Turkije valt Rusland aan

Het charmeoffensief van Erdogan tegenover de EU wordt opeens begrijpelijk. Hij ging een nieuwe draai maken. Het moment: een akkoord tussen Noord- en Zuid-Korea betekende een nieuwe nederlaag voor de Amerikaanse politiek. Vooral het bericht dat Pyongjang een groep 'chearleaders' meestuurt naar de Olympische Winterspelen in het al decennia gescheiden Zuiden moet in Washington hard zijn aangekomen. Met eigen wapens om de oren te worden geslagen is in de VS het ergste dat bestaat. En reken maar dat ze lekkertjes zullen sturen, de Noord-Koreaanse rakkers.  
Op zo'n moment wordt de Russische marinebasis in Syrië aangevallen door 13 gewapende drones van een nieuw geavanceerd type vanuit de door Turkse milities beheersde berggebieden in Noord-Syrië. Op basis van eigen informatie 'on the ground' meldt een Israëlische newssite dat het om een gecombineerde actie gaat van Turkije en de VS 'om de Russische luchtverdediging te testen'. Eerder had Erdogan al een aanval op de Koerdische enclaves in Noord-Syrië aangekondigd en in aller ijl zwaar materieel aangevoerd naar Idlib waar zijn milities zwaar onder vuur liggen van het leger van Assad. Maar een frontale aanval op Rusland, waarmee Turkije samenwerkt in de Astana-vredesconferenties waarvan er een in Sotchi wordt gehouden op 29 januari, waarvan het land voor honderden miljoenen een luchtverdedigingssysteem heeft aangeschaft is van een hogere orde: uiteraard kon evenwichtskunstenaar Erdogan deze nieuwe actie nooit uitvoeren zonder de steun van Washington en de NAVO. Het doel is duidelijk: de vredesconferentie van 29 januari in Sotchi torpederen. Verhinderen dat er een vreedzame oplossing voor Syrië wordt gevonden.
Eén ding is 100 procent duidelijk: de Koerden en Assad zijn tot elkaar veroordeeld. Dankzij Erdogan. Voordat een democratische oplossing kan worden gevonden voor de etnische en religieuze lappendeken van Syrië zal de gemeenschappelijke vijand, oud-kolonisator Turkije/Byzantium dat het Ottomaanse Rijk wil herstellen, verslagen moeten worden. Dat betekent ook een verheviging van de oorlog in Turkije zelf, waar je nooit iets over hoort in MSM maar waar de meeste van alle Koerden wonen en iedere dag strijd wordt geleverd.
De geschiedenis van het Midden-oosten is een aaneenschakeling van snel wisselende bondgenootschappen. Van de bijbelse tijden, via de kruisvaardersstaten tot nu. Het principe 'de vijand van mijn vijand is mijn vriend' geldt er als nergens op aard. Israël speelde het spel mee samen met Turkije en Saoudi-Arabië tegen Assad. Trump's erkenning van Jeruzalem gooide roet in het samen eten met de fundamentalistische moslim-staten. Maar nu is de nieuwe alliantie duidelijk aan het worden: de VS (+ NAVO, golfstaten en Israël) 'herenigd' met Turkije samen tegen Rusland, Syrië en Iran.
De oorlog in Syrië gaat een nieuwe fase in. (WK)