Ora et libora

maandag 21 januari-2013
Gespecialiseerde dagvodden mogen het dan wel hebben over een groeiend schandaal, wij merken daar geen ene reet van. Gaat over het zogenaamde Libor-schandaal. Jongleurs bij een stel Grossbanken knoeiden jarenlang met het vaststellen van de rentetarieven bij de onderlinge handel in valuta. Een grapje waarbij de betrokken artiesten minimaal honderden miljarden buit maakten voor hun opdrachtgevers en ook hun eigen knipje niet vergaten.
Zo doken Amerikaanse Fedneusjes onlangs een gesprek op tussen een broker van de Zwitserse UBS en een tegenvoeter aan de andere kant van de lijn. UBS-theet:
“Ik betaal je 50.000 dollar, een tonnetje, wat je wil. Ik ben een man van mijn woord”.
Tja, als je het zo openlijk doet, kan je hem krijgen. UBS heeft inmiddels 1,5 miljard dollar geschokt. Staat uiteraard niet in verhouding tot wat gejat is, maar dat zijn we onderhand wel gewend (1).
Ondertussen is her, der en in Londen wat klein grut gearresteerd op beschuldiging van corruptie en andere leuke dingen voor de mensen. De grote jongens? Heeft een koe vier poten? Of bij de eveneens betrokken RABO-bank ook klappen gaan vallen is nog niet helemaal duidelijk. Het ene moment ben je een trotse AAA-bank met een lekkere blonde hockeymeid als boegbeeld, het volgende zit je met een scheepslading epo, bloedzakken en libor opgescheept. En moeten wij als arme kloothommels te hulp schieten om die kutbank overeind te houden. Zullen wij nederig onze knieën buigen en bidden dat het niet gebeurt? Of gooien we nu eindelijk eens onze kont tegen de kribbe?

(1) Vgl. bijvoorbeeld in onze eerdere revelaties de “boete” die de Walchoviabank en de HSBC kregen voor het ongeneerd witwassen van enorme bedragen uit de Mexicaanse handel in verwarrende middelen.