Croquant (003)

dinsdag 24 februari-2004
Eerder deze maand hebben we al tweemaal aandacht besteed aan de honderdduizenden bommen met dat overheerlijke croquante uraniumlaagje, die de geallieerde bevrijders van Irak hebben rondgestrooid ten tijde van de inval. Ook in de buurt van Camp Smitty. De verblijfplaats van onze eigen ijzervreters die door onze visionaire regering naar de zandbak zijn gestuurd om daar de orde te schandschaven in afwachting van het neerdalen van onze door God gegeven democratie. In de Sunday Herald blijkt afgelopen weekend een artikel te hebben gestaan waarin wordt gesteld dat de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO) een rapport naar aanleiding van een eigenonderzoek naar de effecten van het gebruik van uraniumbommen willens en wetens niet heeft gepubliceerd. Die effecten zouden namelijk aanzienlijk ernstiger zijn dan tot nu toe werd aangenomen. Zowel bij de ontvangers van dit soort cadeautjes als bij de afzenders. En een publicatie daarover had wellicht wat problemen veroorzaakt bij de voorbereiding van de veldtocht naar Baghdad. Mochten de data uit dat rapport juist blijken -en gek, maar we zijn daarvan nu al overtuigd- dan belooft dat dus nog wat. Bijvoorbeeld voor de kinderen die in de omgeving van Camp Smitty tussen de vergiftigde rotzooi aan het ballen zijn. En niet te vergeten voor onze dappere jongens en meisjes die volgens Henk Kamp niks te vrezen hebben omdat alle besmette plekken keurig gemarkeerd zijn. De stichting LAKA heeft vanochtend naar aanleiding van het Britse artikel een open brief over deze materie naar Kamerleden en pers gestuurd. Naar wij hopen ook naar Veronica. Misschien dat Adam Curry er even iets vrolijks over kan debiteren. Goooooooodmorning The Hague. Of zoiets.