Grutten in de vuilnisbak

Blair mag blij wezen. Dankzij het gekrakeel rond de Brexit kreeg het rapport van ome Chilcot over het Amerikaans/Britse Fall Weiss in Irak niet de aandacht die het verdiende (1). Bush en Blair zijn ordinaire oorlogsmisdadigers en hoe fijn zou het niet zijn als ze hun eigen Neurenbergje kregen. Maar u weet hoe de hazen lopen. Met name in de duinen bij Scheveningen.
Net als in het oorspronkelijke gevalletje Weiss werd er begin 2003 flink gerotzooid met de dodgy info over Saddammeke's militaire capaciteit en druk uitgeoefend op andere landen om steun te verlenen aan de geplande westerse overval. Vooral op de niet permanente leden van de VN Veiligheidsraad. Zoals Angola, Kameroen, Chili, Bulgarije en Guinée. Plus daarbuiten het door onze inspanningen nucleaire Pakistan en het in Latijns Amerika invloedrijke Mexico. Memorabel in deze context is nog altijd het for your eyes only briefje van Blair aan Balk. De inhoud is altijd onder water gebleven, dus kan je daar een hele zak speculaasjes op los laten. Ging het over een blonde stoot achter een Haagse bar die Balk tot woelige gedachten bracht? Ging het over Joris? Over Bernhard? Over Claus? Jan Smit? Mabel? Kan allemaal. En een ding is zeker: Balk trad toe tot de coalition of the willing en stuurde stiekem wat vliegend materieel en een handje commando's naar Bagdad en wijde omgeving.
Hoe oefen je druk uit op landen om ze in de pas te laten lopen? Je gaat eens gezellig grutten in hun vuilnisbakken. En aangezien Blair allang akkoord was met Bush om Saddammeke te grazen te nemen verzocht de NSA met een top secret mailtje aan zijn Britse tegenvoeter GCHQ om even te helpen. Twee medewerksters van de Britse dienst raakten zo buiten hun Tena Lady over het verzoek van het Amerikaanse Puzzle Palace, dat ze de mail lieten lekken naar het dagvod Observer. Lees en wrijf uw ogen uit. Of andersom. Geloof het of niet maar het effect was nihil. De beide Tena's zwaaiden wel het cachot in, maar na een paar maanden, toen de oorlog al ruim en breed aan de gang was, werden ze op vrije voeten gesteld. De zaak werd geseponeerd. En nog gekker: ome Chilcot heeft deze uitermate interessante gebeurtenissen nergens een plekje gegeven in zijn magnum opus. Nou ja, je kan niet alles hebben.

(1) Even goegelen en u begrijpt onze ondeugende woordspeling.