Tja, zit je net aan een uitgebreid ontbijt, the full English breakfast met bacon, eieren, worst en black pudding, sla je de krant open en voilà. Hel en verdoemenis spuiten je tegemoet. Nee, niet de vluchtelingen die de Westerse samenlevingen zouden ondermijnen of de beurzen die dankzij het witte poeder en goedkoop geld het zo aardig doen of een overheid die nog geen spoorlijn kan laten aanleggen zonder gebreken. Je bord wegschuiven helpt niet meer, want jaren ham en worst slaan hun slag in je lichaam. Niks meer aan te doen.
Maar gelukkig is er ook ander nieuws, weer een wetenschappelijk onderzoek. Dit keer van de International Agency for Research on Cancer, een afdeling van de Wereld Gezondheids Organisatie. Niks spek en aanverwante artikelen dit keer, maar radioactieve straling. Wel hel en verdoemenis uiteraard. Maar dan vooral voor diegenen die werkzaam zijn in de nucleaire “industrie”. Niet de bestuursvoorzitter natuurlijk, of de jaknikkende politicus, maar de gewone werker die langdurig is blootgesteld aan zogenaamde lage doseringen straling.
Fukushima opruimen, niks aan de hand. Verarmd uranium in munitie in Irak, Afghanistan, en de rest van de “bevrijde wereld”? Niet zeuren, allemaal propaganda van links. 

dinsdag 29 maart-2011
Kijk, alle deskundigen zeggen het, er is wel iets aan de hand, maar maak je geen zorgen. De optimisten blijven bij het standpunt dat kernenergie gewoon veilig is en dat natuurrampen zelden voorkomen. Afijn, het verhaal dat al sinds de jaren zeventig wordt opgehangen.
Ondertussen zit de Europese Unie niet stil, nee zij gaan niks doen aan kernenergie, althans niks wat lijkt op het tegenhouden ervan. Nee, zij gaan de grenswaarden voor radioactiviteit in levensmiddelen verhogen. Kijk, regeren is vooruitzien en dat heeft men in Brussel begrepen. Na 1987 (Tsjernobil) lagen de grenswaarden voor Cesium 134 en Cesium 137 op 600 Becquerel, sinds zaterdag is dat 1250 Becquerel; voor melkproducten was dat 370 Becquerel, nu is dat 1000 Becquerel. Ondertussen verklaarde de chef van het Otto-Hug Strahleninstitut in München dat 't Japanse crisismanagement mijlen achter ligt op die van de Russen ten tijde van Tsjernobil en dat in Japen naar zijn inschatting sprake is van kernsmelting in 2 reactors. Niks aan de hand, wellicht kunnen we die deskundigen en politieke voorstanders die dat keer op keer herhalen eens richting Japan sturen om te helpen bij de reactor.

woensdag 30 maart-2011
Het is niet te hopen dat de gesmolten massa radio actief materiaal in de zee terecht komt, want de kans op een explosie is niet gering. Opnieuw zullen de “verantwoordelijken” prevelen: “Niks aan de hand”. Als die deskundigen en politieke voorstanders van kernenergie in ons land in Japan meehelpen met opruimingswerkzaamheden kunnen ze, terwijl ze wat zandzakken neerleggen of plutonium 238, 239 en 240 opruimen, ondertussen even nadenken over zaakjes als: “privatisering”, “marktwerking” en “terugtredende overheid”.
Overigens, in het kader van het 'downplayen' van de ramp heeft de EPA (Miljeubescherming VS) 8 van de 18 “snuffelpalen” in Californië, Oregon en Washington afgekoppeld, omdat ze een te hoge straling detecteren. Niks aan de hand dus, want de nucleaire industrie is ook al Too Big to Fail. Ook in de VS worden de veiligheidsnormen voor voedsel, drinkwater en besmette aarde (na radiologische ongevallen) flink bijgesteld, blootstelling aan strontium 90 kan 1000 keer hoger, iodine-131 met 3.000 tot 100.000 keer en radioactief nikkel-63 kan 25000 keer hoger. De echte nucleaire fundamentalisten zeggen nu dat plutonium juist beschermt tegen kanker en een beetje extra straling is goed voor ons. Peter Lyons, is er zo één. Hij is hoofd van de afdeling atoomenergie van het Amerikaanse Ministerie voor Energie. Volgens hem is het niveau van plutonium in Fukushima “niet significant”.
Hoe radeloos de Japanse regering is blijkt wel uit het feit dat men overweegt om de ruïne in Fukushima te nationaliseren. Nee, niet het energiebedrijf en de aandeelhouders laten opdraaien voor alle kosten, maar de burgers. Dat is de neo liberale oplossing: winsten privatiseren en verliezen socialiseren. Kortom: een geweldige investering; één ruïne en 2500 ton uranium en plutonium.