Verdeelde EU zal er niet sterker op worden

De interne strubbelingen in de VS (Trump vs Deep State) hebben als neveneffect een verdeeldheid binnen Europa ("de trouwste bondgenoten") teweeggebracht. De huidige malaise (Brexit, Italië dat op eigen houtje in het Euraziatische project gaat deelnemen, Hongarije geexcommuniceerd, Polen onder druk etc) in Europa is een neveneffect van de nieuwe Amerikaanse politiek die de Navo ter discussie stelt, zoals alle verdragen die de VS zijn aangegaan, en zo ruimte heeft gegeven aan de 'Alleingang' van Europese staten binnen de EU, ooit opgezet op instigatie van Washington. Dat het ultra-nationalistische Polen zich gedwongen voelt haar slechte betrekkingen met Rusland te herzien spreekt boekdelen.
Het bezoek van de Chinese leider Xi Jinping aan Parijs was ronduit grappig, tegen de achtergrond van de deal met de 4e economie van de EU Italië. De binnenkort van het toneel verdwenen Merkel schoof aan en eveneens voorzitter Juncker die ook over niet lange tijd opstapt. Macron, de zelfverklaarde nieuwe leider van Europa, maakte zich belachelijk door de meningsverschillen met Xi niet onder stoelen of banken te steken. Ongetwijfeld bedoelde Macron de unilaterale verdragen van EU-Staten als Italië, Slovenië, Griekenland en wie er volgt tbv 'de nieuwe zijderoute' met China. Pikant detail is natuurlijk dat die nieuwe spoorverbinding eindigt in Duisburg, BRD.
Hoe Brexit ook afloopt, zeker is dat 'het verenigde Europa' grote schade oploopt. Als het nog te redden is. Voor 'Nederland distributieland' is het verlaten van Brussel geen item (zelfs Baudet omarmt de EU) maar veel landen van Europa denken daar inmiddels heel anders over. Niet voor niets is Nederland het braafste jongetje uit de klas in de omhelzing door de Angelsaksyske broederschap.
Toch ligt Duisburg maar enkele tientallen kilometers van de Nederlandse grens. Een op termijn doortrekken van de Euraziatische spoorlijn naar Rotterdam ligt in de lijn der verwachtingen, al lijkt zoiets momenteel politiek ondenkbaar. (WK)