Van Estoril naar Zandvoort (231)

Nooit gedacht, toch gekregen. Na 11 jaar heeft de federale kadi Kenneth Marra een paar dagen geleden in Florida gemengd gehakt gemaakt van de stiekeme koehandel tussen het OM onder leiding van de tegenswoordig als Amerikaanse minister van Arbeid rondspringende Alexander Acosta en de dure uurtjesbeffen van kindervriend Jeffrey Epstein. Met de plea deal die bij die handel ontstond was op zich misschien niks mis binnen het idiote Amerikaanse rechtssysteem, maar door het geheimhouden ervan konden de voormalige heuveltjes die het slachtoffer waren geworden van “oom Jeffrey” juridisch de facto geen verdere stappen meer tegen hem ondernemen. En dat was volgens Kenneth in strijd met de wet. Hoe komt zo'n man erop zou je zeggen. Maar goed, de betrokken dames en hun beffen waren er blij mee. Niet dat ze strafrechterlijk Jeffrey nog voor zijn ballen kunnen trappen (ne bis in idem), maar misschien is er civiel nog wat tegen die geile patjepeeër te verhapstukken. En net zo misschien horen we nog iets over de andere deal die oompje Jeffrey heeft gesloten ten tijde van de koehandel met OM. Die met de FBI (1). Een deal die zonder twijfel een belangrijke rol heeft gespeeld bij het tot stand komen van de strafmaat: 13 maanden nachtelijk verblijf in een fluwelen nor. Wat heeft Jeffrey allemaal verteld aan de Feds over het naaipatroon van oompjes als Bill Clinton, Donald Trump, Kevin Spacey, prins Andrew, Ehud Barak, Rupert Murdoch, prins Salman, John Kerry, Henry Kissinger, Tony Blair, Richard Branson, Bernie Ecclestone, (wie weet) Freddie Heineken en meer van dit soort rijke afzwaaiers? Al dan niet gelardeerd met lichtbeelden. Dat moet toch ongelooflijk kaassie zijn geweest voor het toenmalige baasje van die Feds. Wie dat was? Robert Mueller. Ja, dezelfde Robert die ondermeer wat heeft rondgestoeid met het verhaal, dat The Donald ooit heeft zitten te loeren naar een paar plezierige dames die hun vloeibare behoefte deden in een Moskous hotelbed. Geen wonder dat die man eruitziet of ie onder lijn 7 heeft gelegen. En nou maar hopen, dat in de nabije toekomst een stel Marokkaanse Nederlanders die indertijd als Marokkaantje bij oom Frits Salomonson aka Salo aka Salaud aan de Keizersgracht werden afgeleverd nog eens over hun eer heen zullen stappen en een gespecialiseerde bef in de arm nemen. Wat in Florida kan moet ook in Amsterdam kunnen. Stay tuned (JP).

(1) zie de vorige aflevering.