In februari 2007 wordt het onderzoek naar de aanslag stopgezet, een jaar later staat Marcel Teunissen ervoor terecht en wordt veroordeeld tot levenslang. Actieblad Ravage doet verslag van de rechtszitting onder het kopje Ongerijmdheden in strafzaak moordenaar Sévèke. Immers: ‘Niet alle feiten zijn door de media openbaar gemaakt’.
Het grootste vraagteken wordt in het artikel geplaatst achter de vijf bomaanslagen in Arnhem en Nijmegen in 1994-1996 die Teunissen ten laste worden gelegd en die hij heeft bekend. Experts hebben gewezen op de professionaliteit van de gebruikte springladingen. Deze zouden enkel door militairen worden gebruikt. Tevens bevat het dossier van het rechercheteam dat destijds achter de dader(s) aanzat -ook op de burelen van Ravage- minstens twee getuigenverklaringen die reppen over meerdere mensen die op de plaats delict verdacht gedrag vertoonden.
Naast de explosieven bevatten de door Teunissen gehuurde kluizen in Rotterdam twee versies van een door hem geschreven manuscript en een door Sévèke ondertekende rouwkaart. Het manuscript wordt door het OM gezien als ondersteunend bewijs voor Teunissens schuld. De door het slachtoffer ondertekende rouwkaart wordt ook genoemd in een artikel in de Volkskrant. Daarin wordt de kaart die Teunissen ontving naar aanleiding van de dood van een vriendin als bewijs aangevoerd voor het feit dat dader en slachtoffer meer dan oppervlakkige kennissen waren geweest.
De vragen die de herkomst van de explosieven en de rouwkaart oproepen zijn exemplarisch voor de vele andere kwesties die tijdens de rechtszitting tegen Teunissen niet beantwoord worden. Zelfs de toedracht van de aanslag op 15 november 2005 wordt niet helder. In de ene versie heeft Teunissen zijn slachtoffer op zijn aanwezigheid attent gemaakt alvorens op hem te schieten, in de andere zijn zij elkaar tegengekomen en heeft Teunissen zich omgedraaid om de ander vervolgens twee keer in de rug te schieten. In de ene versie gooit Teunissen het gebruikte wapen in de Maas in Rotterdam, in de andere in de Schelde, bij Antwerpen.
De verslaggever van Ravage lijkt er niet mee te zitten. Men kan volgens hem hoogstens de vraag stellen waarom de ‘ziekelijke achterdocht’ van Teunissen ‘in het Pieter Baan Centrum niet is ontdekt’. Hij heeft het over de banaliteit van het kwaad nadat hij heeft geconcludeerd dat ‘het weinig met politiek of idealen te maken heeft’. De journalist noemt zich Keesjemaduraatje, een pseudoniem van Kees Broer. Die heeft zich al eerder uitgelaten over de affaire Sévèke/Teunissen, maar dan in het degelijke dagblad Trouw. In een stuk onder de titel En toen moest het grootkapitaal eraan geloven kwam hij tot een soortgelijke slotsom: ‘De kraakbeweging veranderde in de loop der jaren van een idealistische actiegroep tegen woningnood in een sectarische, gewelddadige beweging’...
(JoopFinland)
https://www.trouw.nl/nieuws/kom-niet-te-dicht-in-mijn-buurt~bffaa0b5/