Skip to main content

Nieuwe fase in de dekolonisatie van Latijns-Amerika

15 november 2019

De gang, laten we het geen vlucht noemen, van Evo Morales naar Mexico heeft iets klassieks. Mexico was waar de ontsnapte Spaanse Republikeinen van de verloren oorlog tegen het fascisme hun toevlucht zochten. Het hoofd van de strijdkrachten gaf Morales de opdracht af te treden, terwijl tegelijkertijd geweld tegen zijn aanhangers werd gebruikt. De ambtswoning van Morales werd vernield.
Nu het eerste inheemse staatshoofd van het continent in ballingschap gaat, worden de contouren duidelijk van de resterende  landen in de even klassieke tegenstelling tussen links en rechts in Zuid-Amerika, oftewel doen wat Deep State voor 'haar achtertuintje' heeft uitgedokterd (remember Milton Friedman; IMF) of niet.
IJverend voor een 4e termijn als president kreeg Morales te maken met georganiseerde tegenstand (gesponsord door grote multinationals die op de bodemschatten azen, CIA en hun locale ijzers in leger en politie) in de stedelijke gebieden. Fascistische bewegingen met banden in nazi-kringen in Europa. Hij heeft bij de laatste verkiezingen misschien niet slim gehandeld, maar het ging over in een klassieke staatsgreep, met leger en politie in de hoofdrol naast wat volk op straat. Niet te vergelijken met het wonder van Venezuela waar volksmassa's hun president ontzetten bij een CIA-staatsgreep (2004) en leger en politie de kant van het volk kozen.
Maar dat zijn appels en peren. In Bolivia is sprake van een tegenstelling tussen stad en land. En daar valt ook de koloniale overheersing van de inheemse ('Indaanse') bevolking onder: zij bevolken het grondstofrijke gebied en moeten dus wijken.
Morales heeft aangekondigd 'versterkt terug te keren' naar Boliviƫ. Het zou zomaar kunnen.
Mexico heeft onder Obrador de kant gekozen van de overgebleven trotse naties die 'de wil van de markt' weerstaan: Cuba, Venezuela, Argentiniƫ en Nicaragua. De strijd die op straat wordt uitgevochten in Chili en Equador is in Bolivia en Venezuela omgekeerd: de corrupte para-militaire groepen, gelieerd aan het leger en de elite.
De inheemse bevolking van Bolivia accepteert de staatsgreep niet. Volgens berichten zou Morales al maandag a.s. terug willen keren. (WK)

Hans Vogel
Het optimisme dat uit deze analyse valt af te lezen, deel ik niet. De macht en invloed van de VS in Latijns-Amerika zijn inmiddels zo sterk, dat er weinig tegen opgewassen is. De prijs die de bevolking van Cuba en Venezuela moete betalen voor hun Alleingang is heel hoog en wordt dagelijks in allerlei vormen geïnd. Ook de mensen in Ecuador betalen die prijs omdat hun economie geheel is gedollariseerd, een vreselijke ramp voor de economie daar. In Argentinië is de economie sinds jaar en dag feitelijk gedollariseerd, en wordt al decennia door de VS grondig geplunderd. Recent nog verergerd door de IMF-lening die vendepatria (landverrader) Macri is aangegaan. Hij moest we want hij is door het imperium daartoe speciaal aangesteld. Alleen massaal geweld zoals in een oorlog of een volksopstand kan nog uitkomst bieden. Ik ben bang dat voor Europa hetzelfde geldt.
Klik hier om uw reactie toe te voegen
15 november 2019