Stars and stripes (000)

woensdag 20 februari-2008
Bizar. Zagen we daar toch ineens een zootje Amerikaanse vlaggen wapperen. Waar? In Kosovo. Afgelopen zondag, toen ze daar de onafhankelijkheid uitriepen. En ze hadden gelijk. Want zowel Clinton als Bush hebben hun stinkende best gedaan om die Servische provincie los te weken van Servie. Als sluitstuk van de ontmanteling van Tito's knip-en plakwerk. Waarbij de uitvinder van de sigarendildo zich na consultatie van een stel muslimleiders en Mabel Wippe Smit zelfs niet ontzag om een stel burgerdoelen en de Chinese ambassade in Belgrado te laten platgooien (1). Nog gekker, voor de oorlog in Joegoslavie werden door de Amerikaanse luchtmacht indertijd zelfs Captain Caveman's baarden uit Afghanistan overgevlogen. Baardvluchten avant la lettre, maar dan niet om ze te martelen. Nee, om ze met hun guerilla-expertise in te zetten bij de onafhankelijkheidsstrijd van hun Bosnische en Kosovaarse baardbroeders. Gesteund door Brussel en Washington.
De kaarten liggen nu wel even anders. Met fijn-gristelijke doodsverachting proberen de NATO en de Amerikanski's diezelfde tovenaarsbaarden weer terug in de fles te krijgen.
En wat doet die patient in het Witte Huis? Die is zo'n beetje de allereerste die Kosovo erkent. Zonder te weten of het een seculiere staat wordt of een fijn-mohammedaanse. Is dat laatste het geval dan heeft ie een nieuw probleem. Al zal het hem waarschijnlijk zijn reet roesten, want hij gaat binnenkort toch naar een ander tehuis.
Trouwens, Brussel heeft datzelfde probleem. Kosovo is vanaf afgelopen zondag een mini-Turkije. En dan niet alleen op polletiek gebied, maar bijvoorbeeld ook op dat van de ondeugende middelen. Kosovo is namelijk al sinds jaar en dag een belangrijk tussenstation op de Turks-Albanese aanvoerroute van hero uit Afghanistan. Sterker nog, die handel vormt een belangrijke hoeksteen van de Kosovaarse economie. Ergo, eigenlijk is de in potentie nieuwe lidstaat van de EU ook een soort mini-Afghanistan. In hoeverre we nou allemaal blij moeten zijn met de nieuwe status van Pristina en omgeving is dus de vraag. Wij koesteren de stille hoop dat Geert Zuurkoolprak op korte termijn weer eens een bezoekje brengt aan de Israelische ambassade. Kan ie ons daarna misschien uitleggen hoe we nou verder moeten met Kosovo. Want die Maxime prevelt ook maar een eind heen.

(1) Zie de roerende serie Mabeltje op de Followup-site