Van Estoril naar Zandvoort (133)

donderdag 16 januari-2014
Zeventig uur is hij verhoord door Londense Metropolitansmurfen. Maar actie ho maar. De 45-jarige Andrew Ash was het zat en stapte naar het Britse weekvod Sunday Express om zijn gram te halen. In zijn jeugd zat ie in een koteropvang in het noorden, maar werd daar regelmatig opgehaald om als speelgoed te dienen bij sexparties in het Londense Westminster. En hij niet alleen. Er waren nog meer ondermaatse hapjes. Zowel jongens als meisjes. Tot de volwassen participanten van deze met een vrachtje verwarrende middelen gelardeerde parties behoorden ook twee parlementsleden. Een “dame” en een “heer”. Met die “heer” ging Andrew op een van die festiviteiten op de kiek en dat prentje heeft hij tijdens een van voornoemde verhoren aan de betrokken handhavers overhandigd.
Bij een andere gelegenheid werd hij door datzelfde parlementslid gehopst in de garage van het feestelijke etablissement. Achter een auto. Ten tijde van die hops verscheen een collega-parlementariër en legde alles voor de eeuwigheid vast met een videocamera. Dat bracht de parlementaire hopser tot de historische uitspraak: “OK, OK, ik stem voor of tegen alles wat je wil”.
Waar een flinke hops met een koter al niet goed voor is. En kom nou niet aan met “ja maar, dat was in Engeland en in de jaren tachtig”. Bij ons werden op dit terrein ook wel eens de duimschroeven aangedraaid (1). En we zijn madame Olga ook nog niet vergeten (2). Maar actie ho maar. Net als aan de overkant van het plasje. Stay tuned.

(1) Zie daarvoor de artikelen “Wolff in de klem” en “Van oude koeien en troebel water” op de site van de Morgenster.
(2) Zie het artikeltje “Olga” dd. 26 augustus 2002.