Royalty (018)
woensdag 29 september-2004
Aanstaande vrijdag ligt het boek In dienst van de BVD in de schappen. Geschreven door ex-agent Frits Hoekstra. Helemaal aan het eind van zijn ontboezemingen zijn zes paginas gewijd aan de affaire rond de Duitse graaf Soltikov. Een voormalige Abwehr-agent die qq. volledig op de hoogte was van het plan 3 F. Een plan dat dateerde uit de tweede helft van de jaren dertig en ondermeer voorzag in de installatie van prins Bernhard als Hitlers Statthalter in Nederland. Liefst langs vreedzame weg. Het liep anders en de prins belandde aan de overkant van de plas. Toen in april 1942 deDuitsers op het toppunt van hun macht waren (*) schreef de prins volgens na-oorlogse geruchten die hun oorsprong vonden bij voormalige medewerkers van de Abwehr een brief aan de Führer. Daarin solliciteerde hij alsnog naar de job zoals die was vastgelegd in 3 F.
Na de oorlog ging Soltikov aan de slag als journalist. Om te voorkomen dat hij uit de school zou klappen klaagde de familie Lippe Biesterfeld hem aan wegens zijn vermeende rol bij de arrestatie van twee Duitse officieren die beiden daarna door het Nazi-regime over de kling waren gejaagd. Daar bleek geen hout van te kloppen en Soltikov wenste een behoorlijke schadevergoeding. Er kwam met Bondskanselier Adenauer als intermediair een overeenkomst tot stand. De familie zou over de brug komen zodra ze daartoe in staat was en Soltikov zou niks naar buiten brengen. Tenminste, niet zolang Juliana aan het roer was.
De betaling bleef echter wel erg lang uit en eind jaren zeventig (!) had Soltikov er schoon genoeg van. Hij schreef een lang en zeer gedetailleerd artikel over de affaire voor het Duitse magazine Quick. De adrenaline van de hoofdredacteur raakte danig op hol en hij besloot dan ook een kopie van het artikel naar een kennis in Amsterdam te sturen. Om te vragen of hij juridisch gelazer kon verwachten als hij het publiceerde. Die kennis was een journalist die hand en spandiensten verleende aan BVD-agent Hoekstra. Niet moeilijk te raden hoe het advies aan de Quick-boy luidde. Niet omdat de inhoud persé onjuist zou zijn, maar vanwege het staatsbelang. Vervolgens kwam het artikel bij professor Lou de Jong terecht. De beheerder van de Riod-begraafplaats. En daar ligt het nu nog.
Maar daarmee was de kous niet af. Op 19 april 1980 startte de journalist Igor Cornelissen in Vrij Nederland met een artikelenserie waarin het 3 F-verhaal van Soltikov alsnog uit de doeken werd gedaan. Op de dertigste van die maand nam Beatrix het roer van haar moeder over. Verder gebeurde eigenlijk niks. Zoals gebruikelijk.**
* dit in tegenstelling tot wat prins Bernhard onlangs beweerde in De Volkskrant.
** zie voor meer over deze affaire de afleveringen 4 en 5 van Het schaduwcommando van de Prins op de site van de Morgenster of in Kleintje Muurkrant 340 en 341.
Verder verschijnt naar verwachting in november van dit jaar het boek De Soltikow-affaire van de journalist Ton Biesemaat (zie zijn internetpagina's)
