Leugens in België (005)

zondag 18 juli-2004
Soms loop je voor de muziek uit, soms erachteraan. Het probleem rond de huiszoeking bij Fourniret in 1996 blijkt namelijk een paar weken geleden al te zijn opgelost. Nou ja, opgelost. Op zijn Belgisch dan.

1993. Er worden zes politiepistolen gestolen in het douanekantoor in Givet aan de Frans-Belgische grens.

1994. Bij het Academisch Ziekenhuis van het Belgische Jette vinden nijvere leden van het Brusselse politiekorps een van de wapens terug in het struweel bij de parking. De heren zijn gealarmeerd nadat een man had geprobeerd een jonge vrouw te ontvoeren onder bedreiging van een pistool. De vrouw had zichhevig verzet en de aanvaller had de kuierlatten genomen. Bij zijn vlucht had hij zijn blaffer en een paar handboeien verloren. Van de beschrijving die het slachtoffer van haar overvaller geeft kunnen ze in Brussel geen chocola maken. De Franse collega’s ook niet. De dader, volgens de latere verklaring van diens echtgenote was het Fourniret, heeft mazzel. Maar geduld is een schone zaak en schenkt Justitia veel vermaak.

In april 1996 komt Fourniret in het Waalse Saint Hubert in aanraking met Tarzan. Een gewaardeerd lid van het vermaarde circus Triumph, die met zijn Jane in een caravan gehucht en land afreist om het publiek te vermaken. Die caravan mankeert wat en Fourniret biedt aan om het ding te repareren. Hij raakt wat verder aan de praat met Tarzan en wat blijkt? Het krachtmens is een wapenfreak. Is dat even toevallig, Fourniret heeft nog een pistool in de aanbieding. Moet 20.000 francs kosten. Een spotkoopje. Maar bij de onderhandelingen ontstaat een forse ruzie en Tarzan of niet, Fourniret zet zijn auto dwars op de weg om te voorkomen dat de caravan vertrekt. Niet echt slim, want er verschijnt een zwaailicht. De bijbehorende ordebewaarders treffen een pistool aan en brengen dat de volgende dag al in verband met de diefstal in Givet. Ze zoeken contact met de Franse zwaailichten en dat heeft tot logisch gevolg dat een Franse rogatoire commissie als een TGV naar het noorden vertrekt. Het huis van Fourniret wordt in aanwezigheid van de commissie door een bosje Belgische politiemensen uitgekamd. Ze vinden noppes. De hoofdbewoner verklaart dat Tarzan en Jane niet helemaal honderd zijn, zijn echtgenote weet niks uit eerste hand. Later zou de rechter besluiten om Fourniret niet te veroordelen.
Nou is onze intelligentie niet om naar huis te schrijven. Maar normaliter zouden wij de gevallen van de twee teruggevonden pistolen naast elkaar hebben gelegd. En dan even - je bent nou toch bezig - hebben gekeken of Fourniret al een strafblad had. Dat ABC’tje zouden de Fransen hebben verzuimd en de Belgen zouden verder niks hebben gevraagd. Foutje, bedankt. Gek hè, maar daar geloven wij nou geen ene moer van. Ook al omdat het toenmalig onderzoek naar de pedo-killer juist in handen werd gelegd van de met Nihoul scharrelende Gérard Vannesse, die op dat moment net tot zijn strot aan toe verwikkeld was in de affaire rond Stéphane D. Toeval verklaren de Belgische gerechtelijke autoriteiten nu. Toeval? Schiet ons maar lek. Stay tuned.