Skip to main content

Den Bosch in oorlog

18 oktober 2019

Bosschenaren en de oorlog, dat was niks en dat wordt nooit wat. Nu ze deze weken 75 jaar bevrijding vieren, trekken je tenen spontaan krom. Alleen al van de berichtgeving. Ronkende slagzeilen over dit of dat in de kunstsien van de stad in het teken van ‘75 jaar geleden’, in de meeste gevallen een toneelstuk over een plaatselijke verzetsheld of muziektheater naar aanleiding van de bevrijding door buitenlandse troepen. En natuurlijk de niet te vermijden verhalen van juist die enkeling die zich daadwerkelijk verzette tijdens de bezetting. Of bij gebrek daaraan de herinnering van zonen en dochters of desnoods neven en nichten aan die ‘helden’ van weleer… 

Zelf heb ik een jaar of zo geleden al eens me er publiekelijk over verbaasd dat wat Bossche clubjes zich in verband met de herdenking van de Holocaust hadden ingelaten met Uitgeverij Aspekt, de alt right bedoening van Perry Pierik en consorten. Getier van Pierik bij de eigenaar van het blad waarvoor ik schreef. En mijn ontslagname bij het blad toen die eigenaar voor Pierik zwichtte en het artikel van het internet haalde. Amateurisme ten top, met een eindredacteur die niet wist wat alt right is, en een eigenaar die op de stoel van die eindredacteur ging zitten… 

Hetzelfde tref je nu weer aan rond de Sint-Jan. De Bossche Omroep is de omineuze naam van het wekelijkse informatieblaadje van de gemeente Den Bosch. Met daarin een rubriek geschreven door lezers die Onder de Boschboom heet, ik kan het ook niet helpen. Vond in de papieren versie van het ding zojuist aan het eind van het bevrijdingsgehuil het enige kritische verhaal over wat er werkelijk gebeurde tijdens de Tweede Wereldoorlog in en rond de stad. Good old Frans van Gaal stelt daarin dat concentratiekamp Vught vooral kon floreren bij de gratie van het wegkijken van al die dappere burgers en instanties. Niets heldenverering dus, maar eerder schaamte geboden rond de boorden van de Dieze… 

Maar is het wel Frans die dit schreef? In de blijkbaar door een kind van drie vormgegeven webversie van het krantje komt na veel googelen en zoeken, zuchten en vloeken onder het artikel opeens ene Andre Beks als auteur op de proppen. Wablief??? Misschien lossen ze bij de Roeptoeter de kwestie nog es op. Maar die oorlog, en dat verzet, is in ieder geval niet wat men er achteraf zo graag van maakt… 

(JoopFinland)

JoopFinland
De Bossche Roeptoeter op papier kwam gister of was het vandaag -de krant lag gister al bij de buurtsuper maar draagt de datum van vandaag...- met de excuses. Het was dus niet Frans van Gaal die Besmet schreef, maar Andre Beks...
Jacques
De mentaliteit is nog steeds dezelfde. Cruyfiaanse wijsheid gaat ook hier weer op. Er waren heel veel verraders in Nederland. Dat geldt ook voor politieagenten en ambtenaren die hand- en spandiensten verleenden aan Mofrika. Vier koningen weigerden en beschermden de Joden zover dat kon. Met als resultaat veel minder Joodse slachtoffer in Bulgarije (0), Marokko (0), België (35%)en Denemarken (1%). Dat gold niet voor Nederland, tot het begin van de inval bevriend met Mofrika. Hier was 75% slachtoffer. Willemientje had niet veel op met Joden. Hier waren verzetsstrijders van het eerste uur heel dapper. Lees als voorbeeld https://www.groene.nl/artikel/porgel-en-porulan-in-het-verzet De eerste verzetsstrijder die geexecuteerd is was Ernst Cahn, die mede-eigenaar was van de IJssalons in de van Woustraat en Rijnstraat.
Let wel, het verraad is om de hoek. Wees gewaarschuwd.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
18 oktober 2019