Zorgelijk (002)
Door Jan Portein.
Je kan het vragen. Aan een of andere hotemetoot bij Van Lanschot. Waarom Jaap-Pieter Elenbaas een paar jaar geleden de zak kreeg bij het filiaal van die bank in het Palermo van de Utrechtse heuvelrug [Zeist, red.].
Maar wij hebben in het verleden Van Lanschot met name in verband met onoirbare praktijken tussen Schaffhausen en Genève al vele malen bij de vulles gezet (1). Dus wat hebben we te verwachten? Waarschijnlijk wat gekeuvel over het beschermen van de privacy van Jaap-Pieter, die respectievelijk directeur is geweest van Van Lanschot's flappenfiliaal in Utrecht en Zeist en zijn bancaire carrière daar afsloot als Manager Client Services. Naar eigen suggestie als slachtoffer van een reorganisatie (1). Ja, ja. Even een kwootje uit een van de hoofdstukken uit “De Notaris”, de meesterlijke site van Marcel Vrinssen. Komt ie:
“... En zo heeft ze [Hanneke Eldering-Veenemans] dus ook de macht over Jaap-Pieter Elenbaas. Een grote man bij Van Lanschot Bankiers. Hij is zelfs filiaaldirecteur geweest van Van Lanschot Bankiers in Zeist. En waar kennen we Zeist van als we het over criminelen hebben? Maar neef Jaap is nogal goed thuis in adviezen geven aan mensen met teveel geld. Mensen zoals zijn tante, de weduwe Eldering. Ze heeft al teveel geld, maar wil nog véél meer geld. En daar komt de taak van neef Jaap om de hoek kijken. Zijn taak is om uit te zoeken waar de weduwe Eldering haar, inmiddels bijna geheel gewassen, financiële bezit kan beleggen om er nog véél meer van te maken. Zo heeft de weduwe Eldering vele miljoenen geïnvesteerd in NPM Capital en in HAL Investments... Haar geïnvesteerde geld is in de laatste jaren verdrievoudigd. Vooral door de miljoenen die op aanraden van Jaap-Pieter Elenbaas zijn geïnvesteerd in SHV Holdings... En ook in het moederbedrijf van SHV Holdings zitten enkele oude bekenden van notariskantoor Eldering op de hogere/hoogste posten. Waardoor het voor de weduwe Eldering niet zo moeilijk is om via een bedrijf als SHV Holdings haar gejatte buit wit te wassen”.
Misschien werd dit sinkhole wat al te riskant voor Van Lanschot en was dat de reden om Jaap-Pieter weg te reorganiseren. Hoe dit ook zij, na enige tijd zijn wonden gelikt te hebben stortte Jaap-Pieter zich naar eigen zeggen in het vrijwilligerswerk. Van wat hij nou precies vrij en willig deed is voor ons niet of nauwelijks iets terug te vinden. Mogelijk zocht hij de balletjes op die in het struweel waren achtergelaten bij golfclub Anderstein. Of riep hij als Teammanager bij voetbalvereniging DEV Doorn af en toe hup bij een wedstrijd van de D-tjes. Of bracht hij tassen met inhoud weg voor tante Hanneke (2). Je weet het niet. Ja, hij had een leuk contact met de Stichting Kirc. Die deed en doet onderzoek naar de interactie tussen klant en bedrijf en misschien dat Jaap-Pieter daar een tijdje heeft rondgewaard als volontair. Btw.: tussen alle sponsors van die stichting huizen twee uiterst interessante bedrijven: Odigo en Verint (3). Alletwee dikke Paasstol met de Mossad. Maar goed, daar kan Jaap-Pieter niks aan doen. Overigens blijft het vooralsnog wel een raadsel waarom de voormalige bankier notabene voor een automatiseringsklus is binnengeloodst bij Bartimeus. Een zorginstelling voor blinden en slechtzienden. Hebben we het nog over. Stay tuned.
(1) Zie Jaap-Pieter's verklaring in deel 1.
(2) Zie Octopussy 565, 566 en voor de goede orde 567. Gaan over Pierre Salik en de weduwe samen op stap naar Zwitserland om wat poen onder te brengen.
(3) Zie de serie “Comverse” en wie weinig geduld heeft verwijzen we naar aflevering 18.
