Soms leef je in een droom. Zonder dat je er erg in hebt. De laatste decennia heeft Kleintje Muurkrant af en toe best wel leuke staaltjes onderzoekjournalistiek verricht. Ondanks de bescheiden middelen. Was het een hang naar erkenning? Was het een onvermoed verlangen om bij een club te horen. Eentje die zich exclusief op dit snuffelterrein bewoog? Peter R. de Vries mag het weten. Hoe dit ook zij, een paar maanden geleden vroeg ondergetekende -naar eigen overtuiging volledig ingeënt- het lidmaatschap van de Vereniging van Onderzoekjournalisten aan. Het antwoord liet even op zich wachten, maar op 2 juli jubelde ene Eveline Alders:
“Dat is geweldig. Ben benieuwd naar wat je zo enthousiast heeft gemaakt. Naast de redenen die ik vermoed”.
Ze zou mijn verzoek doorkabelen naar Tanja van Bergen. De directeur van de VVOJ. Die duwde de volgende dag al deze mail in de digitale gleuf. Komt ie:
“Van Eveline Alders begreep ik dat u graag lid wil worden van de VVOJ. Zoals vermeld op de inschrijfpagina passen wij een lichte ballotage toe. Ik heb uw aanvraag in verband hiermee voorgelegd aan het bestuur. In dit vakantieseizoen kan het antwoord wat langer op zich laten wachten. Bij voorbaat dank voor het begrip”.
Hoe lang duurt begrip? In dit geval tot 21 augustus. Toen vroeg ik aan Tanja hoe de vlag erbij hing. Drie dagen later arriveerde dit antwoord. Komt ie:
“Dat was inderdaad lang wachten i.v.m. vakantie van bestuursleden. Inmiddels is uw aanvraag beoordeeld en afgewezen. De reden hiervoor is dat het VVOJ-bestuur Kleintje Muurkrant niet als een journalistiek medium ziet en u daarmee niet toelaatbaar acht volgens de criteria onder artikel vier van de VVOJ-statuten”.
Inmiddels ben ik in therapie gegaan. Stay tuned (JP).
Het nieuws is van iedereen en iedereen mag publiceren. Ik weet nog goed dat alleen drukkers letters per kilo mochten kopen; in die sfeer leven ze nog bij VKRT , Parool, Trouw etc.
Ik zit nu in een rolstoel in een revalidatie-centrum (Kim-jong-un mag het niet weten), pas als je hardop zegt dat je Bea wil ontvoeren worden ze bij de AIVD (en de VKRT etc ) wakker. Hoeveel megaton moet er afgaan voordat een journalist wakker schrikt?
Fotografen schelden op 112-cowboys, maar Jezus, dat is de tijd waarin we leven. Ik had als enige in Arnhem een politiescanner waarmee je portofoons kon afluisteren en kon dan ook arrestaties van kleine dealers vastleggen. Maar meestal ging het om een aangereden hert... Kortom; iedereen kan nu een foto maken , en tal van mensen schrijven als Brugsma en Hofland...
Propaganda Blitz
In Britain, just one website offers consistently independent media criticism. This is the remarkable Media Lens — remarkable partly because its founders and editors as well as its only writers, David Edwards and David Cromwell, since 2001 have concentrated their gaze not on the usual suspects, the Tory press, but the paragons of reputable liberal journalism: the BBC, The Guardian, Channel 4 News. zerohedg
De website is regelmatig in opspraak vanwege de toon en inhoud van de stukken. De reden voor Mediahuis om van GeenStijl af te willen.
Daarnaast zijn de inkomsten gedaald nadat vorig jaar adverteerders werden opgeroepen de site te boycotten. In een interview met Villamedia zei Bart Nijman daar recent over: ‘Mensen mogen van alles van ons vinden. See if we care. Maar je gaat níet aan de inkomsten van een ander medium zitten. Al dat geklaag en larmoyant gejammer. (over welke vrouw het boekenweekgeschenk moest schrijven) Bron: Vilamedia mmv Boudewijn Geels.
Je wilt mijn onderzoekswerk toch niet afdoen als humbug? Lees mijn bevindingen. Kijk zo'n oud-legerofficier die in Rhodesie heeft gezeten, ziet echt geen spoken. Jij schaart je in het kamp van rookgordijnenleggers: politie, Van Tijn, RLD, Schiphol, Vrakking. Ik zeg ook niet dat het van die raketten 100% waar is, alleen is het een plausibele reden voor een motor-stall. Het boek van Vincent heb ik niet gelezen; ik ben er gewoon blanco aan begonnen. Vast staat voor mij dat er op het laatste moment blue-tipped munitie in ingeladen en dat in heksenketel na de crash door nano-deeltjes verarmd uranium binnen te krijgen, zeker zeven mensen aan leukemie zijn gestorven. These are the facts.
Dat er geen sprake mocht zijn van raketten, bewijst het gedraai van de Behorden tegenover de getuige die bij Naarden vuurwerk en flashes zag. Dat zou bij Nike geweest zijn, voor een opening.. Ja op zondag en dan om 19.30 uur... Geloel. Het mocht geen terreuraanslag zijn. Die hebben we niet in Nederland. De aanslagen zijn ook nooit geclaimd, waarschijnlijk omdat deze ramp megaproporties had gekregen. Het moet wel de 9/11 daders aan het denken hebben gezet.
De El A was a sitting duck met 4 of 5 ton boven de maximum payload. En makkelijk doelwit voor de hittezoekende raketten. Bij Naarden stond nog een manpad-mannetje. Getuigen zagen wederom vuurwerk. Weer miste de raket, dankzij de flashers.
Kortom ik ontrafelde tal van Bijlmerramp-mysteries, door achter mijn computer te blijven zitten. nethwork/bijlmerramp. Jammer dat een paar plaatjes zijn weggevallen. I've to repair that.
Flight 1862 was scheduled to depart at 5:30 PM, but the flight was delayed until 6:20 PM. At 6:22 PM, Flight 1862 departed from runway 01L on a northerly heading. Once airborne, the plane turned to the right in order to follow the Pampus departure route, aided by the Pampus VOR/DME navigation station. Soon after the turn, at 6:27 pm, above the Gooimeer, a lake near Amsterdam, a sharp bang was heard while the aircraft was climbing through 6500 feet. Engine number three separated from the right wing of the aircraft, damaged the wing flaps, and struck engine number four, which then also separated from the wing. The two engines fell away from the plane. They attracted the attention of some pleasure boaters who had been startled by the loud noise. The boaters notified the Netherlands Coastguard of two objects they had seen falling from the sky.
1. Aircraft accident report 92-11 : El Al
Arie, gewone volksjongen, had een extreme neus voor nieuws. En als zijn buro KiekSchiet niks te doen had, maakte hij. Zo organiseerde hij eens een Sinterklaasintocht in het zwartekousenkerk Kesteren. Rel op het schoolplein!
Zelf deed ik ook aan participerende journalistiek. In cafe Meijers, toen stamcafe voor de journalisten van DRIE kranten, beraamde ik een nachtelijke actie om de Sons beek buiten de perken te laten lopen (in het kader van de gelijknamige beeldententoonstelling).
Wij waren een geul aan het graven, toen de wouten , gealarmeerd door flitslicht van de persfotograaf, arrriveerden. Leuke tijd. Mag allemaal niet meer.