Wapenstilstand
Er zit een staakt het vuren in de Syrische pijplijn. Na al die dooie mensen kan er ook nog wel een dooie mus bij. Want meestal wordt er alleen maar bijgetankt als het even stil is aan het front. Aan iedereen wordt dan nieuw wapentuig uitgereikt om er daarna weer stevig tegenaan te kunnen. Zo zouden de Saudische zandbakjurken van plan zijn om de Syrische importrebellen van moderne stingers te voorzien om de heli's en straaljagers van Assad en Vlad uit de lucht te kunnen halen (1). Nog gekker, gisteren verklaarde een geheimschrijver voor de zorgvuldig ingepakte glazen tiet in Ryadh dat Saudi Arabië over een atoombom beschikte. Mogelijk als dank voor de subsidiëring van het Pakistaanse nucleaire project waaraan Nederlandse bollebozen en bedrijven indertijd zo ijverig hebben meegewerkt (2).
Niks nieuws onder de zon trouwens. Neem bijvoorbeeld de geheime wapenleveranties aan het Irak van Saddammeke toen die in de jaren tachtig van de vorige eeuw in de clinch lag met Iran. De Britse regering onder leiding van Maggie Thatcher was naar buiten toe druk doende om een wapenstilstand van de grond te krijgen, maar geheel in lijn met zijn perfide reputatie leverde de UK tezelfdertijd in alle stilte wapentuig aan snorremans. Via de firma's Astra en Matrix Churchill, waarbij Thatcher's zoon Mark 12 meloen Pond beurde.
Een hoofdrol bij deze smeerboel was volgens een CIA-rapport weggelegd voor Stephen Adolf Kock. Een niet zo lullige smurf van MI 6. Afkomstig van de geheime militaire afdeling van de Midlandbank, waar onze verzetskoningin Wilhelmina een maand voor ze in 1940 de benen nam naar de overkant van het plasje haar effectenpakket al had ondergebracht. Maar dit laatste terzijde. Matrix werd in handen gespeeld van een Britse mol in de Iraakse regering en die stelde de Chileense wapenhandelaar Cardoen in de gelegenheid om een rakettenfabriekje op te trekken in Baghdad. Nou hebben die lorren batterijen nodig om hun vlucht tot een goed einde te brengen. Daarvoor nam Astra onder leiding van vriend Kock batterijenproducent Waher over en de show kon beginnen. Maar niet zonder de assistentie van een bedrijfje op het Turkse deel van Cyprus, Unipac. Daar werden de batterijen opnieuw verpakt en als chocoladerepen naar Baghdad gestuurd.
Unipac is bij ons al herhaalde malen voor de bumper gekomen. En dan met name Asil Nadir, het baasje van de Turks-Cypriotische onderneming en het daarmee gelieerde Polly Peck in Londen, die een van de slachtoffers werd van Kock's schoonmaakwoede na het beëindigen van de Iraaks-Iraanse oorlog. Zij het dat Asil in leven bleef (3). Heel wat andere toppers binnen dit project ontmoetten totaal onverwacht een uiterst magere heer met een zeis. Een van hen zou volgens het eerder genoemd CIA-document André Cools zijn, die iets teveel aan de weet zou zijn gekomen over de Britse geheime wapenleveranties via het eveneens door Astra overgenomen bedrijf Poudreries Réunies Belgiques (PRB). Een detail dat voor zover wij weten in het officiële onderzoek naar de moord op Cools nooit aan de orde is geweest.
We willen maar zeggen, het zou mooi zijn als er een wapenstilstand wordt bereikt in Syrië, maar we kunnen ons nu al opmaken voor nieuwe stories over geheime leveranties van wapentuig die as we speak plaatsvinden. Wann wird man je versteh'n? Wann wird man je versteh'n?
(1) Aan deze interessante apparatuur hebben we op 12 oktober van het vorig jaar in het vierde deel van de reeks "Obamaf" ook al eens aandacht besteed. Vanwege de Nederlandse bijdrage die zou zijn geleverd aan de productie ervan.
(2) Zie daarvoor het artikel “Miljoenen dodelijke slachtoffers” op de site van de Morgenster. Dat Nederland ook heeft geprobeerd om Syrië op dit terrein een handje te helpen kunt u terugvinden in de serie Lubbers en de muzelmannenbom" in de rubriek Vervolgverhalen en het uitgebreide artikel "Steekspel rond een uraniumdeal" op de site van de Morgenster.
(3) Zie hiervoor ondermeer het artikel “Mexicocaine met een Hollands sausje” op de site van de Morgenster.
