Naar de kloten (005)
donderdag 19 november-2009
Als je Hauptmann werd in het spionageapparaat van admiraal Canaris was je geen lullo. En zeker niet als je daarbij ook nog Nederlander was. Ergo, als je goochem was nam je Gerrit Reede aka George Brandy aka oom Gerrit heel serieus. En sommigen deden dat ook. Wat dacht je bijvoorbeeld van deze hoge mieters? Kwootje:
" ... Een bedrijf binnen bovenstaand labyrint van louche zaken, even louche politiek en spionage is tot nu toe altijd buiten schot gebleven: de NV Montaan in Amsterdam. Deze groothandel in metalen, ertsen en chemicalien aan de Amsterdamse Weteringschans was opgericht door de vier gebroeders Nijkerk. In mei 1923 werd het bedrijf overgenomen door [Richard] Merton cs. en omgedoopt in NV Montaan".
De kwoot is afkomstig uit het artikel "Schaduwen uit het verleden" en gaat ondermeer over de Liechtenschweinereien van prins Casimir Johannes zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg (1). Telg uit een familie van Duitse adellijke prollen en stiefzoon van Merton. Voor de oorlog behoorde deze Richard Merton tot de absolute Gipfel van het Duitse bedrijfsleven met ondermeer leidinggevende functies bij de Frankfurter Metallgesellschaft en de Deutsche Gold und Silber Scheide Anstalt (Degussa). Zeg maar de twee ouders van de NV Rhodius Koenig en de grootouders van de knusjes in Amsterdam gevestigde Handelsonderneming Cellastic en de Hollandsche Maatschappij voor Fabricatie en verkoop van Cellastic Banden. Allebei frontstores voor serieuze spionagepraktijken, maar vooral voor de geheime ontwikkeling van Adolf's atoombom. Met naast Merton in de leiding duisterlingen als Alfred Flesche, Franz Koenigs en volbloed Abwehrtopper Rudolph Ruschewey. En laten diezelfde jongens zich voor de oorlog nou ook intensief bemoeid hebben met de NV Montaan. Nee, niet meteen achter de etalage. Daar zat meneer Emig. Die woonde aanvankelijk in Bloemendaal, maar toen zijn metaalnering na mei 1940 wat terugliep, verhuisde hij naar Lissabon. Vrouwtje Emig bleef achter in Bloemendaal en kreeg de nodige aandacht van ... Gerrit Reede. Niet helemaal toevallig, want iemand moest op de Montaanwinkel passen. En laat dat nou Gerrit wezen. Officieel benoemd als Verwalter.
Eigenlijk hoeven we het niet te zeggen, maar de familie Zu Sain-Wittgenstein-Berleburg onderhield/onderhoudt een nauwe relatie met ons koninklijk huis en luitjes als Alfred Flesche en Franz Koenigs waren geen onbekenden voor een andere Abwehrobservator in ons land, prins Bernhard zur Lippe-Biesterfeld.
Btw. oom Gerrit was ook Verwalter van nog een buitengewoon interessante firma. In Den Haag. Bleib bei uns.
(1) Raadpleeg voor de hele lawine het artikel "Schaduwen uit het verleden" op de site van De Morgenster.
