Het Hoefijzermodel (001)
In het Frans zeggen ze 'les extrèmes se touchent' en in de wereld van MSM hebben de commentatoren een bijna eeuw oude bekende uit de motteballen gehaald: 'het Hoefijzermodel'. Oftewel: communisme en fascisme zijn hetzelfde. Deze drogreden bestond al voordat het fascisme zijn ergste misdaden (massamoord op joden, slaven, zigeuners en communisten) had gepleegd, dus u begrijpt welk doel dit toen diende: de strijd tegen het fascisme saboteren. Omdat die strijd in feite alleen door de communisten gevoerd werd; de rest liet het afweten. Natuurlijk waren er duidelijke 'existentiële redenen' waarom communisten tegen het fascisme streden: het doel van het fascisme was het 'judeo-bolsjewisme' uit te roeien. Daarin hadden de fascisten bondgenoten van Wall Street tot de City of London; van de havenbaronnen in Rotterdam tot de regeringskliek in Den Haag. Het communisme uitroeien wilde iedereen wel; tot de dag van vandaag nu het 150 jaar na het Communistisch Manifest pas echt 'een spook' is geworden. De post-Muur berichtgeving is er slechts op gericht de jonge lezertjes af te houden ooit het idee op te vatten dat er misschien een alternatief zou kunnen bestaan voor het kapitalisme; let op de 3-dubbele potentialis. Zelfs nu niemand (behalve in Tsjechië maar dat is een geval apart) zich nog communist noemt uitgezonderd uitstervende mastodonten, zit de angst er nog steeds goed in, anders was dit hoefijzer nooit uit de koffie gevist.
In de primitieve Nederlandse omstandigheden vertaald spreken de krantencommentaren nu over 'de SPVV' als hoefijzermodel. Nu hebben deze experts nooit getuigd van enig inzicht in politiek (daarvoor zijn ze ook ingehuurd), maar het idee dat SP en PVV zouden kunnen samensmelten is echt volledig krankzinnig: de PVV komt voort uit de VVD en heeft, behalve om electorale redenen, nooit iets gehad met armen. Precies, net als de nazi's, die hun creatie niet voor niets de 'NazionalSocialistischeARBEITERPartei' noemden: 'socialistisch' en 'arbeider' moesten een rad voor ogen draaien. Ook organiseerden ze zich net als communisten/socialisten met eigen jeugd-, vrouwen- en vakbondsorganisaties. Zo konden de arbeiders uit KPD en SPD 'makkelijk overstappen'. En dat deden ze dan ook. Zeker toen de welvaart toenam; in 1943 kende nazi-Duitsland de hoogste welvaart tot dan ooit gemeten. Ook in Nederland ging het de eerste oorlogsjaren economisch beter dan in de crisisjaren '30 toen alles onder de hogere middenklasse sterk verarmde. De collaboratie was algemeen en het wegkijken toen de joden werden weggehaald 'economisch verklaarbaar'; het ging de bevolking juist iets beter.
Hoewel Hitler onder de arbeidersklasse nooit populair was (zie de verkiezingsuitslagen in arbeiderscentra als Hamburg van de laatste verkiezingen), lieten ze zich zand in de ogen strooien met de economische 'Aufschwung' die de nazi's samen met het Internationale grootkapitaal in stelling brachten ... tegen de Sovjet-Unie. Daar was het allemaal om begonnen. Toen na de oorlog (met ook 6 miljoen Duitsers die het leven lieten en het land in puin) de balans werd opgemaakt begreep de Duitse arbeidersklasse hoe ze zich had laten misbruiken. Ze zijn er nog niet overheen.
Daarom dus dat hoefijzer, om hetzelfde truucje van vroeger nog een keer uit te halen: als communisme en fascisme hetzelfde zijn kun je net zo goed fascist zijn, zoals 1933-1945, dat is verre te prefereren boven communisme in de ogen van Wall Street, de City of London en Deep State. Alle dividenten over de oorlogsproductie (inclusief Bayer's Zyclon B gas waarmee de joden werden vermoord) werden via Zwitserse banken (denk aan de IBB) tot 1944 keurig aan de aandeelhouders in de VS en de UK overgemaakt. In de SU waren hun bezttingen zonder compensatie geconfiskeerd; dat is het verschil.
Het gelijkstellen van communisme en fascisme heeft maar één doel: het fascisme te legitimeren en rehabiliteren. De mensen klaar te maken voor een nieuwe ronde wereldoorlog en massavernietiging. En deze keer niet in Verweggiestan, maar gewoon weer bij ons. (WK)