donderdag 16 februari-2012
U iets gehoord van de firma Cameron, Sarkozy & Hillen over het beschermen van de Libische burgerbevolking? Desnoods door gerichte bombardementen van Mad Max-concentraties? Nee, wij ook niet. Maar zelfs een gerespecteerd dagvod als de NRC boerde gisteren iets over de systematische martelingen, waaraan de Libische bevolking in het na-Khadaffiaanse tijdperk wordt blootgesteld. Aanleiding: een rapport van Amnesty, waarin wordt uitgepakt over urenlange exercities met zwepen, kabels, tuinslangen, kettingen, staven en andere handzame middelen. Ook lekkerijen als electroshockjes en verkrachtingen zijn heel gewild. Allemaal sportieve activiteiten die Khadaffi cs. werden verweten en verwerkt werden in het reclamemateriaal dat de firma C, S & H gebruikte om ons lekker te maken voor een militair avontuur. Aanleiding, niet de reden. Zoals wij al vaak hebben uitgevent riep Khadaffi met zijn initiatief om olie niet langer te koppelen aan de dollar, maar aan een nieuwe Afrikaanse munt met een gouden standaard de toorn der westerse goden op. En kreeg ie uiteindelijk een kogel voor zijn pens en een mes in zijn reet. Maar zoiets lees je niet in de NRC. En ook niet, dat Assad hetzelfde lot wacht. Dat is het verschil tussen ons en de NRC.
