Prins Marco
Waar Carnaval al niet goed voor is! Zat ik net in een dip omdat de windkracht negen helaas tot een briesje afslankte terwijl de optocht door Oetluldonk nog moest beginnen, kwam op Radio Oranje het bericht door over Marco Kroon. Marco de Superbosschenaar, de stoere jongen die voor de echte Oetlul niks fout kan doen, was opgepakt. Kroon had niet zoals de vastenavondviering voorschrijft zijn leuter alleen maar uit zijn maillot hangen, hij had ook met em gezwaaid en to make matters worse geplast. Daarna had onze enige nationale held van het slagveld van de twintig kopstootjes die hij in zijn kaan gegoten had er eentje aan een toegeschoten diender uitgedeeld. Ik ben benieuwd wat ze op het Ministerie van Oorlog nu weer zullen bedenken om Kroon zijn medalje te laten behouden. Ik stel voor dat we hem minstens het nederlanderschap ontnemen. En dat niet omdat ie zich gedraagt zoals de modale Carnavalist zich gedraagt. Onderstaand stukkie schreef ik een stief jaartje geleden in een Bosch advertentieblaadje. Alaaf!
JoopFinland
Terugkeer van de helden
Ik heb me na verblijf van ruim twintig jaar elders verbaasd over menige zaak hier, zoals het door ons binnenhalen of weer binnenhalen van dingen waarvan we dertig, veertig jaar terug samen hadden besloten dat we ze niet (meer) wilden.
Zoals de helden, lees: de jochies die op school niet mee konden komen, de regenten van het schoolplein. Ze werden taxichauffeur of mochten in kazernes in de bossen raggen met tanks en -zoals onlangs nog eens bleek- elkaar verkrachten. Het leger en de dienstplicht: we schaften ze af en haalden opgelucht adem. Op de kamer van mijn oudere broer hing destijds een poster met daarop een dienstplichtige die met een jointje in zowel zijn oren als zijn mond een 'meerdere' liet raaskallen en mompelde 'Lamaarlullen'.
Nu hebben we weer een gebruiker in uniform, maar dan van het kwalijker soort. Marco Kroon, Oeteldonks eigen oorlogsheld. Heeft zijn speklaag vol mogen hangen met blik, als ridder in de orde van iets, de eerste sinds 1955. De laatste zal wel een Korea-ganger zijn geweest. In Korea is het nog steeds oorlog. Marco speelde soldaatje in Afghanistan. Daar is het ook nog steeds oorlog. Marco's verschijning heeft voor de Afghanen dus niets opgeleverd, maar voor Marco zat er wel wat in het vat. Hij kocht een bekende drugskroeg in de binnenstad en gebruikt daar sindsdien zijn contacten in de Afghaanse opiumwereld.
Nu is oorlog een vies spelletje, zoals we allemaal weten ook zonder dat we ons er in hebben begeven. Marco heeft in Afghanistan doden gemaakt en omdat de kerel dat in opdracht deed, heeft hij een zwijgplicht. Marco begrijpt dat en houdt zich daaraan zolang hij in zijn kroeg in blaffers en lijntjes coke mag dealen. Maar Marco is en blijft een ongeleid projectiel, zoals iedereen die uit de oorlog komt. Hij heeft zijn vriendin nog niet doodgeslagen, zoals een collega-held van hem wel heeft gedaan, maar Marco praat af en toe in de Telegraaf. Zo ook vorige week.
Men waarschuwt dat de onderwereld die zich aan drugs en wapenhandel verrijkt, zich in de bovenwereld, en dan met name in de lokale politiek gaat manifesteren. Dat wordt dus Marco Kroon, onze held, over een paar jaar als kandidaat bij de gemeenteraadsverkiezingen...
(Verscheen eerder in Stadsblad Den Bosch, op 27 januari 2018)