Order, order
dinsdag 7 mei-2013
Ze was zwaar over haar plas. Kamervoorzitster Anouchka van Miltenburg. Toen CDA-hopman Sybrand Buma haar een paar weken geleden ervan beschuldigde staatssecretaris Weekers te matsen door het Bulgaarse fraudedebat willens en wetens de yoghurt in te sturen. Van Anouchka kon de Kamer even haar aangenaam wiegende kont kussen en ze verliet de landdag. Daarna koos zij een doos eieren voor haar euro's en bood haar excuses aan.
Er waren bollebozen die vonden dat Anouchka beter de vlag kon strijken. Ja doei, dan had ze zich voor Jodocus voorbereid op haar glansrol bij de première van Joop's muzikale versie van The king and I, waarin de dochter van een vergeetachtige Argentijnse minister ... laat maar. En dat zag Anouch natuurlijk niet zitten. Kunnen we inkomen, al is het niet ons koppie thee.
Trouwens, dit hele geval is nog niks vergeleken met de recente explosie in het Britse Lagerhuis. Reserve-voorzitter Nigel Evans werd zaterdag namelijk naar binnen getrokken voor verhoor. Naar aanleiding van twee aangiftes. Eentje wegens het onvrijwillig hopsen van een jongere vriend en het aanranden van een andere.
Voor dit soort close encounters was ie in 2009 al eens op het hoogpolig matje geroepen van zijn toenmalige conservatieve fractieleider. Dat liep met een sisser af, maar die sisser was voor Nigel wel aanleiding om in 2010 zijn kastdeur open te mieteren. En dan nu dit. Net nu hij zich opmaakte voor het leiden van een stel debatten die elk jaar losbarsten nadat de Koningin de plannetjes van de regering heeft opgehoest. Woensdag weerklinkt het startschot voor 2013, maar naar alle waarschijnlijkheid zal vriend Nigel dat niet meemaken.
Ervan uitgaand dat de aangiftes niet voor J. Doedel zijn gedaan kunnen we verheugd mededelen dat Evans in het Lagerhuis niet de eerste hamerklopper is die door een valse deun op zijn fluit zijn reputatie op de tocht zette. Labour-hotemetoot George Thomas (rip), voorzitter tussen 1976 en 1983, ging hem voor. Alleen ging diens reputatie pas na zijn dood naar de Filistijnen door een paar vlezige revelaties in de autobiografie van voormalig parlementslid Leo Abse. Hij meldde onderandere dat Thomas aka Viscount Tonypandy een diep gelovig man was, die bij leven als voorganger in een methodistenkerk in de weer was. Maar gelovig of niet, Georgieporgie struinde allerlei Londense bioscopen af op zoek naar het kruis van jonge jongens. Verder betaalde hij jonge heren in de trein tussen Londen en Cardiff vieze versa om hun adolescente tanden voorzichtig langs zijn peen te laten raspen. Heel lekker allemaal, maar diezelfde jonge heren waren er soms niet vies van om Viscount Tonypandy na hun ritmische exibitie te chanteren en Abse was bij een van die gelegenheden zo vriendelijk om met 800 Pond zijn collega voor de ondergang te behoeden. Dat Abse na de dood van Thomas het toch nog nodig vond om hem als koterhopser te etaleren werd hem door heel wat collega's kwalijk genomen. Zo gaat dat in dit soort kringen. Omerta. Al wordt het met al dat vingeren, smoelenboeken en meer van dat asociale geweld langzamerhand wel wat moeilijker. Dus mocht u in de trein of in de bioscoop iets sappigs meemaken, wij houden ons aanbevolen.
