Mexigal

woensdag 18 juli-2012
Nou dat weer. In het uiterste zuiden van Texas, tegen de Mexicaanse grens, zijn de Amerikanski’s in verband met de waanzinnige olieprijzen weer verwoed aan het drillen geslagen naar olie en gas. In een groot gebied. Voor een beetje vlotte gang van zaken leggen de betrokken oliemaatschappijen daar een netwerk van eigen wegen aan. Wegen, waar noch politie-, noch douanesmurfen actief zijn. U voelt hem komen. Mexicaanse onverlaten hebben al het nodige rollend materieel van de olieboeren overgenomen of nagebouwd en brengen langs deze weg nu vrolijk allerlei onwelvoeglijk Mexicaans materiaal de USSA binnen. Een enkel vrachtje mag dan nog wel eens op de highway gevat worden, maar dat houdt niet over.
Is het geen tunnel, dan is het wel een oliekar. Het houdt niet op. War on drugs is onzin. Zeker als je aan de consumptiekant niks anders doet dan de gebruikers de petoet in te slingeren.
Nee, dan Portugal. Daar hebben ze tien jaar geleden de criminele angel voor het kopen en gebruiken van welk verwarrend middel dan ook eruit gehaald. Met als aanvulling daarop een regime dat voorziet in medische en psychische behandeling van de gebruikers cq. slachtoffers. Dat kost minder dan ze achter het gaas te mieteren en het blijkt ook aanzienlijk effectiever. Volgens nieuwe officiële gegevens is het gebruik na tien jaar met de helft afgenomen. Een strop voor de handel en de banken, maar een opsteker voor de volksgezondheid. Iets voor Brussel misschien? Den Haag? Het is weer eens iets anders dan een scheet te laten over 140 kilometer op de A2.