Van Estoril naar Zandvoort (182)

Chantage. Dat is het sleutelwoord bij koterhopsen. Nee, niet als het gaat om een badmeester, een elftalleider van de eetjes of een griezel uit een kinderdagverblijf. Het woord valt pas als er sprake is van lieden uit de stratosfeer van de samenleving. Of een heul klein stukkie daaronder. Neem nou Joris Demmink. Hij ontkent dat ie in Turkije op toyboys heeft liggen te hijgen cq. als een ouwe faun likkebaardend de bosjes in Eindhoven indook. Maar hij heeft wel toegegeven dat ie herhaaldelijk de rol van Gepetto op zich nam in de Pinocchiobar en dat ie niet altijd wist of de door hem uitgekozen kontjes de kritieke leeftijd achter zich hadden gelaten. Hoe dit ook zij, voor speurneuzen van een beetje kaliber was het hopsgedrag van Joris toch een buitenkansje. Beelden van een internationaal opererende hoge mieter uit de Haagse justitiële ambtenarij die in zijn blote hol aan het hopsen is met een rent-a-boy zijn nooit weg. En wie herinnert zich niet de eilie rond prins Claus toen er beelden in omloop bleken te zijn van zijn bezoekjes aan gaybars in New York onder begeleiding van Frits Salomonson. De juridisch adviseur van de prins en zijn gemalin die zelf een Marokkaantje meer of minder niet versmaadde. Gefundenes Fressen voor de CIA en/of de Feds. Koter kan de was doen.
Een ander historisch geval kreeg gisteren aandacht in de Independent. Ging voornamelijk over Cyril Smith, in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw een belangrijk Parlementslid van de Liberalen en daarna een populaire verschijning in het Britse politieke landschap. Mocht u er trek in hebben leef u hier dan even uit. De toenmalige Zuidafrikaanse geheimedienst BOSS zou beeldmateriaal hebben veroverd van dear old Cyril tijdens een blote seance met twee ondermaatse boys. En dat kwam goed van pas, want in de tweede helft van de jaren zeventig maakte in Londen een regering van Labour en Liberalen zijn opwachting en die had niet veel op met het Zuid-Afrikaanse regime en zijn Apartheidspolitiek. Nou was Cyril geen groot aanhanger van de Lab-Libs combinatie, maar de “fat man” was een flamboyante Liberaal en daardoor toch een uitnemende target voor BOSS. Dus stuurde de dienst een handlanger van twijfelachtig allooi het veld in om wat jolige druk uit te oefenen. Het Britse blad laat min of meer in het midden of die krullenjongen en zijn geheime opdrachtgevers inderdaad over die beelden beschikten. Of dat ze handig gebruik maakten van de scabreuze geruchten die toen al ruim en breed de ronde deden over Smith. Een beetje truttig laat de Independent zelfs de naam van de betrokken chanteur weg, maar wie een beetje thuis is in de deze materie stuit al snel op Andre Thorne (1). Geen onbekende bij de handhavers van de Metropolitan. Andre beschikte over een redelijk imposant strafblad. Voornamelijk dankzij een reeks inbraken. En bij een van die avonturen zou hij pornofilms hebben buitgemaakt, waarvan er een beelden bevatte van Cyril die als hopman een paar welpen hopste. Die dampende rolprent zou later bij Andre zijn weggepikt. Door wie is niet duidelijk. Mogelijk de BOSS, die in die periode overigens soepeltjes samenwerkte met MI6, waar uiteraard alles wat Smith had uitgevreten keurig was geregistreerd. Op het oog gebeurde er verder niks met Cyril. Hij kon rustig verder gaan met zijn ellendige strapatsen en in 2010 rustig de pipe uitgaan. Toen pas, in de slipstream van Jimmy Savile, kwam naar buiten wat voor varken dit Member of the British Empire was geweest. Letterlijk en figuurlijk. Zo gaat dat met heren uit de stratosfeer. Ze worden beschermd tot ze dood gaan. Too big to fall. Stay tuned.

(1) Zie bijvoorbeeld “Inside BOSS, South Africa's Secret Police” van de voormalige Zuidafrikaanse speurneus Gordon Winter.