Was sollen wir daMIT?
Maandag kwam er bij buuf Merkel iets leuks naar buiten rollen. Zoiets als “When Bruno met Hakan”. Het scenario was alsvolgt: Bruno Kahl, de grote smurf van de Duitse spionagedient BND, ontmoette in februari Hakan Fidan, zijn Turkse collega van de MIT, tijdens een internationale veiligheidsconferentie in München. Onder het genot van een Bratwurst en een portie döner babbelden de twee over de honderden Gülen-aanhangers die in buuf Merkel's Heimat vertoefden. Hakan overhandigde een lijst met namen en adressen van rond de 300 afzwaaiers, die door president Erdogannef medeverantwoordelijk werden gehouden voor de couppoging van vorig jaar. Plus nog de nodige data betreffende 200 cluppies en theehuizen waarin voornoemde afzwaaiers samenklitten. Of Bruno zijn mannetjes wilde opdragen voornoemde gasten in de kieren te houden en de bijbehorende rapporten over die kieroperatie naar Ankara wilde sturen. Wat deed Bruno in plaats daarvan? Hij waarschuwde alle Turken die op de lijsten voorkwamen dat ze in hun thuisland als verdachten werden beschouwd en dat ze beter bij buuf konden blijven. En gisteren adviseerde minister Thomas de Maizière, Bruno's hoogste baas, de Turkse junta af te zien van doe-het-zelf-activiteiten in de Bondsrepubliek. Bruno zal binnenkort in Erdoganistan wel Reinhard worden genoemd. Naar Reinhard Gehlen, Adolf's spionagechef in de bezette Ostgebiete en na WO II de gewaardeerde grondlegger van de BND. Actie is reactie nietwaar. Stay tuned.