Van Estoril naar Zandvoort (261)

Door Jan Portein.

Het was september 2019. Toen wij nog niet geteisterd werden door al dat oeverloze geouwehoer over lockdowns, mondkapjes, aerosolen, anderhalve meter of de Rutte doctrine. In die maand stortten wij een kleine hoeveelheid vulles in het publieke domein. Over de IT-firma Palantir. Wat die in opdracht van westerse overheden allemaal voor stiekems in elkaar hing. Deels om de eigen burgers ernstig in de kieren te houden, ook al hadden die niks op hun kerfstok en geen plannen om die stok alsnog van kerven te voorzien. Deels om tegenstanders op het wereldtoneel ernstige loeren te draaien. Ergo, 1984 maar dan wat later (1). Palantir bleek op de been te zijn geholpen door In-Q-tel. Een investeringsvehikel van de CIA, dat veel toekomst zag in Palantir en er dan ook 300 meloen dollar in liet zakken. Geen wonder dus dat in de personele bezetting de nodige lieden waren te vinden met duidelijke snuffelgenen in hun DNA en hieperdepiep ook tot de kennissenkring van Jeffrey Epstein behoorden. Een feestmaal. Maar het wordt nog leuker. Wat kunnen die snuffelsmurfen bij Palantir namelijk ook? Digitale vingerafdrukken verwijderen en vervangen door vingerafdrukken van de concurrentie. Noem eens wat: de Russen. Doen ze niet op eigen houtje. Was/is een volwassen project van de CIA: Umbrage. Lees en zie het licht. En hoe handig is het in dit licht om via de vrolijk kwispelende msm of Eliot Higgins regelmatig de cat de anti-Russiche belling aan te binden. Zegt u? Of wij nog wel eens op de Amsterdamse Singel komen? Liever niet. Stay tuned.

(1) Zie de afleveringen 255 en 256.