Van Estoril naar Zandvoort (126)
donderdag 14 november-2013
Miley Cyrus is een redelijk nieuw fenomeen in de mondiale popscene. Zingen? Mwo. Moet je van houwen. Maar als je daarnaast flink met je kont staat te manouvreren en on stage een ondeugende fakkel opsteekt kan het heel snel gaan met je carrière. Zo snel, dat collega's zich zorgen om je gaan maken.
Neem nou Cliff Richard aka Kitty. Eergisteren nam het dagvod AD een vraaggesprekje met hem over van Sky News. Geen wereldnieuws, maar Miley is hot verklaard, dus vort. Cliff bleek te duimen en te hopen dat ze een volwassen artiest wordt. Volgens Kitty was de muziekindustrie de grote boze wolf. Kwootje van Kitty:
"Ze worden niet op dezelfde manier opgevangen. Bij ons wilden ze alleen maar dat we blij waren. De industrie kan heel destructief zijn. Ik weet niet waarom dat zo is of waarom ik zoveel geluk had dat het bij mij goed is gegaan.
Die Kitty toch. Doet net of zijn nose bleeds. Alsof er helemaal geen onderzoek loopt naar zijn activiteiten in het Londense Elm Guest House, waar je koters kon bekruipen tot je leut op een Duitse biefstuk leek. Het kostte een paar centen maar dan had je wat. Die centen waren overigens geen pijnpunt. De cliëntèle zat er over het algemeen warmpjes bij en was vaak afkomstig uit de zogenaamde bovenlaag van de samenleving. Van adel tot plaatjesdraaier, van politicus tot popzanger, van zakenpief tot bef, van pruik tot helm. Power dus. Vandaar dat Cliff indertijd zong (komt ie weer) Power to all my friends. To the music that never ends. En wat voor muziek. Geef ons Miley maar. Inclusief kont en fakkel. Stay tuned.