Om moedig te zijn ten opzichte van Israël moet je haast wel joods zijn

'Antisemitisch, althans anti-Israël' - zo stelde mr GBJ Hiltermann (ooit 'Hitlerman' genoemd; 40 jaar geleden de populairste politiek-commentator met radiopraatje op zondag; 'de toestand in de wereld') de standaard; notabene over de Volkskrant. Ik geloof dat het nog op een rechtszaak is uitgelopen.
Maar genoeg over 'gedane zaken'.
Aangezien de overgrote meerderheid van de Nederlanders of direct met de nazi's heulde ('uit overtuiging') of uit lijfsbehoud 'collaboreerde', en hun houding tegenover de spaarzame uit de kampen teruggekeerde joden, laten we zeggen, 'te wensen overliet', werd het met name voor de 'gristenen' onder ons zaaks met terugwerkende kracht 'goed in Wo2' te worden ... door steun aan Israël te geven.
Widergutmachung ten koste van de Palestijnen.
Het feit dat burgemeester Halsema 80 jaar na dato excuses maakt. Zet u dat niet aan het denken?
Terwijl het bloedbad in Gaza onverminderd voortduurt?
Eigenlijk komt verzet tegen Israël nog alleen uit joodse hoek. De overigen zijn zo bang om voor antisemiet te worden uitgemaakt dat ze afhaken.
Zie wat gebeurde met Jeremy Corbyn. Bij ons Dries van Agt.
Die had als vice-premier in 1973 (Yom Kippoer-oorlog) Israël via Schiphol laten bevoorraden met wapentuig uit de VS en voelde zich daar terecht schuldig over.
Hajo Meijer; Anneke Mouthaan; Evelien Gans; ik vergeet er veel. Zij klaagden de afgelopen decennia de misdaden van Israël aan.
En Israëlische joden, laten we die niet vergeten: Miko Peled; Iran Pappe; Daniel Baerenboim; ik vergeet er evenveel.
Daarom een oproep aan 'de gojim': vergeet ons niet.

Willy Klinkenberg