Tegen oorlog, voor rechtvaardigheid!

De aanval door Russische lucht- en landstrijdkrachten op Oekraïne en de ontkenning door Vladimir Poetin van het recht op onafhankelijkheid van Oekraïne als soevereine staat moeten worden veroordeeld. Ook zijn dreigementen over de inzet van kernwapens en aanvallen op de buurlanden Estland, Letland, Litouwen en Polen - te beschouwen als lafhartige chantage - moeten met kracht worden veroordeeld. Poetins bewering dat hij de belangen van Russischtaligen in Oekraïne en van Ruslands veiligheid tegen de NAVO verdedigt is slechts bedrog. Niet minder bedrieglijk zijn de beweringen van de NAVO-bondgenoten dat ze uitsluitend handelen ter verdediging van de democratie en de nationale soevereiniteit. Net als Poetin streven zij hun eigen imperialistische belangen na. De invasie van Oekraïne is in de eerste plaats een interimperialistisch conflict.

De brute acties van Poetin passen bij het optreden van de Russische troepen in Syrië om het moorddadige Assad-regime overeind te houden, net zoals de moord op oppositieleden en de repressie van massale protesten in eigen land en de toenemende contacten met extreemrechtse partijen en autoritaire regeringen binnen de EU tot de politiek van Moskou zijn gaan behoren. Het zijn de acties van een imperialistische macht in conflict met de VS en de imperialistische machten van de EU.

Maar ook de rol van de NAVO bij het bevorderen van deze crisis moet worden veroordeeld. De wortels van de huidige NAVO liggen in het behoud en de uitbreiding van het bondgenootschap uit de Koude Oorlog na de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Vanaf dat moment breidde de organisatie zich uit van de oorspronkelijke 16 naar 29 lidstaten. Haar opmars tot aan de grenzen van de Russische Federatie, in strijd met herhaalde verbale garanties aan opeenvolgende Russische leiders, is te beschouwen als een regelrechte provocatie aan de Russische Federatie en de internationale verhoudingen.

Bovendien intervenieerde de NAVO in aanvankelijk democratische bewegingen die zich verzetten tegen de corrupte regimes binnen de resterende ‘nabije buitenlandstaten’ van de Russische Federatie. Het doel van die interventies was om pro-Russische regimes te vervangen door anti-Russische regimes middels de zogenaamde kleurenrevoluties. Dit moest vroeg of laat wel leiden tot een reactie van het Russische imperialisme.

Het beleid van Washington om de Russische eis voor garanties dat Oekraïne zich niet bij de NAVO zou aansluiten te weigeren, was echter ook gericht op de pogingen van Frankrijk en Duitsland om een grotere economische en militaire autonomie af te dwingen. Zij zijn nu de grote verliezers, aangezien hun diplomatieke oplossingen geen resultaat behaalden en Duitsland gedwongen is de activering van de Nordstream 2-gasleiding op te schorten. Van het begin af aan wilde Washington hen dwingen in te stemmen met de sancties die door haar werden gedicteerd en opgelegd, hoe rampzalig dit ook zou zijn voor hun eigen economieën.

Het feit dat de NAVO dit doet onder de vlag van democratie, mensenrechten en de zelfbeschikking van naties was en blijft altijd een hoge mate van bedrog en grove leugens. Maar dat geldt ook voor de bewering van Oekraïne dat het enkel zijn recht op zelfbeschikking verdedigt, omdat het al sinds 2014 bezig is om hetzelfde recht te ontzeggen aan de oostelijke regio's van het land (en de Krim), inclusief het recht op gebruik van de eigen taal en de vrijheid om te beslissen of ze al dan niet willen leven binnen de grenzen van een staat die wordt gedefinieerd door het aanvaarden van een Oekraïense nationale identiteit.

Het chauvinistische optreden van Poetin heeft de Amerikaanse president Joe Biden en zijn NAVO-bondgenoten het perfecte voorwendsel gegeven om de hysterie van de Koude Oorlog op te voeren en de sociaal-imperialistische krachten wereldwijd aan te moedigen. Anderzijds staan alle krachten uit de stalinistische traditie en de huidige extreemrechtse bewegingen die de acties van Poetin vergoelijken en zijn eisen voor een ‘invloedssfeer’ of een ‘veiligheidszone’ rechtvaardigen, mijlenver van een beleid dat gebaseerd is op internationalisme en verzet tegen iedere vorm van imperialisme. Geloven dat de vijand van onze vijand onze vriend moet zijn, is het toppunt van dwaasheid. In feite zijn onze enige bondgenoten de mensen in alle landen die tegen hun eigen heersers en voor vrede vechten en de hand van solidariteit uitstrekken over de frontlinies van het conflict.

Het Chinese imperialisme staat economisch gezien ver boven Rusland als een mondiale economische, en dus uiteindelijk een militaire, rivaal van de VS. De draai van Obama, Trump en Biden naar Azië en hun ‘Poetin is de nieuwe Hitler’-verhaal in Europa, heeft China onvermijdelijk dichter bij Rusland gebracht. Maar dit wordt niet veroorzaakt door het schermen van Xi Jinping en Poetin met 'onze waarden', maar door hun economische rivaliteit met de VS. Pekings hardhandige en racistische vervolging van de Oeigoeren in Xinjiang en democratische activisten in Hong Kong is een waarschuwing dat China zich niet zal laten isoleren of beknotten door de VS.

Om al deze redenen moet de progressieve beweging over de hele wereld ervan worden weerhouden partij te kiezen in dit interimperialistische conflict. In de oude imperialistische kernlanden is de claim om de democratie te verdedigen gewoon een cynische truc om het ‘recht’ van die staten om de wereld te plunderen te verdedigen. In Rusland en China is het een stap in de richting van de vervanging van de oude imperialisten en het ondergeschikt maken van de grote meerderheid van de mensheid aan nieuwe meesters, waardoor nieuwe miljardairs kunnen floreren ten koste van hun eigen bevolking en de verarmde meerderheid van de mensheid.

Essentieel voor een juiste houding hierover is de leuze van Karl Liebknecht in de eerste imperialistische wereldoorlog: ‘de belangrijkste vijand staat in eigen land’, en die is evenzeer van toepassing op de VS, zijn NAVO-bondgenoten als in Rusland en China.

De belangrijkste eisen van de progressieve beweging in de wereld zouden moeten zijn:

* Alle Russische troepen nu uit Oekraïne;

* Onvoorwaardelijke erkenning door Moskou van de Oekraïense onafhankelijkheid en soevereiniteit;

* Geen steun voor westerse economische sancties tegen Rusland. Voor acties in havens en bij transportbedrijven om de aanvoer van voorraden en munitie aan alle oorlogsstokers te stoppen zolang de agressie voortduurt;

* Terugtrekking van alle NAVO-adviseurs uit Oekraïne en de zeestrijdkrachten van de westerse mogendheden uit de Zwarte Zee;

* Voor het recht van de regio's Donetsk, Loegansk en de Krim op democratisch tot uitdrukking gebrachte zelfbeschikking, met inbegrip van de opties voor autonomie binnen Oekraïne, onafhankelijkheid of toetreding tot Rusland;

* Ontbinding van zowel de NAVO als de Verdragsorganisatie voor collectieve veiligheid;

* Stop de weg van een nieuwe Koude Oorlog naar een wereldwijde interimperialistische oorlog;

* Voor een nieuwe wereldwijde beweging tegen oorlog en herbewapening en voor het gebruik van de technische en wetenschappelijke middelen die nu in bewapening worden gestoken om de brandende problemen van klimaatcatastrofe, armoede, honger en ziekte op te lossen;

* Voor een internationale beweging die strijdt tegen kapitalisme en imperialisme.

De wereldvrede kan alleen verzekerd worden door de zegevierende, internationale strijd voor een rechtvaardige maatschappij!

Bas van der Plas - 5 maart 2022