Virussen en vaccins
In Loon op Zand -het dorp in Brabant waar de eerste besmetting met het Corona-virus werd vastgesteld- hebben ze vanochtend in de Mis gebeden voor een vaccin. Ik van mijn kant vrees dat het vaccin ons meer ellende dan het virus kan gaan brengen.
Ik haal momenteel het stof van de oude artikelen in Konfrontatie en stuit daarbij op interessante dingen. Zo zat ik opeens oog in oog met wat ik zelf bijna tien jaar geleden schreef over -ja heus- een virusuitbraak. Het stuk heet Gewoon de tering krijgen… en is hier in zijn geheel te lezen.
Voor nu even de volgende quote:
‘De varkensgriep was een caesuur. Koeien en vogeltjes, daarbij kon men zich nog wat leuks voorstellen maar met de varkens kreeg griep opeens een kwalijke geur, of zeg maar ronduit stank. Mensen gingen vragen stellen. Vragen naar de oorzaak van de epidemie en vragen naar de noodzaak van inenting tegen de griep. De vragen werden met potjeslatijn danwel helemaal niet beantwoord. Ook werden authoriteiten betrapt of halve en hele leugens. In de meeste landen draaide de dure inentingskampanje uit op een fiasco.’
In het stuk behandel ik blijkbaar de opeenvolging van de enge ziektes die we de laatste dertig jaar hebben voorbij zien komen: gekke-koeien, vogelgriep en varkensgriep. Ik schrijf uitdrukkelijk blijkbaar want ik heb geen of alleen maar een vage herinnering aan die dingen. Wie van ons herinnert zich die nog wel? Dat is een ding om te onthouden.
Die varkensgriep vond blijkbaar -daar is weer die twijfel- plaats in 2009. Want in mijn stuk uit 2011 vervolg ik met:
‘Hier in Finland trouwens niet. De hype beleefde zijn hoogtepunt in januari en februari en hartje winter stonden duizenden Finnen urenlang in dertig graden vorst te wachten op hun prik. Cynici beweerden dat velen kou zullen hebben gevat en niettegenstaande hun inenting het bed zullen hebben moeten houden.’
Maar dan komt het, en ik schrok er echt van zojuist dat ik dit allemaal vergeten was. Leest en huivert:
‘Maar zelfs cynici hebben niet kunnen voorzien dat een honderdtal mensen aan de inenting tegen de varkensgriep een echte ernstige ziekte hebben overgehouden. Het gaat om de aandoening narkolepsie, oftewel slaapziekte. Extra wrang aan de slaapziekte is dat ze vooral kinderen treft. Twee zomers na de uitbraak van de varkenshysterie worden de gevolgen ervan steeds meer zichtbaar.’
Narkolepsie. Had men er toentertijd ook in Nederland en Europa last van? Geen idee, maar het overtuigde mij er toen in ieder geval van dat met die virussen de kuur erger kan zijn dan de kwaal. Nu komt men in het geval van het Corona dan ook met de mededeling dat een medicijn, laat staan een inenting nog wel twee jaar op zich zal laten wachten. Heeft men iets geleerd van de vorige keer?
Laten we afwachten. En laten we vooral menselijk blijven. Ik sluit me volmondig aan bij de waarschuwing van Karin Spaink, dat we ons de verkeerde zorgen maken, de verkeerde voorzorgsmaatregelen treffen. Binnen blijven, of grote menigtes vermijden, en vooral: niet hamsteren dus!
(JoopFinland)