Vrienden onder elkaar (022)

Zo. We verlaten de foyer. De koffie was prut. Maar het eerste deel van Peter Lagendijk's bloemlezing was heerlijk. Dus op naar het tweede. Haal het doek maar op. Gaat ie:

“...Maar we zijn er nog niet. Kort voor de vrijlating van Karolien, ik meen zelfs op de dag zelf, werd ik ontboden op het Hoofdbureau van Politie in Zeist. Voor een gesprek met Harry van Emden. Het begon al fout. Harry maakte mijn ex-vriendin volledig zwart met verhalen waar de honden geen brood van lusten en die ik hier niet eens wil herhalen. Een bekende taktiek: mij woest maken en mij verleiden tot foute uitspraken over Karolien. Ik heb Harry al vrij snel duidelijk gemaakt dat ie nog uren kon doorgaan met die kolder maar dat dat verloren tijd was. Die verhalen vielen bij mij op rotsige bodem, omdat mijn relatie met Karolien verleden tijd was. Daarna heb ik hem gevraagd waarom hij Karolien niet had laten vertrekken zodra duidelijk was dat zij had zitten lunchen bij Jacqueline de Vries. Hierop kwam Harry met het lamme antwoord dat ie dat nog moest verifiëren. Rechercheurtje hè, die Harry! Waarom had ie dat niet meteen geverifieerd? Niet te geloven.
Vervolgens vroeg ik hem hoe het in godsnaam mogelijk was dat de duokaart van Karolien's telefoon vanaf de Oranje Nassaulaan helemaal in de omgeving van de Van Reenenweg contact maakte. Bijna twee kilometer verderop. Harry antwoordde daarop dat dat technisch mogelijk is over die afstand en kapte vervolgens dat onderwerp af. Volgende onderwerp. Ik vroeg de toprechercheur of hij ervan op de hoogte was dat Eveline met slaande ruzie een einde aan haar haar relatie had gemaakt. Dat wist hij. Toen ik daarop informeerde waarom hij de ex van Eveline niet had gearresteerd en verhoord maar Karolien wel antwoordde hij laconiek: “Wie doet hier het onderzoek? Jij of ik?”.
Dan vertelt Harry dat hij de vuilnisbakken bij de fotostudio van Karolien in Den Dolder heeft onderzocht en dat hij daar aanwijzingen had gevonden die de verdenking tegen haar hadden ondersteund. Om dit verhaal enigszins te kunnen begrijpen moet u weten dat Karolien de zolderetage huurde van een pand van Evert Kroon. In dat pand werkte toentertijd diens Parijs-Dakarteam en daar stond ook de wedstrijdmotor. Harry loopt hier vast in zijn eigen leugens en fantasie omdat op het moment waarop hij al snuffelend door de vuilnisbakken trok Karolien als huurster cq. gebruikster van de zolderruimte het pand al lang en breed achter zich had gelaten. Dan wordt de vraag valide wat Harry dan wel deed in die vuilnisbakken. En naar wie hij in wezen onderzoek deed. Kan maar een ding zijn: Hij was op Koninklijke missie. Het onderzoek naar Evert Kroon. En daarbij maakte het Harry kennelijk geen barst uit of ie daarbij onschuldige mensen onder de wielen kreeg.
Daarna kreeg ons vreemde gesprek een nog vreemder vervolg, omdat Harry ineens de pet opzette van een belastinginpsecteur. Hij vroeg namelijk of ik in een zwarte Audi A8 W12 reed met een Franse nummerplaat. Ik zei dat dat juist was. Harry's volgende vraag lag voor de hand: waarom ik in een Audi reed die stond geregistreerd in Antibes op naam van Evert Kroon. Nou had ik die wagen net overgenomen en stond op het punt om hem van een Nederlands kenteken te voorzien. En daar kon Harry het wat mij betreft mee doen. Maar die kon niet nalaten er bij mij op aan te dringen binnen een paar weken die Nederlandse platen op de auto aan te brengen en de verschuldigde BPM te betalen. Tsjongejonge.
Dan komt Harry tot een verrassende ontboezeming: hij heeft nog een appeltje te schillen met Evert Kroon. Of liever, een hele grote appel. Het had te maken met grote belastingzaken en de auto's van Kroon die met Luxemburgse nummerplaten rondreden. Geloof het of niet, maar ik werd nog drie kwartier ondervraagd over de handel en wandel van Kroon. Ik mocht dan zakelijk afscheid van Evert hebben genomen, ik stond verder op goede voet met hem. Dus veel wijzer werd Harry niet.
Daardoor breekt hij uiteindelijk het verhoor af en vraagt aan mij of ik aan Kroon het verzoek wil overbrengen zich bij hem te melden voor een verhoor. Of er geen telefoon bestaat. Ons gesprek is afgelopen en Harry begeleidt me naar de uitgang. Daar zorgt hij nog voor een daverende uitsmijter.
Harry: “Zeg Peter, let er voortaan wel even op welke documenten je tijdens je werk weggooit, je kunt ze beter door de papierversnipperaar halen”.

Tot zover Peter's bloemlezing. Er zitten er nog een paar in de compu. Dus op naar de volgende seance. Met wat betere koffie in de pauze. Stay tuned.