Amateurschrijvers als goed verdienmodel
Al jaren is het een fenomeen dat niet te ontkennen valt. Terwijl het steeds slechter gaat in de boekenmarkt zijn er nog steeds uitgevers die iedereen een kans geven om bekend te worden. Een aantal noemt zich met recht Printing on Demand, maar een aantal doet zich voor als klassieke uitgever. Voor hen is de term vanity press bedacht.
Er zijn natuurlijk genoeg verhalen over schrijvers die vaak zijn afgewezen voordat ze bekend werden. Een beroemd voorbeeld daarvan zijn de Harry Potter boeken. Nu moet ik zeggen dat ik ook wel eens als ik alleen een persbericht van een net uitgegeven boek naar een andere uitgeverij stuurde, een maand later deze reactie kreeg: 'Wij hebben uw manuscript met veel aandacht gelezen, maar het past helaas niet in ons fonds.' Hoe iemand in het schrijfvak een persbericht van een uitgegeven boek verwart met een ingezonden manuscript? Ik vermoed dat de meeste uitgevers gewoon geen tijd en zin hebben om op al die mailtjes te reageren of ze door te lezen.
Als je dus een flink aantal keren bent afgewezen, misschien zelfs zonder dat ze je manuscript echt hebben gelezen, voel jij je de koning te rijk als iemand wel je boek wil uitgeven. Als iemand je eindelijk vertelt hoe fijn jouw schrijfstijl is. Dit is natuurlijk vergelijkbaar met het bekende verkooppraatje: u bent de gelukkige, het lot valt op u. Eindelijk geluk en erkenning na al die pech en tegenwerking. De wereld zit vol mensen die jou een prachtaanbieding willen doen want wie wil nu niet een urenlange erectie, een middel waardoor u jong en energiek blijft, of financieel vrij kan zijn. Laat zo’n methode nu net voor een prikje te koop wezen.
Zo gaat het ook bij uitgeverij Aspekt. ‘U bent een geweldig schrijftalent, maar de boekenwereld is duur en de verkoop gaat slecht.’ Daarom zal de aspirant schrijver de uitgeverij tegemoet moeten komen zodat het allemaal rendabel blijft. ‘Aan de andere kant bent u daarna wel ingeschreven bij het Boekenhuis, hoewel u dit ook zelf kunt doen. Daarnaast krijgt u een recensie.’
Die recensie is gelukkig louter positief. Zo was een van mijn boeken volgens de vaste recensent van Aspekt een meesterwerk. Als ik verder kijk op de site van Uitgeverij Aspekt blijkt dat ze elk boek waar ze een review over schrijven een meesterwerk is.
Maar terug naar het tegemoetkomen. Het liefst wil de uitgeverij dat je 300 boeken afneemt, waar je dan wel 30% schrijverskorting over krijgt. Dat bedrag komt al snel neer op tussen de 3000 en 4000 euro. Dit zal de schrijver zeker motiveren om zijn eigen werk te verkopen. Maar motiveert het de uitgeverij ook? Behalve de recensie en de krantenartikelen die ik zelf heb aangeleverd is er ooit een foto met boeken waar die van mij tussen zat op de facebookpagina van Aspekt gedeeld. Verder lijkt Aspekt niets aan promotie te doen. Uiteindelijk wist ik te onderhandelen dat ik slechts 100 boeken afnam, een concept dat zich zou herhalen bij de andere manuscripten.
Ook aan de redactie van de boeken schort het bij Aspekt. Ik heb uren gezeten met een freelance redacteur. De man was ook freelance docent en daarom slechts bepaalde periodes beschikbaar. Toch bleven mensen mij erop attenderen dat er taalfouten in mijn boek stonden.
Ik heb voor mijn laatste boek 4 tot 5 keer met de redacteur gezeten, waarvan een paar keer op mijn eigen werk en 2 of 3 keer op een vrijdagmiddag bij de uitgeverij. Maar een journalist van dagblad Stentor die naar aanleiding van mijn persbericht mijn boek wilde recenseren, schrok van de taal- en stijlfouten. Hij belde eerst met de uitgeverij voordat hij het naar mij terugkoppelde. De journalist kreeg te horen dat het een pod uitgeverij was en dat er geen redactie had plaatsgevonden. Omdat ik door de uitgeverij gevraagd was weer 100 boeken van ze af te nemen, maar dit keer zonder korting in verband met redactionele kosten, vond ik dit vreemd en ging verhaal halen. Ik kreeg ineens te horen dat ik weken het kantoor bezet had gehouden met de redactie van mijn boek. Terwijl van de mogelijke 3 vrijdagmiddagen de eigenaar ook nog eens op vakantie was. Hoe gek wilt u het hebben?
Aan de andere kant was er wel een schrijver die regelmatig gepromoot werd. Dat was de eigenaar, Perry Pierik, zelf. Dezelfde man die zijn uitgeverij zo geweldig vindt vanwege het feit dat ze zoveel boeken en zoveel auteurs uitgeeft. Hij pronkt met de kwantiteit van Aspekt, alsof dit gelijk zou staan aan kwaliteit. Op zakelijke vragen reageert hij niet, op manuscripten reageert zijn vader, en op kritische vragen krijg je dus van Perry te horen dat je veel tijd en geld in beslag neemt, zoals in het voorbeeld.
De vaste recensent van Aspekt, die zowel boeken als beauty-artikelen beoordeelt, presenteert zich op de meeste social mediakanalen als blogger. Hierin volgt ze mij dan ook op facebook en instagram. Op linkedin is ze, hoewel haar naam maar 1 letter minder telt, ineens de bedrijfsjurist van de uitgeverij. Dit kleine team heeft dus blijkbaar een vaste jurist nodig die ook nog eens een dubbelrol heeft.
Mijn laatste manuscript kwam niet uit. Uit navraag bleek dat er te veel taalfouten inzaten, maar ik had al wel betaald voor extra redactie. Blijkbaar hielp dit toch niet. Ik mocht een ander manuscript aanleveren en had daar, volgens de uitgeverij, ook alle tijd voor. Het geld was immers al binnen bij Aspekt.
Eduard Poot
Noot Kleintje Muurkrant:
Over de handel en wandel van Uitgeverij Aspekt hebben we op het Kleintje al veel uit de doeken gedaan. De meeste informatie is terug te vinden in de -door een advokaat uit de kringen van de Pieriks helaas ernstig mishandelde- serie Uitgeverij Suspect. De gewiste delen uit die serie zijn natuurlijk gewoon op te vragen bij de redaktie of te vinden in de waybackmachine...
