Sint Maarten als uitvalsbasis gebruikte voor het behartigen van mafiabelangen in het Caraïbisch gebied tot een peloton Amerikaans/Nederlandse wetshandhavers zijn organisatie een lekke band bezorgde.
Voor het oog van de wereld is Felice een joyeuze man van de wereld. Zo pronkte hij met zijn jonge echtgenote (een Venezolaanse Miss World) voor hij haar inruilde voor de zuster van een minister van het kabinet Aznar. En verder verkeert hij vaak in gezelschap van Adnan Khashoggi en allerlei vorstelijks uit het Midden Oosten en geniet van het goede leven. Maar achter die facade gaat een keiharde topgangster schuil. Die zich via de gebroeders Dell’Utri en Berlusconi heeft ingedekt tegen nare initiatieven vanuit Italiaanse justitiële kringen. René Coltof vanuit zijn Rolls Royce: “Dat soort mensen checkt echt wel met wie ze zaken doen... Hahahaha”.

  • Datum: .

zondag 9 november-2003
Het is weer doodstil geworden rond onze omstreden vastgoedondernemer Willem Endstra. Maar dat kan niet gezegd worden van zijn Italiaanse zakenpartners, de gebroeders Berlusconi. Bij het OM in Palermo is namelijk een bom ontploft. Figuurlijk ditmaal. Giorgio Riolo en Giuseppe Ciuro, twee topspeurders van de onderzoeksafdeling zijn gearresteerd. En nog een paar van hun collega’s staan op de nominatie. Giorgio en Giuseppe worden ervan verdacht in het geheim al jaren in touw te zijn geweest voor de mafia. De eerste was betrokken bij de opsporing van capo di capi Bernardo Provenzano. Die operatie duurt al veertig jaar, maar dat blijktnu dus geen mirakel te zijn. Riolo en wellicht nog een paar rakkers binnen het OM zouden de godfather keurig op de hoogte hebben gehouden van alle ontwikkelingen binnen het opsporingsonderzoek. Dat gebeurde onderandere via de nu eveneens gearresteerde dokter Michele Aiolo, die Provenzano in zijn kliniek zou hebben behandeld tegen kanker, maar kennelijk ook bij andere problemen werd geraadpleegd.
Ciuro had de opdracht om de connectie tussen Provenzano’s klaverjasclub en Marcello dell’Utri verder uit te pluizen. Zoals in een eerdere aflevering al vermeld had deze nette Siciliaanse zakenman ooit voor Silvio Berlusconi de introductie verzorgd bij de familie, die vervolgens ervoor zorgde dat Silvio carrière kon maken. Eerst in het Italiaanse zakenleven, samen met zijn broer Paolo. Later in de politiek. Als opvolger van Giulio Andreotti. Dat het onderzoek naar onroerendgoed-boer Dell’Utri lekker opschoot, nou nee. Niet vreemd, want via deze U-bocht zou Justitie automatisch de Berlusconi’s in het licht van haar koplampen krijgen en dat kan even niet. Dankzij luitjes als Ciuro blijven deze heren dus de rol van Pepetto vervullen. En dat is ook lekker voor onze Willem natuurlijk. Want als je door al die minder flatteuze publiciteit inderdaad “geen piek meer kan lenen” kan je altijd nog terecht bij je makkers in Italië. Stay tuned.

  • Datum: .

zaterdag 16 juli-2011
Een lekker stukkie komt nooit alleen. Op 4 juli jl. hadden we het nog over René Coltof. De vroegere minister van Buitenlandse Zaken van het Endstra imperium. René bleek een zakengap te zijn van Theodor Cranendonk. De Rotjeknorse zakenpief die nog steeds op het verlanglijstje van het Italiaanse OM zou staan wegens handel in wapentuig en het wegwerken van gifvlekjes in collusie met de 'Ndrangetha. Net als Theodor beschikte ook René over een paar intrigerende contactjes in Italië met wie hij namens de firma Endstra & Hummel ondermeer een stapel steentjes opzette bij het Comomeer (1). Dankzij een trouwe lezer weten we inmiddels dat daartoe ook particuliere financiers van buitenaf werden aangetrokken. Een van hen was de avontuurlijke ondernemer Theo Peeren, ook al een gappie van Coltof. Vriend Theo zou 1,65 meloen euro in het project hebben laten zakken. Uiteraard in de hoop dat er wat winst uit viel te peuren. Maar wat geschiedde? Het project liep om de een of andere reden uit de rails. En Theo klopte bij Willem aan voor teruggave. Willem beloofde het bedragje in porties terug te betalen, maar kwam niet verder dan 6 ton. Wat deed Theo met die zes ton? Die stak ie volgens Belgische speursmurfen in de aankoop van een villa in de Koningslaan in de rustieke Belgische gemeente Beerse. Omdat hij wel zakelijk actief was in België, maar geen stuiver afdroeg aan de ijverige blauwe brievenbrigade, kregen de lokale smurfen langzaam maar gestaag het gevoel dat er met Theo iets fout zat. Eind 2006 liet het gerecht in Turnhout hem door Duitse Schlümpfe bei den Kladden greifen, net toen hij op het punt stond naar Spanje te verhuizen. Hij werd verdacht van het beheren van een wasserette en afpersing. Of Theo een peer van de kadi kreeg of niet horen we zeker en vast nog wel. En u dus ook. Stay tuned.

1. Zie aflevering 1 van deze serie, die via de bergweg van onze Followupsite bereikbaar is.

  • Datum: .

donderdag 4 augustus-2011
Op 16 juli hadden we het nog over Theo Peeren. Een landgenoot uit de avontuurlijke sector, die volgens Belgische speursmurfen 1,65 gedrogeerde meloen in een project van Willem Endstra (rip) had laten zakken. Het ging om een stapel appartementen aan het Comomeer die zou worden opgetrokken door de Italiaanse firma Sardena. Maar het project zakte door de vloer en de beleggers waren hun poen kwijt. Dus ook Theo. Aangifte? Dat is lachen. Zo gaat dat niet in Plopsaland. Uiteindelijk zou Theo in totaal 6 tonnetjes hebben teruggekregen van Willem. Dat leken uiteraard witte tonnetjes en daarmee zou vriend Theo een stulpje uit de grond hebben laten trekken in het Belgische Beerse. Maar zoals gezegd, de lokale smurfen vertrouwden het niet en trokken Theo voor de kadi. Zo'n procedure duurt net zo lang als een reis om de wereld in een wastobbe en in die tijd schijnt Theo inmiddels naar Spanje te zijn verhuisd en roept nu olé. In afwachting van de terugkeer van de tobbe.
Maar er is ineens iets meer over deze story uit de wasseretteruimte te vertellen. Naar aanleiding van de vorige aflevering ontvingen wij namelijk de missive, dat het om heel wat meer ging dan 1,65 meloen en dat de onderhandelingen over de teruggave behoorlijk heftig waren geweest. Nou waren er debiteuren die persoonlijk bij Willem aan de deur kwamen, zo niet Theo. Hij zou zich hebben laten vertegenwoordigen door een intermediair. Iemand die al langer in Plopsaland ronddalverde en wist hoe de hazen liepen. Volgens onze informanten uit de Amsterdamse smurfenscene was dat onze Woutje van Loon. De man die momenteel een hoofdrol vertolkt in het drama rond de Belgische Waegener Group (1). Wouter zou voor zijn bemiddelende activiteiten een leuke tegemoetkoming van Theo ontvangen. Tenminste, als Willem zou schokken.
Op 17 mei 2004 even na twaalven verhuisde Willem naar het hemelse dakterras. Twee uur daarvoor was zijn laatste bezoeker de deur uitgegaan. Met lege handen. U raadt het. Ooit van gehoord? Nee, wij ook niet. Stay tuned.

(1) Zie de serie "Letselschade".

  • Datum: .

woensdag 25 april-2012
Lazen we gisteren, dat good old Silvio Berlusconi de Siciliaanse Cosa Nostra betaalde voor de bescherming van zijn eigen lijf en leden en die van zijn familie. Als intermediair diende ene Marcello dell'Utri. Kreeg Marcello al een zeperd voor, maar nu Silvio het polletieke Colosseum heeft verlaten, besloot een Hoge Raadkadi om nog eens in dat dossier te neuzen. En hij kwam tot de conclusie, dat het niet alleen ging om protectie, maar ook om "gewoon" zakendoen. En dus gaat de zaak opnieuw op de rol in Palermo.
Nou hebben wij in het kader van de Italiaanse strapatsen van de overleden gesprekspartner van Willem Holleeder al eens eerder aandacht besteed aan de connectie tussen Silvio en Marcello. Dus mocht u woestgraag iets meer willen weten over deze twee avontuurlijke ragazzi, op naar het begin van deze serie. Avanti!

  • Datum: .

woensdag 10 augustus-2011
Kan iedereen wel zingen Torna a Sorriento, wij gaan eigenwijs de andere kant op en keren terug naar het Como meer. Naar Porlezza. In februari 1997 drukte Renée Coltof, de minister van Buitenlandse Zaken van het avontuurlijke kabinet Endstra, daar voor het eerst zijn neus tegen het raam. Met een plan om er een leuke stapel stenen neer te zetten: Porto Letizia. Een variant op Port Zélande, maar dan met spaghetti.
Al sinds 1988 werd in de streek van Porlezza een polletieke guerilla uitgevochten over de vraag of de megalomane plannen in die richting van een Zwitsers-Duitse combinatie wel gehonoreerd moesten worden. Maar twee maanden nadat Renée zich had gemeld met 220 meloen lire van de Zwitserse UBS in zijn kontzak en op de achterbank de Florentijnse architect Guido Spadolini en Peter Graf van het ingenieursbureau Freund and Partners, draaide de wind. En met steun van de familie Berlusconi ging hij aan de slag.
Maar al snel verschenen er weer beren op de weg. En Willem Endstra, die het stuur van Renée had overgenomen. Wie het eerste was, de beren of Willem? Silvio mag het weten. Hoe dan ook, het project ging wel de berenboot in.
Zoals we al eerder hebben geboerd was een van de gedupeerde beleggers ene Theo Peeren, een Nederlandse importeur van verwarrende zaken met optrekjes in het Belgische Beerse en het Spaanse Almeria. En net als bijvoorbeeld Johnnie Mieremet (rip) wilde Theo graag zijn poen terug. Maar wat bleek? Renée Coltof had Theo's aandelen (19 procent van het totaal) aan Endstra verkocht zonder Theo in te lichten. Dus klopte Theo bij Willem aan, maar Willem had niet of weinig. Omdat zijn tijd kostbaar was besloot Peeren een intermediair in te schakelen. Een bekende uit het wereldje: Wout van Loon.
Op 30 juni 2003 sloten Peeren en van Loon een overeenkomst, waarbij werd vastgelegd dat Van Loon 15 procent commissie zou vangen voor door hem terugveroverde gelden. Spreken we wel over meloenen. En 15 procent van 1 meloen is altijd nog anderhalve ton. Dus Van Loon wilde wel. In 2007 werd ie samen met Peeren voor de kadi getrokken. Van Loon:

"Ik neem er kennis van dat de procureur des konings een gerechtelijk verzoek lastens mij heeft gevorderd wegens witwas, als dader en/of mededader samen met Peeren. Door het feit dat er bedragen van Endstra naar Peeren werden doorgestort en overgemaakt zonder evenwel het bestaan van stavingsstukken te hebben. Dat er aanwijzingen zijn dat Endstra onder druk werd gezet om deze gelden over te maken aan Peeren".

Het proces tegen de twee avonturiers ging de pottenbak in door technische fouten. Van afpersing zou geen sprake zijn. Maar het OM acht honderd procent bewezen dat Peeren's poen in het Italiaanse project van illegale afkomst was en gaat dus door met de strijd. Overigens was de affaire na het onverwachte overlijden van Willem Endstra ook financieel niet definitief afgesloten. Peeren kreeg nog keurig een niet nader omschreven bedrag terug van Haico Endstra, Willem's broer. En Van Loon? Die heeft een coole baan bij de Waegener Group. Je zal daar aandeelhouder wezen. Of een bedrijfsschoonmaker als Van den Hombergh. Toffie. Stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 16 augustus-2011
Nooit geprobeerd. Maar nooit geschoten, nooit letselschade. Dus stuurden wij een mailtje naar René Coltof om uit vlooien hoe dat indertijd nou zat met Theo Peeren en zijn loodsvis Woutje van Loon (1). En zoals u weet zijn we onverzadigd vet transparant in die dingen, dus hier komt de tekst:

"Geachte heer Coltof,
Ten behoeve van een artikelenserie op onze website zijn wij bescheiden bezig met het verzamelen van informatie uit het zakelijk verleden van de heer Wouter van Loon. Een van diens activiteiten in het verleden behelsde een rol als intermediair bij een zakelijk geschil tussen uw voormalige partner Willem Endstra en de momenteel in Spanje verblijvende zakenman Theo Peeren. Deze laatste zou eind jaren negentig medefinancier zijn geworden van uw project Porto Letizia aan het Como meer. Om enigerlei reden zou u volgens de heer Peeren de hem toekomende 19 procent van de aandelen hebben verkocht aan de heer Endstra. Zonder Peeren op de hoogte te stellen. Toen het project kapseisde zag Peeren zich onverwacht genoodzaakt om bij Endstra aan te kloppen voor restitutie van zijn gestorte gelden. De heer Endstra kon daar niet stante pede aan voldoen en een langdurig touwtrekken was het gevolg. Dat zou voor de heer Peeren aanleiding zijn geweest om de heer van Loon in 2003 tot intermediair te benoemen.
Wij zouden graag willen weten of het voorafgaande in a nutshell de juiste weergave van de gebeurtenissen is en of u een actieve rol hebt gespeeld bij de afwikkeling van deze kwestie. Zo ja, heeft u daarbij de indruk gekregen dat de onderhandelingen een bedreigend of een strikt zakelijk karakter hadden? Was u ervan op de hoogte, dat sommige zaken van de heer Peeren van duistere aard waren
?"

Is dat netjes of is dat netjes? Het woord is aan René. Stay tuned.

P.S., Laten we die mail nou terug krijgen van de Mail Administrator. Dus wij bellen met de holding van René. Krijgen we een mevrouw in Ouddorp aan de telefoon die door allerlei lieden wordt platgebeld op haar geheime nummer. Zij wist van geen Coltof af. Ze zat op de leverantie van een wc-bril te wachten. Dus René, als je dit leest in Estepona, ga je gang.

(1) Zie aflevering 7 dd. 10 augustus 2011

  • Datum: .

woensdag 24 augustus-2011
We got mail. Van Theo aka Teddo Peeren. Komt ie:

"Ik heb met belangstelling enkele van uw stukken gelezen. Voor de goede orde meld ik u ten eerste dat ik reeds op 28 november 2005 naar Spanje ben verhuisd. Tevens ben ik door het Hof van Beroep te Antwerpen op 31 januari 2011 van alle aanklachten geheel vrijgesproken".

Zo'n gelegenheid laat je niet voorbijgaan, dus gingen wij direct uit hengelen in Spanje. Met vragen als hoe het contact met Woutje van Loon tot stand was gekomen, waar Coltof de euvele moed vandaan had gehaald om Teddo's aandelen zonder diens toestemming te verpatsen en hoe hij zijn poen had terug gekregen. Kregen we keurig antwoord op terug. Komt ie weer:

"Ik heb in 1997 met legale gelden deelgenomen in Porto Letizia. De constructie via Luxemburg is destijds door mijn fiscalisten in België zo neergezet, dat Coltof geen streken uit kon halen. In 2001 hebben twee aandeelhouders echter hun aandelen in CFDS (56 procent) aan Endstra verkocht. En CFDS was voor 95 procent eigenaar van Morganite srl (gekocht van de UBS in Bazel). Direct daarna was onze controle weg en verkocht Coltof samen met Endstra Morganite srl aan Gussoni, een bouwondernemer in Milaan. Die is nog steeds eigenaar van Porto Letizia en het project is nu volledig klaar. Feit is echter, dat zij het niet mochten verkopen zonder mijn toestemming. Later is op meerdere aandeelhoudersvergaderingen in Luxemburg overeengekomen dat Endstra mijn 19 procent zou overnemen voor 1.674.085,- euro. Toen Endstra, maar vooral Coltof, zich verstopte bleek dat Coltof tegen Endstra had verteld dat ik al betaald was.
Wout (Van Loon, red.) vertelde mij dat hij Endstra kende en dat hij dat wel wilde regelen, dus heb ik met Wout een deal gemaakt. Wout heeft de zaak toen met Endstra contractueel geregeld.
Na de betaling van enkele termijnen had Willem liquiditeitsproblemen. Toen heb ik door het advocatenkantoor Pieter van As, Nieuwegein, beslag laten leggen via de rechtbank in Amsterdam. Binnen enkele dagen hebben de advocaten een nieuwe overeenkomst gesloten met betaaltermijnen en hoge boetes bij het overschrijden van de vervaldatum of het uitblijven van de betalingen.
Op de dag waarop Willem werd doodgeschoten stond er nog 325k open (die dag verviel de laatste termijn). Haico heeft nadien de rest langzaam in porties afbetaald. Eind september dat jaar was alles binnen. De betaling is uiteraard vrij van boetes geweest en geschiedde in de vorm van aandelen. Dat betekent vrij van belastingen in België. Inkomstenbelasting ben ik daar nooit verschuldigd geweest, met dank aan mijn goede belastingadviseurs. Deze affaire heeft nog een vervolg. Mijn schade is namelijk immens. Ik heb 4,5 maand vastgezeten, ben publiekelijk (via de pers) vernederd en zakelijk de vernieling in geholpen. Mijn schade wordt momenteel door een top advocatenkantoor onder de loep genomen.
Coltof schijnt in Rusland te zijn (info heb ik vandaag gekregen). Het mooiste komt nu: bij de verkoop van Porto Letizia heeft Coltof 5 miljoen euro weggeschoven en met dat bedrag heeft hij een deel van zijn oude schulden bij Willem voldaan. Willem en Haico zijn twee aparte partijen. Ik heb hier niet de beschikking over het handgeschreven stuk, maar stuur hiermee wel de img 008 naar je toe. Daaruit blijkt dat Coltof in 2001 Morganite verkocht en dat hij pas later in Luxemburg klein bijgeeft om mijn aandelen over te nemen. Met vriendelijke groeten, Teddo Peeren
". (1)

Stenen stapelen? Niks voor ons. Nooit geweest ook. Bedankt voor je utleg Teddo. Stay tuned.

1. Vgl. hier en hierde stukken die Teddo heeft meegestuurd.

  • Datum: .

vrijdag 14 maart-2014
Toen Griekenland een jaartje geleden in het kader van de eeuwigdurende "redding" besloot om zijn obligatiehouders te korten, bleek dat in sommige gevallen sprake was van een obligatie uitgifte onder Engelse wet, niet de Griekse. En jawel, diegenen die zulke obligaties in hun bezit hadden kregen gewoon de volle mep uitbetaald, de anderen konden dat schudden. Ja goed geregeld.
Oekraine zit in de financiële put en jawel daar “moet” dringend geld heen, help de Oekrainers de lente door. Gesproken wordt over een hulppakket van enkele miljarden dollars. Ja ook “wij” zullen betalen, er is geen geld om de werkers in de thuiszorg een cao salaris te betalen, maar dit is belangrijker, democratie weet je wel. Dat is de nieuwe wereld. Geen gezeur, marktwerking.
Tja, de Oekraine, die hebben ook obligaties uitgegeven en een groot deel daarvan (pakweg 3 miljard dollars) is in handen van Rusland. Laten die obligaties nu ook onder de Britse wet zijn afgegeven. En niet alleen dat, in die contracten is bovendien opgenomen dat als de staatsschuld van de Oekraine boven de 60% van het BNP oploopt, er onmiddellijk moet worden afgelost. Dat zal gebeuren als het IMF of anderen een grote lening aan de Oekraine geven. Dus... jawel, de eerste 3 miljard hulpdollars zullen dan naar Rusland gaan. Kassa.

  • Datum: .