dinsdag 26 februari-2008
Stel je hebt wat nering die je ook graag in het buitenland aan de man wil brengen en je hebt de ballen verstand van promoten. Zoek je luitjes die daarvoor hebben doorgeleerd. En dan kom je al dan niet via het ministerie van Economische Zaken al gauw terecht bij het Nederlands Centrum voor Handelsbevordering (NCH). In Den Haag. Omdat die club in dezelfde stulp is ondergebracht als de Economische Voorlichtings Dienst (EVD) denk je in je kinderlijke onschuld dat de NCH net als die EVD een overheidsvehikel is. Foutje. Is gewoon een stichting met kapsones. En in het bestuur een stel kamer van koophandelaren, een koffieleut, een kredietknijper en een spaarvarkensboer. Een college waarvan je mag verwachten dat het onpartijdig is. Tweede foutje.
Neem nou eens de casus van Robert de Vos. Hoogleraar op Nijntjesrode. Robert richtte samen met de magnifieke rector Haico Ebbers in december 2005 het China Institute op. Om Europese ondernemers die van plan waren ten zuiden van de muur wat leuke initiatieven te ontplooien te behoeden voor voetangels, klemmen, valkuilen, karaoke-optredens, gouden draken, een duik in de Yang-tze-Kiang en andere ongemakken. En te laten zien waar de mogelijkheden lagen tussen grofweg Sjanghai en de Gobi Woestijn. Nou, geen beroerde move zou je zo zeggen. Maar de jongens en meisjes van het NCH dachten dat er onder hun prijsduiven werd geschoten en adviseerden in een pisserig briefje aan Nijntjesrode om de boel af te blazen. De Vos, in wezen al directeur van het nieuwe instituut, schreef een brief op poten terug en dacht daarmee een k.o. te hebben uitgedeeld. Derde foutje. Vanuit het NCH werd het ons-kent-ons netwerk uit de Vecht getrokken en in november 2006 werd Annette Nijs tot directrice van het Europe China Instituut benoemd. Een voormalig staatssecretaresse van Onderwijs, die in 2004 voortijdig bij de vulles werd gezet na een aanvaring met haar minister, vanwege haar spelling recht had op een cursus inburgering, haar chauffeurs achter elkaar de zak gaf en sla uit het vuistje consumeerde. Mogelijk boerde ze flink bij die laatste activiteit en was dat voor de shakers achter de schermen aanleiding haar naar voren te schuiven.
De Vos hield de eer aan zichzelf en zette ondermeer als voorzitter van de Europe China Foundation zijn inspanningen ten behoeve van gezonde handelsrelaties met Bejing en wijde omgeving driftig voort. Dit overigens niet alleen tot ongenoegen van het NCH, maar ook van Hanja's China Valley. En wij maar denken dat concurrentie zo heilzaam werkt. Stay tuned.
