Pinochet, the movie
vrijdag 26 oktober-2012
En nou maar hopen dat ie voor de Kerst ook hier in de roulatie komt. Die film over de echte Augusto Pinochet. De vader des vaderlands die in 1973 in Chili de tent overnam met wat bescheiden vuurwerk. En geen minuut te laat, want die Salvador Allende liet de hele boel in puin lopen. Nog effies en Chili was veranderd in een communistische heilstaat. Trouwens, dat verhaal dat Allende is vermoord was ook links gelul. Hij heeft zichzelf voor zijn klus geschoten. Om de martelaar uit te hangen. En wat er daarna gebeurd is mag ook geen naam hebben. Drieduizend luitjes aan de tand gevoeld tot ze geen gebit meer over hadden en daarna nooit meer teruggezien? Nou, in de eerste plaats waren dat er heel wat minder en als ze al wat hardhandig zijn verhoord, dan zullen ze het wel verdiend hebben. Bovendien was het nodig om de orde te herstellen en Chili weer op te stoten in de vaart der volkeren. En dat is gelukt! Dankzij generaal Pinochet.
Afgelopen weekend moest in Santiago een leger van smurfen heftig in de touwen om de screening van de halleluja-documentaire over het gezalfde leven van Augusto doorgang te laten vinden. Met alle middelen die inmiddels ook in beschaafde landen in zwang zijn geraakt om de vrijheid van meningsuiting te waarborgen. Wij tasten nog even rond in de darkroom over de vraag of het besluit van het Chileense hooggerechtshof van eergisteren om bij de USSA een verzoek tot uitlevering in te dienen bedoeld was om de stoom van de ketel te halen. Maar het gaat om ene Ray E. Davis. Inmiddels een ouwe leut van 86 die zijn leven deelt met Alzheimer. In 1973 was Ray hoofd van de militaire missie op de Amerikaanse ambassade in Santiago. Onze vriend wordt ervan verdacht in die hoedanigheid informatie over de Amerikaanse journalist Charles Horman en de Amerikaanse student Frank Teruggi te hebben doorgespeeld aan Pinochets geheimsmurfen. Die maakten daar efficiënt gebruik van. Charles en Frank werden opgepakt, gekoeieneerd en uit de weg geruimd (1). Ray heeft tot nu toe altijd ontkend dat hij daarin de hand heeft gehad.
Allemaal rijkelijk laat zou je zeggen en bovendien rijkelijk kansloos. Want als Washington Davis uitlevert dan komt bijvoorbeeld ook Schreibtischmörder en Bilderboef Henry Kissinger in de schijnwerper en dan weet je het wel. Een leuk besluit dus van die hoge jurken, maar het lijkt toch verdacht veel op een afleidingsmanoeuvre en een doekje voor het bloeden van Chris, Frank en alle andere duizenden slachtoffers. Pinochet? Zon peer!
(1) Vgl. de vermaarde uit 1982 daterende film The Missing met Sissy Spacek en Jack Lemon.
