Van Estoril naar Zandvoort (004)

Volgens de voormalige verbindingsofficier tussen de Russische KGB en de Oostduitse Stasi Wanja Götz (alias 'Grigori') werden door zijn werkgevers heel wat vertegenwoordigers uit de top van de westelijke samenleving zoals ministers, rechters, industriëlen etc. gechanteerd met beeldmateriaal van hun pedofiele activiteiten. De jeugdige slachtoffertjes waren meestal door de Stasi uit Oostduitse weeshuizen geplukt en naar het westen gesluisd. Na de val van de Muur zou die kennis niet langer voor politieke doeleinden zijn gebruikt maar voor het verwerven van harde valuta. Deels door de kinderkruipers zelf uit te melken, deels door de verkoop van het bewuste materiaal aan de Duitse en Amerikaanse inlichtingendiensten. Een sleutelrol bij zowel die chantage-operatie als die uitverkoop zou zijn vertolkt door Stasi-agent Rainer Wolf, de vader van de in juli 1993 in het Nederlandse kinderpornowereldje zoekgeraakte Manuel Schadwald. De jongen zou een tijd lang werkaam zijn geweest in het Rotterdamse jongensbordeel van de tegenwoordig in Schiedam wonende Lothar Gandolf die 'zijn' pupillen ook beschikbaar stelde voor allerlei escort-klusjes. Niet zelden bij zogenaamde hoogwaardigheidsbekleders.
Een andere lowlife die binnen dit westeuropese netwerk van de Stasi actief zou zijn geweest, is Marc Dutroux. Gegevens daarover zouden via de CIA bij haar Belgische kleine broer terecht zijn gekomen. Maar die is blijkbaar zo van ze geschrokken dat ze aan een enorme tros witte ballonnen zijn gehangen bij een krachtige noordoosten wind. Nooit weg zo’n Atlantische oplossing. Dat Dutroux kinderen 'leverde' voor het verlevendigen van high society-parties was al eens eerder verklaard door Regina Louf alias X 1 (zie Het Kasteel in De Morgenster). Maar de sinistere aanwezigheid van de Stasi en de KGB achter dit soort vermaak is maar mondjesmaat aan de orde geweest. Zonder twijfel is dit alles wel van invloed geweest bij het onderzoek naar de moord op de Duitse pornoproducent Gerrie Ulrich. Zodra zijn ruwe heengaan in 1998 bekend raakte werd de BVD-agent Theo Bot door zijn hoogste chef Docters van Leeuwen naar het OM gedirigeerd en opgezadeld met een geruisloze afwikkeling van de affaire. Dat wil zeggen het overvloedige beeldmateriaal en andere data veiligstellen en het onderzoek de berm induwen. Vooral omdat her en der werd gefluisterd dat ook een lid van het Koninklijk Huis uit spelevaren was geweest op de Apollo. Het schip van Ulrich waarop van tijd tot tijd filmmateriaal werd geschoten. Theo Bot is nu al weer een paar jaar de op een na hoogste functionaris van de AIVD, de opvolger van de BVD. En de zaak Ulrich is ter ziele. Net als de zaak Schadwald en de zaak Nihoul. Het wachten is op Dutroux.