Naar de kloten (015)
donderdag 21 januari-2010
Kwam een vrouw bij de politie. In Haarlem. 1946. Ze had een probleem. Een bizar probleem. En ze verklaarde het volgende.
Ze was de enige dochter van de heer en mevrouw P. uit Haarlem. Haar joodse ouders waren tijdens de oorlog ondergedoken en in die periode overleden. Van ouderdom. Eerst haar vader en drie maanden daarna haar moeder. Na de dood van haar vader kwamen er afzonderlijk van elkaar twee contactpersonen van het verzet om de zaak zo voorzichtig mogelijk af te handelen. De eerste om haar vader af te leggen. Daar mocht verder niemand bij zijn. Maar door een kier zag ze dat hij haar vader heel kundig in een laken legde, een metalen cassette tussen haar vaders benen verborg en toen het laken dichtnaaide. s Avonds werd het lichaam van haar vader afgevoerd en ergens begraven. Drie maanden later volgde dezelfde procedure na het overlijden van haar moeder.
In 1945 had ze op een dag in de krant een contactadvertentie gezien waarin zij werd opgeroepen zich te melden. Dat deed ze. De week daarop kreeg ze in Amsterdam bezoek van een koortsige, hoestende en asgrauwe meneer, die zich voorstelde als Pieck uit Den Helder. Hij condoleerde haar allereerst met de dood van haar ouders en zei vervolgens dat hij open kaart wilde spelen. Hij vroeg haar of ze hem wilde vertellen waar haar ouders begraven waren. Dan konden ze keurig worden herbegraven. Maar niet nadat hij twee cassettes in veiligheid had gebracht, die in de provisorische graven van haar ouders lagen. Er zaten Zwitserse vermogensgegevens in die toebehoorden aan kopstukken van het voormalig verzet en die nu naar de rechthebbenden terug moesten. Hij beschikte over de sleuteltjes van de cassettes en die van de gelieerde Zwitserse bankkluizen. Of hij op haar discretie kon rekenen.
Tsja. Probleempje. Ze wist niet waar haar ouders begraven lagen. Meneer Pieck raakte heel geëmotioneerd en gooide zijn glas water om. Hij bleef haar met vragen bestoken. Was de man die haar vader en moeder had afgelegd dan niet teruggekomen om haar de locatie van de twee graven door te geven? Dat was vaste procedure. Nee. Die was niet teruggekomen. De temperatuur steeg, tot juffrouw P. de heer Pieck moest verzoeken haar woning te verlaten.
In de maanden daarop had ze het sterke gevoel dat ze op straat gevolgd werd en haar post leek af en toe al eerder open te zijn geweest. Dat was voor haar uiteindelijk de aanleiding om zich tot de politie in Haarlem te wenden. En dat zou een staartje krijgen. Stay tuned.
